ပန္းရဲ႐ိုက္ခ်က္
#သုေမာင္
မိုးက သဲသဲမဲမဲ ရြာေနတယ္။ တစ္ဖက္ရပ္ တဲကေလးေပမယ့္ မဆိုးပါဘူး။ ဖြင့္ထားတဲ့ဘက္ပဲ မိုးေရနည္းနည္း စဥ္တယ္။ ေလမတိုက္တာ ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ကြၽန္ေတာ္က တဲအျပင္ဘက္က မိုးျပင္ကို ၾကည့္ေနတယ္။ ေနာက္ခံ လမ္းမီးတိုင္နဲ႔ ဆိုေတာ့ မိုးဖြားေတြက အေရာင္စုံ ထြက္ေနတယ္။ အဲဒီ ျမင္ကြင္းထဲကို လူတစ္ေယာက္ ဝင္လာပါတယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး ပါပဲ။ မိုးရြာေနတာကို ဂ႐ုစိုက္ပုံ မရဘူး။ သိေတာင္ သိရဲ႕လား မေျပာတတ္ဘူး။ သူက ဆိုင္ဘက္ကို လာေနတာ။ ဟုတ္ပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ထိုင္ေနတာ အရက္ျဖဴဆိုင္ ပါပဲ။ စြဲစြဲလမ္းလမ္းႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ မၾကာမၾကာ ထိုင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေစာေစာက ေျပာတဲ့လူဟာ အရက္ဆိုင္အဝ ေရာက္ေတာ့ ေရေတြကို ခါခ်ပါတယ္။ တစ္ကိုယ္လုံး ရႊဲနစ္ၿပီး ေရေပါက္ေတြက ေတာက္ေတာက္က် ေနတာကိုး။ ထီး မပါ ဘာ မပါနဲ႔။
သူက ဆိုင္ထဲကို လွမ္းၿပီး အကဲခတ္တယ္။ ဆိုင္မွာက ဘက္ထရီ မီးေရာင္နဲ႔ ဆိုေတာ့ မႈန္ပ်ပ်ေပါ့။ ခဏေနေတာ့ သူဟာ ကြၽန္ေတာ္ ထိုင္ေနတဲ့ စားပြဲဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္ႀကီး ေလွ်ာက္လာေလရဲ႕။ အနားေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခပ္ျပံဳးျပံဳး ေစ့ေစ့ၾကည့္တယ္။ ၾကည့္ရတာ အေရာတဝင္ လုပ္မယ့္ သေဘာပဲ။ လူပုံကေတာ့ သာမန္ပါ။ အဝတ္အစားလည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ရွိပါတယ္။ အသက္က ၆၀ ေလာက္ ရွိပါလိမ့္မယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ ထိုင္လို႔ ရမလား"
ျပႆနာက စပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္း ေသာက္တတ္တာ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ေနရာက ေထာင့္ေကြးမွာ ဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ ထိုင္လို႔ရတယ္။ ဒီကိစၥအတြက္ တြက္ကပ္စရာ မလိုေပမဲ့ သူ႔ပုံစံက ေစာေစာက ေျပာသလို အေရာဝင္မယ့္သေဘာ ရွိေနေတာ့ စိတ္ထဲ သိပ္မသန႔္လွဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ဆိုင္မွ မဟုတ္ဘဲ။ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ ရေတာ့တာေပါ့။ သူက ေက်းဇူးပဲလို႔ ေျပာၿပီး ကိုယ္ေပၚက ေရေတြကို လက္နဲ႔သပ္ စစ္ခ်ရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ပါတယ္။
တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနပုံေပမယ့္ အေျပာခက္ေန သလိုပဲ။ အရက္လည္း လွမ္းမမွာေသးဘူး။ ဒီေတာ့ ကပ္တီး မူးလဲမ်ားလားလို႔ ထင္မိေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ပုံစံက ကပ္ေသာက္မယ့္ ပုံစံေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မေျပာနိုင္ဘူးေလ။ အဝတ္အစား သပ္ရပ္ေပမဲ့ အရက္ဆာလာရင္ လူေတြဟာ သိကၡာမွ မရွိေတာ့တာကိုး။ ကိုယ့္ဆီက ကပ္မေသာက္ဘူးပဲ ထားဦး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ သြားရပါၿပီ။
