ေယာကၡမမို႔ ေၾကာက္ရမွာလားရွင္

Zawgyi Version

ေယာကၡမမို႔ ေၾကာက္ရမွာလားရွင္ (ေဒၚရီႀကိန္)
-----------------------------------------------

ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳမိတာ မွားၿပီ။ လူပ်ိဳဘဝေလာက္ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ လြတ္လပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ရတာမ်ိဳး မရွိဘူး။ ခုလို ေနာင္တ ရေနေပမယ့္ ျပင္လို႔ မရေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ပါ ခင္ဗ်ာ။ ထိုးကြင္းမင္ေၾကာင္ ထိုးၿပီးမွ ဖ်က္လို႔ စင္ပါေတာ့မလား။ အိမ္ေထာင္က်စက အထက္က ေျပာခဲ့သလို ကၽြန္ေတာ္ အျမဲ စိတ္ပ်က္ စိတ္ဓာတ္ က်ခဲ့ရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဌာန တခုတည္းမွာ အတူတူ အလုပ္ လုပ္ခဲ့သူပါ။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္ (၇) ႏွစ္ေတာင္ ငယ္တယ္။ ဉာဏ္ပညာ ထက္ျမက္တယ္။ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ကလည္း ေခ်ာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ ကိုယ့္ဇနီးကို ျမတ္ႏုိးလို႔ မဆုံး၊ ယုယလို႔ မဝ ဆိုတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ သို႔ေသာ္ တကယ္ အိမ္ေထာင္ ျပဳလိုက္ၾကေတာ့ ျပႆနာ တက္လာေတာ့တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က တဦးတည္းေသာသား ဆိုေတာ့ သူ႔ခမ်ာ အေမႏွင့္ လိုက္ေနရရွာတာေပါ့။ မိခင္ႀကီးကလည္း မုဆိုး မဆိုေတာ့ သားကလြဲၿပီး ခ်စ္စရာ၊ ျမတ္ႏုိးစရာ၊ ျပဳစုစရာ၊ မွီခိုစရာ မရွိ။ သူ႔တဘဝလုံးမွာ သားကေလးသာ တန္ဖိုးအႀကီးမားဆုံး ျဖစ္ေနရွာေတာ့တာေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္ လူပ်ိဳဘဝတုန္းကလည္း အေမဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကေလးငယ္ တေယာက္လို ျပဳစုယင္းႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တာပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္စားဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ အဝတ္ကို ဖြပ္ေလွ်ာ္၊ မီးပူတိုက္၊ စုတ္ျပဲေနျပန္လည္း ေန႔ခင္း ေန႔လယ္မွာ ခ်ဳပ္ဖာထားရွာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ မွာေတာ့ အလုပ္လုပ္ၿပီး လခထုတ္ယင္ အေမ့လက္ အားလုံး အပ္လိုက္တာပါပဲ။ ၿပီးမွ အေမ့ထံက ခရီးစရိတ္၊ မုန႔္ဖိုး ေန႔စဥ္ ျပန္ယူသုံးပါတယ္။ အေမဟာ သူ႔ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကို လုံးဝ ဦးစားမေပးပဲ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အသက္ရွင္ေနသူ တဦးလို႔ ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ “အေမ့အတြက္ေတာ့ ဘုရားရွိခိုး၊ ပုတီးစိပ္၊ ငါးပါးသီလ လုံေအာင္ ထိန္းတယ္၊ ပိုလွ်ံသမွ်ေလး လွဴဒါန္းတယ္ကြယ္ ေတာ္ေရာေပါ့” လို႔ ေျပာတတ္ပါတယ္။

