နာရီဟန္ခ်က္ ဥပေဒသ

"ေဒါက္. . . ေဒါက္"

တံခါးေခါက္သံ ထြက္ေပၚလာ၏။ ဂမၼာက တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ လူတစ္ေယာက္ ပ်ာယိပ်ာယာ ဝင္လာ၏။ သူ႕ကို မ်က္လုံးျဖင့္
ၾကည့္ကာ 
" ေဒါက္တာဂမၼာပါလား ခင္ဗ်ာ" 
" ဟုတ္ပါတယ္ " 
" အို. . . ေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႕ ဝင္လာႏွုတ္ဆက္တာပါ။ ေဒါက္တာလို လူမ်ိဳးရွိတာ လူသားအားလုံးအတြက္ ေက်းဇူးၾကီးလွပါတယ္ " 
သူ႕ကို အထပ္ထပ္ လက္ဆြဲႏွုတ္ဆက္ကာ ထိုပုဂၢိဳလ္ ျပန္ထြက္သြား၏။ ဂမၼာက တံခါးျပန္ပိတ္ကာ အခန္းထဲသို႕ျပန္လွည့္ဝင္ခဲ့သည္။

ထိုစဥ္ အခ်ိန္မွာပဲ "ေဒါက္. . . ေဒါက္" ေနာက္တစ္ေယာက္ တံခါးလာေခါက္ျပန္သည္။ ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ စီးပြါးေရးသမားပံုစံ ရွိေသာ လူတစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္။ 
" ဒီ ဆုတံဆိပ္ကို လက္ခံပါခင္ဗ်ာ " 
" အို ေနပါဦး ၊ ဒီမွာ အရမ္းမ်ားေနျပီ " 
" မျငင္းပါနဲ႕ ေဒါက္တာရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕အစည္းကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ဒီဆုတံဆိပ္ကို လက္ခံပါ " 
ဂမၼာက အားနာတတ္သည္။ ျငင္းရခက္လာသျဖင့္
" အင္း . . . ဒါျဖင့္လည္း ထားခဲ့ေလ " 
" ေက်းဇူးပါပဲ ေဒါက္တာ . . . ေက်းဇူးပါပဲ " ဆုတံဆိပ္ကို ထားခဲ့ကာ ထိုလူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျပန္ထြက္သြား၏။

တံခါးမပိတ္ရေသးခင္မွာ ပညာရွင္ပံုေပါက္ေသာ ဆံပင္ျဖဴျဖဴ အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပန္သည္။ 
" ဂမၼာဆိုတာ မင္းလား "
အဘိုးအိုက ေလသံမာမာျဖင့္ ေမး၏။ 
" ဟုတ္. . . ဟုတ္ပါတယ္ " 
အဘိုးအိုက အခန္းထဲမွ ဆုတံဆိပ္မ်ား၊ ဂုဏ္ျပဳလက္မွတ္မ်ားကို တျပန္႕တက်ဲ လိုက္ၾကည့္၏။ ျပီး ဂမၼာမ်က္လုံးထဲကိုစိုက္ၾကည့္ကာ 
" ဒီေန႕ မနက္ကပဲ တကၠသိုလ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေဒါက္တာဘြဲ႕ ဝိုင္းေပးခံရတဲ့ ဂမၼာဆိုတာ မင္းေနာ္ ၊ ေသခ်ာတယ္ေနာ္ " 
" ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်ာ ၊ ေသခ်ာပါတယ္ ၊ ကြၽန္ေတာ္ပါပဲ . . . ဆရာၾကီး ထိုင္ပါဦးလား "
အဘိုးအိုက မထိုင္ေခ် ။ သူေျပာခ်င္ေသာ စကားမ်ားကိုသာ ဆက္ေျပာ၏။ 
" မင္းက ဒီေဒါက္တာဘြဲ႕ကို သခ်ာၤဥပေဒသတစ္ခု ထုတ္ျပန္ျပီး ရတာဆို "
" ဟုတ္ပါတယ္ "
" တကၠသိုလ္ေတြကတင္ မကဘူး၊ ၾကားရတဲ့ လူတိုင္းက မင္းရဲ့ ဥပေဒသကို အရမ္း သေဘာက်ၾကတယ္ဆို " 
" ဟုတ္ကဲ့ ၊ အဲဒီအတိုင္း ျဖစ္ေနတာပါပဲ "
အဘိုးအို၏ မ်က္ႏွာထားက တင္းမာသြားသည္။ အထက္စီးေလသံႏွင့္ ဆက္ေမး၏။ 
" ဆိုစမ္းပါဦး ၊ မင္းရဲ့ သခ်ာၤဥပေဒသက ဘာနာမည္တုံး ၊ ဘယ္လိုေခၚသလဲ "
" နာရီဟန္ခ်က္ ဥပေဒသလို႕ ေခၚပါတယ္ " 
အဘိုးအိုက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြား၏။
" နာရီဟန္ခ်က္ ဥပေဒသ ဟုတ္လား ၊ အခ်ိန္နဲ႕ ပတ္သက္ေသာ သေဘာတရားမ်ား ဆိုတဲ့ က်မ္းေတြကို ငါ အတြဲလိုက္ေရးထုတ္ ခဲ့တာကြ ၊ မင္းကို တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး ။ ဆိုစမ္းပါဦး မင္းရဲ့ ဥပေဒသက ဘာကို ဖြင့္ဆိုတာလဲ "