ခဏေနေတာ့ သူက ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ ဟန႔္ၿပီး "စာေရးဆရာ ကိုမာယာ ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္"
စိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ ေပ်ာ္သြားသလိုပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က ၀တၳဳတိုေရးသမားပါ။ လုံးခ်င္းေတြ ဘာေတြနဲ႔ နာမည္ႀကီး မဟုတ္ပါဘူး။ သုံးေလးငါးလေလာက္ ေနမွ ဝတၳဳတိုကေလး တစ္ပုဒ္ စာမ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္တတ္တာ မဟုတ္လား၊ ခုလို သူက ကြၽန္ေတာ့္ ကေလာင္ နာမည္ကို သိေနေတာ့ ေက်နပ္မိတာ အမွန္ပါပဲ။ ေနာ့ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕လူေတြဟာ အရက္ ကပ္ေသာက္ဖို႔ ဒီလိုပဲ ခ်ဥ္းကပ္တတ္ၾကတာကိုး။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို စာေရးဆရာမွန္း သိတာက ဆိုင္ရွင္ 'မြန္ႀကီး' ပဲ ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ သူဟာ ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္း မြန္ႀကီးဆီက ၾကာထားတာလား မသိဘူး။ စိတ္ထဲ တထင့္ထင့္ ျဖစ္ေနတုန္း
"မြန္ႀကီးေရ တစ္ပိုင္းေပးကြာ" ဆိုၿပီး လွမ္းမွာလိုက္ေတာ့မွ စိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ ဘဝင္က်သြားတယ္။ ေနာ့ေပမယ့္လည္း အရက္ ကပ္မေသာက္တဲ့တိုင္ အပိုဆာဒါး စကားေတြ ေျပာေတာ့မယ္ ဆိုတာေတာ့ သိေနပါတယ္။ စာေရးဆရာ မဟုတ္လားလို႔ ေမးလိုက္ကတည္းက စာဖတ္သူ တစ္ေယာက္ အျဖစ္နဲ႔ စာအေၾကာင္း ေပအေၾကာင္းေတြ ေလရွည္ေနရင္ ခက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အရက္ေသာက္ရင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ရင္း စိတ္ အပန္းေျဖခ်င္တာပဲ ရွိတယ္။ မေလးနက္ခ်င္ဘူး။ သူက ေရာက္လာတဲ့ အရက္ျဖဴကို တစ္က်ိဳက္ႏွစ္က်ိဳက္ ေသာက္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ မထင္မွတ္တဲ့ စကားကို ေျပာပါတယ္။
"ဆရာေလးဟာ မိန္းမတစ္ေယာက္က ပါး႐ုိက္တာကို ခံရဖူးသလား" တဲ့။
ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိ ျဖစ္သြားရတယ္။ ဒီလ 'ဝတ္မႈန္ေႂကြ' မဂၢဇင္း မွာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ ပါတယ္။ မမနဲ႔ ေမာင္ေလး ဇာတ္ပါ။ အဲဒီမွာ ဇာတ္သိမ္းေတာ့ မမက ေမာင္ေလးကို ဖ်န္းခနဲေနေအာင္ ပါး႐ုိက္ၿပီး အေျဖေပးလိုက္တာကို ေရးထားပါတယ္။ သူ႔ေမးခြန္းက ငါ့ကို ရည္ရြယ္တာ ျဖစ္မယ္။ သူ႔အသံက ပါး႐ုိက္ခံဖူး၊ မခံဖူး ဆိုတာကို စစ္ေၾကာခ်င္ဟန္ ေပၚေနတယ္။ ပါး႐ုိက္ မခံဖူးဘဲနဲ႔ ေရးသလားလို႔မ်ား ေမးခ်င္တာလည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ သူ စေရာက္လာကတည္းက စကားတစ္လုံးမွ မေျပာခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဒီေမးခြန္းအတြက္ေတာ့ အေျဖေပးရပါေတာ့မယ္။