အေမဟာ အားလုံး ေကာင္းပါတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္ေလာက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမ့ကို ေရွးေဟာင္း အယူအဆ၊ အစဥ္အလာေတြက တုပ္ေႏွာင္ ခံေနရတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆမိပါတယ္။ ေကာင္းေတာ့ ေကာင္းပါရဲ႕။ သာမန္ မိသားစုက ေပါက္ပြားလာသူ ဆိုယင္ လိုက္နာႏုိင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ မနက္ အလုပ္ သြားခါနီးတိုင္း အေမ့ကို ကန္ေတာ့ရသလို ညဉ့္ အိပ္ရာဝင္တိုင္းလည္း ကန္ေတာ့ရပါတယ္။ အေမက ဘာေျပာေျပာ ခြန္းႀကီး ခြန္းငယ္ ျပန္မေျပာရ ပါဘူး။ စိတ္မေက်နပ္ ေပမယ့္ အသံကို ျမႇင့္မေျပာရပါဘူး။ ေအးေဆးေဆး မေျပာသမွ် သူလက္မခံဘူး ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ထားရ ပါတယ္။ ညစဥ္ ဘုရား ဝတ္ျပဳရ ပါတယ္။ အိမ္မႈကိစၥ၊ အိမ္သန႔္ရွင္းေရး ကိစၥကိုလည္း ကူညီလုပ္ကိုင္ ရပါတယ္။ တိုတို ေျပာရယင္ေတာ့ ေမေမဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို မဂၤလာ တရားေတာ္ႏွင့္အညီ ေနထိုင္တတ္တဲ့ သားေကာင္းတေယာက္ အျဖစ္ ပုံသြင္းထားရွာတာပဲ။

မိမိ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ျခားနားတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္က သူစိမ္း အမ်ိဳးသမီး တဦး အိမ္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သမီးရည္းစား ဘဝက မိခင္ႀကီးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆက္ဆံေရးကို တစြန္းတစ ခ်စ္သူကို ေျပာျပဖူးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူက ဒါေတြကို သိပ္အေလးအနက္ ထားပုံ မရပါဘူး။ ခ်စ္တာ ပဓာနေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ့္ အမ်ိဳးသမီးက လိမၼာပါးနပ္တယ္ ဆိုယင္ ကၽြန္ေတာ္ အေမ ကန္ေတာ့ေနခ်ိန္ သူပါ ဝင္ကန္ေတာ့ ပါလား။ ေမေမလည္း စိတ္ခ်မ္းသာ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာမယ့္ ကိစၥပါ။ သူက အေၾကာင္းရွာၿပီး ခပ္ေရွာင္ေရွာင္ ေနခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မတိုက္တြန္းပါဘူး။ ေမေမကလည္း ဘယ္လိုမွ ျပစ္တင္ ရွိတ္ခ် မေျပာေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္သက္သာရာ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရက္ကေန လ ေျပာင္းလာေတာ့ အေမက “သား အမ်ိဳးသမီးက ေနပဲ ေနႏုိင္လြန္းတယ္ကြယ္။ အလုပ္သြားၾကေတာ့မယ္ ဆိုယင္ ‘ေမေမ, ကၽြန္မတို႔ အလုပ္ သြားေတာ့မယ္’ လို႔လည္း ႏႈတ္ဆက္မသြား။ ျပန္လာေတာ့လည္း‘ေမေမ သမီးတို႔ ျပန္လာၿပီ။ ဘာကူ လုပ္ရမလဲ’ လို႔မွ ေလာကြတ္ စကားေလးေတာင္ မဆိုတတ္ပါ ကလား” ဟူေသာ ေဝဖန္ခ်က္ကို ျပဳပါေတာ့တယ္။ “ဪ ေမေမရယ္ ခုမွ တလေက်ာ္ေက်ာ္ ဆိုေတာ့၊ စိမ္းေနေသးတာေပါ့။ သူ ဝင္လုပ္တာ ေမေမ ႀကိဳက္ပါ့ မလားလို႔လည္း စဥ္းစားမိလို႔ ေနမွာေပါ့” လို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေလွ်ာက္လဲေတာ့ ေမေမက ျပံဳးၿပီး “အို ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သား ေက်နပ္ယင္ ေမေမ ေက်နပ္ရမွာေပါ့”လို႔ ျပန္ေျပာ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေက်နပ္တဲ့ ေဝဖန္ခ်က္ကို ၾကားရၿပီးတဲ့ သားကေတာ့ အေနရ ခက္တာေပါ့ ခင္ဗ်ာ။

