#ေခါင္းေလာင္းသံမၾကားလိုက္တဲ့_က်ီးကန္း
🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠
တာရာမင္းေဝ
တစ္ခါက က်ီးကန္းေတြရဲ့ စာသင္ေက်ာင္းမွာ ဆရာမၾကီးက တပည့္ေတြကို ဆုံးမတယ္။
" မင္းတို႕အားလုံး ငါေျပာတာကို ၾကားတယ္မဟုတ္လား "
" ၾကားပါတယ္ ဆရာမၾကီး "
" ေအး ... ဒီပံုျပင္ထဲက က်ီးကန္းလို မမိုက္မဲမိၾကေစနဲ႕။ ဆင္ေသေကာင္ရဲ့ အသားကိုစားဖို႕ မက္ေမာရင္း ပင္လယ္ထဲမွာ ဒုကၡ ေရာက္ရတယ္။ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ေသသြားရတယ္။ က်ပ္က်ပ္သင္ခန္းစာယူၾက "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမၾကီး "
အဲဒီအခ်ိန္မွာ စာသင္ခန္းထဲကို ေရာက္မလာတဲ့ က်ီးကန္းေလးတစ္ေကာင္လည္း ရွိတယ္။ ေက်ာင္းေျပးတာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းသံကို သူမၾကားလိုက္တာပါ။ ရြာအျပင္ ျမစ္ဆံုက သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ေပၚမွာ သူ နားေနတယ္။ က်ီးကန္း မ်က္စိမို႕လို႕ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ ၾကည့္ရင္း ေရထဲမွာ ေမ်ာပါလာတဲ့ အရာၾကီးတစ္ခုကို သူျမင္လိုက္သတဲ့။
" ဟာ ဘာၾကီးပါလိမ့္ "
ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ရေတာ့ သူ အံ့ဩသြားတယ္။
" ဟာ ဆင္ေသေကာင္ၾကီးပဲ "
ဆင္ေသေကာင္က လတ္လတ္ဆတ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ အၾကီးၾကီး၊ အၾကာၾကီး စားလို႕ရတယ္။ သူ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာနဲ႕ ဆင္ေသၾကီးဆီ ထိုးဆင္းသြားတာေပါ့၊ ဟိုတို႕ ဒီဆိတ္နဲ႕ ျမိန္ေရရွက္ေရ စားေသာက္ရင္း ဆင္ေသေကာင္ၾကီးနဲ႕အတူ ပင္လယ္ဆီ ေမ်ာပါသြားေတာ့ တယ္။
အဲဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္လိုက္တဲ့ က်ီးကန္းတခ်ိဳ႕ရွိတယ္။
" ဟာ ဒီေကာင္ေတာ့ ဒုကၡပါပဲ "
" ဟုတ္ပါရဲ့ ေတာ္ေတာ္မိုက္တဲ့ေကာင္ပဲ "
အဲဒီသတင္းက က်ီးကန္းေတြရဲ့ ရြာထဲမွာ အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ျဖစ္ကုန္ေတာ့တယ္။ ဆင္ေသနဲ႕အတူ ပါသြားတဲ့ က်ီးကန္းေလး ကေတာ့ ဆင္ေသအသားကို စားျပီး သူ႕ဘာသာ ေက်နပ္ အားရေနတယ္။ တျဖည္းျဖည္း ဆင္ေသရဲ့ အသားက ကုန္ခန္းလာျပီး ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ အေျခအေနကို သုံးသပ္မိေတာ့မွ ....
" ဟာ ျပႆနာပဲ "
ဆင္ေသက မၾကာခင္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ကုန္ေတာ့မယ္။ အဲဒီအခါမွာ သူ႕မွာ စားစရာလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ နားစရာလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ေဒါင္လိုက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အလ်ားလိုက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပင္လယ္ကို ျဖတ္ျပီး သူ မကူးႏိုင္ဘူး။
" ငါ ဘယ္လို လုပ္ရပါ့မလဲ "
ကုသိုလ္ကံေလး နည္းနည္းေကာင္းခ်င္ေတာ့ တျခားတိရစာၦန္အေသေကာင္ေတြ ေမ်ာလာတာနဲ႕ ထပ္တိုးတယ္။ တစ္ေကာင္ျပီး တစ္ေကာင္ေပၚ ခုန္တက္လို႕ နားရင္း စားရင္း သူ႕အသက္ကို ရသေလာက္ ဆြဲဆန္႕ေနရတယ္တဲ့။
က်ီးကန္းေတြရဲ့ ရြာမွာေတာ့ သူ႕အေၾကာင္းကို ေမ့ေလ်ာ့စျပဳလာပါျပီ။ က်ီးမိုက္မ်ားရဲ့ စာရင္းထဲမွာ နာမည္သစ္ တစ္ခုအေနနဲ႕ပဲ သြင္းလိုက္ၾကပါျပီ။ ဆင္ေသေကာင္ မက္ေမာမိတဲ့ က်ီးကန္းအေၾကာင္းကို ေျပာတိုင္း ဆရာမၾကီးက သူ႕ကို ဥပမာျပဳျပီး ဆုံးမရ ေတာ့တာေပါ့
အဲဒီလိုနဲ႕ သုံးႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာ...