"ကြၽန္ေတာ့္မွာ ခ်စ္သူေတာင္ မရွိပါဘူး"
သူက "ဟက္" ခနဲ ရယ္တယ္။ ေလွာင္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလဆိုတဲ့ အသံမ်ိဳးပါ။ ဒီ့ေနာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ကိုယ့္အရက္ကိုယ္ ေသာက္ေနၾက ပါတယ္။ သူ႔အရက္တစ္ပိုင္း ကုန္သြားေတာ့ ထပ္မွာျပန္တယ္။ အဲဒီကစၿပီး သူကခ်ည္း စကားေတြ ေျပာေတာ့တာပါပဲ။ အသက္ခ်င္း ကြာေပမယ့္ သူက 'ဆရာေလး' ‘ကြၽန္ေတာ္’ ဆိုတဲ့ နာမ္စားေတြကိုပဲ သုံးပါတယ္။
"ခ်စ္သူေတာင္ မရွိဖူးဘူးဆိုတဲ့ ဆရာေလးကို ေျပာရတာေတာ့ အေတာ္ ခက္တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ စကားေတြကို နားေထာင္ေပးပါ"
"သိပ္အရွည္ႀကီးေတာ့ မေျပာနဲ႔ကြာ" ဆိုတဲ့ အမူအရာ လုပ္ျပရပါတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ လင္မယားက ငယ္လင္ ငယ္မယားပါ။ သမီးရည္းစား အျဖစ္လည္း တစ္ေယာက္ဆို တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ဘာျပႆနာမွ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အသက္ ငါးဆယ္ေလာက္ အထိေပါ့ဗ်ာ။ ခု ကြၽန္ေတာ့္အသက္ ၆၀ စြန္းၿပီ ဆိုပါေတာ့"
သည္လို ဆိုေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ ့ဆယ္ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ အတြင္း အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေတြ ရွိခဲ့တယ္လို႔ ဆိုသလိုပါပဲ။
"အဲဒီ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူဟာ ေအးစက္စက္ နိုင္လာပါတယ္။ သားသမီးေတြကလည္း အရြယ္ကေလးေတြ ရလာၿပီကိုး။ ေျပာရရင္ သူဟာ လူႀကီးဆန္လာတာ နည္းနည္း လြန္သလိုပဲ၊ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရး သားသမီးေတြ ကိစၥနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္တာ မ်ားလာတယ္"
ဒီလိုပဲ ျဖစ္တတ္တာပဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ စကား ဝင္မေထာက္ ျဖစ္ပါဘူး။
"ကြၽန္ေတာ္က သေဘာကို သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ အရြယ္မွာ ဒါေလာက္ေတာ့ မရင့္က်က္သင့္ဘူးဗ်ာ၊ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္တြင္း ဆိုတာ မႀကီးေသးပါဘူး"
သူက သူ႔စကားသူ သေဘာက်ၿပီး ရယ္ပါတယ္။
"ေျပာရရင္ဗ်ာ။ အဲဒီ အရြယ္ေတြမွာ အငယ္အေႏွာင္း ထားတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႔ကို သစၥာမေဖာက္တဲ့ အျပင္ ပိုၿပီးေတာင္ ေရာေရာဝင္ဝင္ ေနခဲ့ပါတယ္။ ေျပာရရင္ ခ်စ္သူလိုေရာ၊ လင္မယားလိုေရာ၊ သူငယ္ခ်င္းလိုေရာပါပဲ"
စိတ္ထဲ ထင့္ခနဲ ျဖစ္ရတယ္။ အဲဒီ မိန္းမက ေဖာက္ျပန္ သြားလို႔လားေပါ့ေလ။