ကဲ- အလုပ္ဌာနကို အတူတူ သြားရတဲ့ ဇနီးကလည္း သူ႔ ခံစားခ်က္ႏွင့္ သူေလ။ “အစ္ကို႔္ အေမႀကီးက အ႐ုိအေသ ႀကိဳက္တာ လြန္လြန္းပါတယ္။ မ်က္ႏွာထားကလည္း တင္းထားေတာ့ ခင္ျဖင့္ ဘယ္လို ေနရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ လင္ရယ္ မယားရယ္ ျဖစ္လာၿပီး ဘယ္ေနရာမွ ကိုယ့္သေဘာအတိုင္း လုပ္ခြင့္ မရွိေတာ့ စိတ္မလြတ္လပ္ဘူးေပါ့”

“ေမေမက အ႐ုိအေသ ႀကိဳက္လွတယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အစ္ကိုတို႔ ဘိုးဘြား လက္ထက္က ထားရွိလာတဲ့ လူေနမႈစနစ္ အစဥ္အလာကို မပ်က္ေအာင္ ထိန္းထားတာပါ။ ဒါေတြကို ခင္လိုက္လုပ္ဖို႔လည္း မတိုက္တြန္းပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူ တသက္လုံး လုပ္လာခဲ့တဲ့ အိမ္မႈကိစၥေတြ အစ္ကို မိန္းမရမွ ဘာတခုမွ မလုပ္ရဘူး ဆိုယင္ သူ ဘယ္လို ခံစားရမလဲ။ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ အဆင္ေျပသြားရမွာေပါ့” ကၽြန္ေတာ့္ အေျဖကို ဇနီးက မေက်နပ္ပါ။

“ဪ- အစ္ကိုက အေမ ဘယ္လို ခံစားရမယ္ ဆိုတာသာ ေတြးတာကိုး မယား ဘယ္လို ခံစားရမယ္ ဆိုတာေတာ့ မေတြးေတာ့ဘူးေပါ့” လို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေမာရျပန္ ပါတယ္။

အခု ေဖာ္ျပခဲ့တာက နမူနာကေလးပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အေမကလည္း မိန္းမ၊ ဇနီးကလည္းမိန္းမ၊ ေခတ္ခ်င္းကလည္း ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္ ကြာျခားေနတယ္။ မိန္းမဘက္က မိဘေတြက ထုံးတမ္းစဥ္လာ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ ဦးစားေပးခဲ့တာ မဟုတ္ေတာ့ အျပင္ သမီးကေလးကို တဦးတည္းမို႔ အလိုလိုက္ လာခဲ့ၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၾကားထဲက အလြန္ စိတ္ညစ္ရပါတယ္။

အိမ္ျပန္ ေရာက္တာႏွင့္ မိခင္ကတမ်ိဳး မယားကတဖုံ ကၽြန္ေတာ့္ကို တိုင္ၾက ေျပာၾက၊ ၾကားက ဖ်န္ေျဖျပန္လဲ အေမက “သားတို႔ဘဝ သားတို႔ ထူေထာင္ႏုိင္ၿပီပဲ။ ေမေမ စိတ္ေအးခ်မ္းသာ ရိပ္သာ တခုခု သြားေနပါမယ္။ သီလရွင္ ဝတ္ရေတာင္ ေမေမ့အတြက္ မခဲယဥ္းပါဘူး” လို႔ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မၾကားရက္ႏုိင္ပါ။