ထိုအခ်ိန္မွာပဲ သတင္းေထာက္မ်ား ေရာက္လာသည္။ ဘာစကားမွ မေျပာခင္ ဂမၼာကို ဓာတ္ပံုတဖ်တ္ဖ်တ္ ဝိုင္း႐ိုက္ၾက၏ ။
ျပီးမွ သတင္းေထာက္ တစ္ေယာက္က 
" ေဒါက္တာရဲ့ ဥပေဒသကို ရွင္းျပပါဦးခင္ဗ်ာ " 
ဂမၼာက အဘိုးအိုကို မ်က္လုံးတစ္ခ်က္ ဝင့္ၾကည့္ကာ သတင္းေထာက္မ်ားဆီ ဦးတည္ရွင္းျပလိုက္၏ ။ တိုင္ကပ္နာရီၾကီးတစ္လုံးကို လက္ညိႈးညႊန္ကာ ရွင္းျပျခင္းျဖစ္၏။ 

" ဒီလိုေလ နာရီဆိုတာ အင္မတန္ တိက်တဲ့အရာပဲ။ ေလာကၾကီးဟာ သူ႕ရင္ဘတ္မွာ နာရီကို ကပ္ျပီး လည္ပတ္ေနရတာ၊ နာရီရဲ့ တိက်မႈကို မွီခိုျပီး လူေတြဟာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတယ္ မဟုတ္လား "
" ဟုတ္ပါတယ္ ေဒါက္တာ "
" အဲဒီလို တိက်တဲ့ နာရီမွာေတာင္ လြဲေခ်ာ္မႈရွိတယ္ ။ တိက်ေသာ လြဲေခ်ာ္မႈျဖစ္တယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ ရွင္းပါဦး ေဒါက္တာ "
" မိနစ္တံနဲ႕ နာရီတံဟာ တစ္နာရီမွာ တစ္ၾကိမ္ ထပ္လ်က္က်တယ္။ ၂၄နာရီမွာ ၂၄ၾကိမ္ ထပ္လ်က္က်မယ္။ အဲလိုယူဆစရာရွိတယ္ မဟုတ္လား "
" ဟုတ္ပါတယ္ ေဒါက္တာ "
" ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ အဲဒီလို မဟုတ္ဘူး။ နာရီလက္တံကလည္း တစ္ပတ္ ပတ္ပစ္လိုက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မိနစ္တံနဲ႕ နာရီ တံဟာ(၁၂)နာရီမွာ (၁၁)ၾကိမ္ပဲ ထပ္တယ္။ တစ္ရက္ျဖစ္တဲ့ (၂၄)နာရီမွာ သူတို႕ဟာ (၂၂)ၾကိမ္ပဲထပ္တယ္။ ႏွစ္ခ်က္ေလ်ာ့တယ္ "
" ဪ ဟုတ္သားပဲ ၊ ဆက္ပါဦး ေဒါက္တာ " 
" အင္မတန္ တိက်ပါတယ္ဆိုတဲ့ နာရီမွာေတာင္ မိနစ္တံနဲ႕ နာရီလက္တံဟာ တစ္ရက္ကို ႏွစ္ၾကိမ္စီ လြဲေခ်ာ္ေနၾကတယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ "
" အဲဒါေၾကာင့္ လူသားျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ကလည္း တစ္ရက္မွာ ႏွစ္ၾကိမ္ လြဲေခ်ာ္ခြင့္ရွိတယ္။ အဲဒါကို ကြၽန္ေတာ္က နာရီဟန္ခ်က္ ဥပေဒသလို႕ သတ္မွတ္တယ္ "
" ဟာ. . . ေျပာင္ေျမာက္ပါေပတယ္ ဆရာရယ္၊ တကယ္ အဖိုးတန္တဲ့ သေဘာတရားပါပဲ "

သတင္းေထာက္မ်ား ျပန္ထြက္သြားခ်ိန္တြင္ သခ်ာၤပညာရွင္ အဘိုးအိုက ဂမၼာ့ကို လက္ဆြဲႏွုတ္ဆက္၏ ။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ျပီး ေျပာ၏။
" ေဒါက္တာ့လို ပညာရွင္ကို မေလးမစား လုပ္မိတာ ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ္မွားသြားတယ္။ ဒါ ဒီေန႕ဖို႕ရာ ကြၽန္ေတာ့ရဲ့ ပထမ အၾကိမ္လြဲေခ်ာ္မႈလို႕ သေဘာထားေပးပါ "

အဘိုးအိုလည္းျပန္သြား၏ ။ အခန္းထဲမွာ ဂမၼာ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ရစ္ခဲ့သည္ ။ ေခါက္တံု႕ေခါက္ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဂမၼာ
မ်က္ႏွာက ျပဳံးစိစိ ျဖစ္ေနေလသည္ ။

တာရာမင္းေဝ