"ဒါေပမဲ့ဗ်ာ၊ သူ႔ဘက္က ပိုပို ဆိုးလာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဟက္ဟက္ပက္ပက္ မဆက္ဆံေတာ့ဘူး။ အလုပ္ဝင္စ သမီးႀကီးနဲ႔ပဲ တတြဲတြဲ လုပ္ေနပါေရာ"
ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႔ဇာတ္လမ္း႐ုိးႀကီး မဆုံးေသးတာ စိတ္မရွည္လို႔ အရက္ျဖဴတစ္စိတ္ ထပ္မွာရတယ္။
"အင္း ဆရာေလးလည္း ႐ုိးအီေနတဲ့ ဓာတ္ျပားေဟာင္းႀကီး နားေထာင္ေနရတာ ပ်င္းေရာေပါ့ေလ၊ ကြၽန္ေတာ္ လိုရင္းပဲ ေျပာပါေတာ့မယ္"
ဒီလိုေတာ့လည္း အလိုက္သိတတ္သား ပါလား။ ဒါေပမဲ့ သူ႔စကားေၾကာင့္ နည္းနည္း စိတ္ဝင္စား သြားမိတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ျပႆနာ ႀကီးႀကီးမားမား တစ္ခုေတာ့ ေပၚမွာ ေသခ်ာပါၿပီ။ ႀကီးႀကီးမားမား မဟုတ္ေတာင္ အလွည့္အေျပာင္းေလးေတာ့ ရွိတန္ ေကာင္းပါရဲ႕။
"သူဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပိုၿပီး ေအးစက္သထက္ ေအးစက္လာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ကို အရန္လူလို သေဘာထားၿပီး သားေတြ သမီးေတြနဲ႔ပဲ တ႐ုန္း႐ုန္း ေနတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ၊ ပင္ကိုက ေအးစက္စက္ဆိုရင္ ကေလးေတြနဲ႔လည္း အလိုက္အထိုက္ပဲ ေနသင့္တာေပါ့။ ခုေတာ့ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အထီးက်န္သလို ခံစားေနတယ္"
ဇာတ္ရွိန္ကလည္း ခုထိ မတက္ေသးပါဘူးလို႔ စိတ္ညစ္မိျပန္ပါတယ္။ သူကေတာ့ အရွိန္ရလာလို႔ ေနာက္တစ္စိတ္ ထပ္မွာျပန္ေရာ။
"ခုေနာက္ပိုင္း သားသမီးေတြ ဘြဲ႕ရ အလုပ္ကိုယ္စီ ျဖစ္လာၾကေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ပင္စင္ယူလိုက္ရၿပီကိုး"
အဲဒီ အတြက္ေတာ့ စာနာမိတာ အမွန္ပါပဲ။ ပင္စင္နာ ဆိုတာ ျဖစ္ေနပုံ ရပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေလာက္နဲ႔ေတာ့ သူ႔ဇာတ္ကို သိမ္းလို႔ မရပါဘူး။
"ၾကားျဖတ္ ေျပာရဦးမယ္ဗ်၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အျပစ္ဆိုလို႔ ေသာက္တတ္တာေလးပဲ ရွိတာပါ။ ရမ္းရမ္းကားကားလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ေတာ့ ခဏခဏ စကားမ်ားရတာ အမွန္ပါပဲ။ ေနာ့္ေပမယ့္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီအရက္ ကိစၥေလးနဲ႔ေတာ့ သူဟာ ခုေလာက္ ေအးစက္စက္ႀကီး မျဖစ္သင့္ပါဘူး၊ ခုေတာ့ဗ်ာ"
သူက ေရာက္လာတဲ့ အရက္တစ္စိတ္ကို တစ္ခြက္တည္း ေမာ့လိုက္ျပန္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ
"သူဟာ ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ကိုယ္ ဆိုတာမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ေတာင္ ထင္ရတယ္"
ဪ လက္စသတ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးသုခကို ေျပာခ်င္ေနတာပါလား။ ဒီအရြယ္ႀကီးက်မွ လို႔ေတာ့ မထင္ရက္ပါဘူး။ ေယာက်္ား ဆိုတာက ဖြဲတစ္ဆုပ္နိုင္ရင္ သုခ ခံစားခ်င္တာပဲ မဟုတ္လား။ တစ္ခုရွိတာက သူ႔မိန္းမဟာ ဘယ္အရြယ္လဲ ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ မသိဘူး။ သက္တူရြယ္တူ ဆိုရင္ေတာ့ ဒါမ်ိဳး စိတ္ေအး သြားေလာက္ပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူးတာကို ေျပာတာပါ။