" ဟင္ မင္း မင္း ျပန္လာတယ္ "
" ဟုတ္တယ္ေလ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္လာတယ္ "
" မင္း မင္း ဆင္ေသေကာင္ၾကီးနဲ႕ ပါသြားတာ မဟုတ္လား "
" ဟုတ္တယ္ေလ၊ အခု ရြာကို သတိရလို႕ ျပန္လာတာ "
ဆင္ေသေကာင္နဲ႕ ပါသြားတဲ့ က်ီးကန္းေလးက ရြာကိုျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ အတက္ခ်ီေက့စ္ကို ဆြဲျပီး ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ အေကာင္းစား မ်က္မွန္နဲ႕ အေကာင္းစား အဝတ္အစားေတြနဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံးကို ဖိတ္ဖိတ္ေတာက္လို႕။
" ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္သလဲကြာ။ နည္းနည္းရွင္းျပပါဦး "
ရြာသားက်ီးကန္းေတြက သူ႕ကို ဝိုင္းအံုျပီး ေမးၾကတယ္။ သူက စီးကရက္ကို ပါးစပ္မွာခဲျပီး အေကာင္းစား မီးျခစ္နဲ႕ ေထာက္ခနဲ မီးညွိ လိုက္တယ္။ ေဘာင္းဘီေပၚမွာ တင္ေနတဲ့ ဖုန္မႈန္႕ကေလးကို ေတာက္ထုတ္လိုက္ျပီး သူ႕အေၾကာင္းေတြကို ရွင္းျပတယ္။
" ..... အဲဒီလိုနဲ႕ဗ်ာ တစ္ေန႕က်ေတာ့ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာတစ္စင္းနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ သြားေတြ႕တယ္။ သူတို႕က ကြၽန္ေတာ့ကို ေလေၾကာင္းအရာရွိအျဖစ္ ခန္႕အပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ပဲ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကမာၻပတ္ေနလိုက္တယ္။ ရြာကိုလည္း သတိရတာနဲ႕ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ဝင္ျဖစ္ေအာင္ လွည့္ဝင္လာတာ မနက္ကပဲ ေလယာဥ္ဆိုက္တာေလ "
ေနာက္ေတာ့ သူ႕ဆီမွာပါတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းေတြကို လက္ေဆာင္လိုက္ေပးတယ္။ ေက်းဇူးတင္စကား ျပန္ေျပာၾက၊ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြကို ပိုက္ျပီး အူျမဴးၾကနဲ႕ အဲဒီညကဆို က်ီးကန္းေတြ တစ္ရြာလုံး အိပ္လို႕ေတာင္မရဘူးတဲ့။
မနက္ မိုးလင္းေတာ့ ဆရာမၾကီးက ေက်ာင္းကို ဖြင့္တယ္။
" ဂေလာင္ ဂေလာင္ ဂေလာင္ ... "
ေခါင္းေလာင္းေခါက္ေပမယ့္ တပည့္ေတြက ေရာက္မလာဘူး။
" ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္ "
ဆရာမၾကီးဟာ ၾကိမ္လုံးဆြဲျပီး သူ႕တပည့္ေတြကို ရြာထဲမွာ လိုက္ရွာတယ္။ မေတြ႕ဘူး။ ေတြ႕မယ္ေတြ႕ေတာ့ ရြာအျပင္ ျမစ္ဆုံက သစ္ပင္ၾကီးေပၚမွာ .... သူ႕တပည့္ေတြအားလုံး စီစီရီရီနားလို႕။
ဆရာမၾကီးက ေဒါသတၾကီး ေမးလိုက္တယ္။
" မင္းတို႕ ေခါင္းေလာင္းေခါက္တာကို မၾကားဘူးလား "
အားလုံးက ျပန္ေျဖတယ္။
" မၾကားလိုက္ပါဘူး "
" ေနပါဦး ... မင္းတို႕က အဲဒီမွာ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ "
သည္တစ္ခါ ျပန္ေျဖေတာ့လည္း ညီတူညာတူပါပဲ။
" ဆင္ေသေကာင္ကို ေစာင့္ေနတာ "
🔲
#တာရာမင္းေဝ
No comments:
Post a Comment