"ကိုင္း ကိုင္း ဆရာေလးလည္း ပ်င္းေနေရာ့မယ္၊ ဇာတ္သိမ္းၾကပါစို႔။ မနက္ကေတာ့ သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ အႀကီးအက်ယ္ ရန္ျဖစ္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ေမာနင္းပက္ လုပ္မိရာက စတာပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ မေန႔ညက သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ အေတာ္မ်ားသြားလို႔ မနက္က ေျဖတာပါဗ်ာ။ အဲဒါကို ျပႆနာလုပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ေပယ်ာလကန္ ထားခဲ့သမွ်ကို အတိုးခ်ၿပီး ရန္စြယ္ေငါေငါ လုပ္ေတာ့တာပဲ"
သူက ေတာ္ေတာ္ ေသာက္နိုင္ပုံ ရပါတယ္။ မြန္ႀကီးဆီ လွမ္းၿပီး ႏွစ္ပက္ ထပ္ေတာင္း ပါတယ္။
"ခက္တာက ကြၽန္ေတာ္ ျပန္လည္ ခုခံေပမယ့္ သားသမီးေတြကပါ သူ႔ဘက္က ဝိုင္းၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ထိုးႏွက္ၾကတာပါပဲ။ သားႀကီးဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို မသုံးစဖူး ခင္ဗ်ားႀကီး ဆိုၿပီး သုံးတယ္ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ထိခိုက္ သြားတယ္။ ေဒါသလည္း ျဖစ္သြားတယ္"
သူက ဝမ္းနည္းသံ ပါသြားတာ သတိထားမိပုံ ရတယ္။ စကား မဆက္ေသးဘဲ ၿငိမ္ၿပီး တံေတြးမ်ိဳခ် ေနေလရဲ႕။
"လင္မယား ရန္ျဖစ္ၿပီ ဆိုေတာ့ အေသးအဖြဲကအစ ငယ္က်ိဳးငယ္နာေတြ ေဖာ္ၾကေတာ့ တာေပါ့ဗ်ာ၊ ဒီမွာတင္ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ကို သူ႔ရဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒါကို သူနဲ႔ ျပန္ေပးစား မိတယ္။ တကယ္က သူ႔ကို ဟိုက ႀကိဳက္ခဲ့တာ၊ သူက ျပန္ႀကိဳက္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ အဲဒီ စကားေလး တစ္ခြန္းက"
ဆိုၿပီး ေနာက္ေရာက္လာတဲ့ အရက္ကို တစ္ခြက္တည္း ေမာ့ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆတ္ခနဲ မတ္တတ္ထရပ္တာ ယိမ္းထိုးသြားတယ္။ ဘာမေျပာ ညာမေျပာနဲ႔ ျပန္ဖို႔ ဟန္ျပင္လိုက္ပါတယ္။
"အဲဒါပါပဲဗ်ာ၊ ဆရာေလး၊ မိန္းမတစ္ေယာက္ ပါး႐ုိက္တာ ခံရဖူးသလားလို႔"
ငိုသံပါႀကီးနဲ႔ ေျပာေျပာဆိုဆို သူထြက္သြားပါတယ္။ ဝင္လာစဥ္ကအတိုင္း မိုးရြာေနတာကို မသိသလို လမ္းမေပၚ ေလွ်ာက္သြားပါေရာ။ လူကေတာ့ ဝင္လာခါစကလို ပုံမွန္ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ ယိုင္ထိုး ယိုင္ထိုးနဲ႔။ ဒီေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဆန႔္တငံ့ငံ့ ျဖစ္ရပါေတာ့တယ္။ သူ ဘာေျပာခ်င္တာပါလိမ့္။ အင္း ကိုယ္ကလည္း အိမ္ေထာင္မက်ဖူးေတာ့ ေတြးရခက္ႀကီးေပါ့။
#သုေမာင္
credit
by မြန္းေလးေဖေဖ
No comments:
Post a Comment