ဇနီးကေတာ့ “ေမာင့္အေမႏွင့္ ေမာင္ ဘဝ အဆင္ေျပေနပါလ်က္ ခင့္ကို ဘာေၾကာင့္ လက္ထပ္ယူလဲ။ အခုလဲ အခ်ိန္ မေႏွာင္းေသးပါဘူး စဥ္းစားေပါ။ အေမႏွင့္ပဲ ေနမယ္။ အေမ စိတ္ဆင္းရဲတာ မခံႏုိင္ဘူး ဆိုယင္ ခင္ကပဲ ဒီအိမ္ေပၚက ဆင္းေပးပါမယ္” တဲ့။ ကဲ ေကာင္းၾကေသးရဲ႕လား ခင္ဗ်ာ။ တခါတခါ စိတ္ရွိပ္လို႔ အလုပ္ဆင္းယင္ အိမ္ေတာက္ေလွ်ာက္ မျပန္ပဲ ေဘာလုံးပြဲ ၾကည့္ေနလိုက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ခပ္ၾကာၾကာ ထိုင္ေနလိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ ျဖဳန္းၿပီးေတာင္ ေနမိပါတယ္။

တေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အသက္ႀကီးၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခက္အခဲ ရွိတိုင္း ကူညီတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ဌာနက ပုဂၢိဳလ္တဦးဆီ သြားယင္း ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္တြင္းေရး ျပႆနာကို တင္ျပမိပါတယ္။ ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမယ္ ဆိုတာလဲ အၾကံဉာဏ္ ေတာင္းမိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုႀကီး ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ သူက “အမွန္ေတာ့ကြာ အိမ္ေထာင္ ျပဳၿပီးယင္ ကိုယ့္အိုးကိုယ့္အိမ္ႏွင့္ ေနတာ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ မင္းတို႔ ကိစၥကေတာ့ ခြဲေနဖို႔ အေျခအေန မေပးေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ နည္းနည္းစီ ေလွ်ာ့လိုက္ၾကယင္ ေျပလည္ ႏုိင္ပါတယ္ကြယ္။ မင္းက အေမႀကီးကို အျမဲ အိမ္ထဲမွာပဲ မေနေစႏွင့္ကြာ။ မင္းတို႔ စေန၊ တနဂၤေႏြ လူငယ္ေတြ ရွိတဲ့ အိမ္ေတြကို ေခၚသြား။ မိဘေတြႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပး။ အဲဒီ အခါမွ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ လူမႈေရးစနစ္ေတြ သူ သတိထား ေလ့လာမိလိမ့္မယ္။ ေနာက္တခ်က္က ေခတ္ေဟာင္းက အဘြားႀကီး ျဖစ္ေနပါေစ၊ ေခတ္အေၾကာင္း နားလည္ရေအာင္ ခုေခတ္ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ ဝတၳဳတို ေပါင္းခ်ဳပ္ေတြ ဖတ္ခိုင္းကြာ။ ဥပမာ ၾကဴၾကဴသင္း၊ မိုးမိုး (အင္းလ်ား)၊ မစႏၵာတို႔ဆို အိမ္တြင္းေရး၊ လူမႈေရး ဝတၳဳကေလးေတြ ေခတ္ႏွင့္ ထင္ဟပ္ ေရးသားထားတာ ဖတ္သင့္ပါတယ္။ ေအး တခုေတာ့ ရွိတယ္။ ေဆးေကၽြးသလို သြားမေကၽြးနဲ႔။ မင္းက အလ်င္ဖတ္ၿပီးေတာ့ ေမေမ ဒါေလး တိုတိုေလး အားတဲ့အခါ ဖတ္ၾကည့္စမ္းပါ။ ေကာင္းလြန္းလို႔ စသည္တိုက္တြန္းေပါ့ကြာ။ ေနာက္ ဖတ္ယင္း သူ႔ဘာသာ အကင္းပါးၿပီး သေဘာထား မွန္လာမွာေပါ့။

“ဒါျဖင့္ မိန္းမကိုေရာ ဘာတရား ေဟာရမလဲ ဆိုပါဦး” ကၽြန္ေတာ္က ၾကားဝင္ ေမးလိုက္သည့္အခါ-

“မင္းမိန္းမကိုေတာ့ ျမတ္မဂၤလာ၊ ရတနာမြန္ ဆိုတဲ့ စာေစာင္ကေလးေတြ ဝယ္ဖတ္ခိုင္းကြာ။ ဝယ္လို႔လဲ လြယ္ပါတယ္။ ဖတ္လို႔လဲ ေကာင္းတယ္။ နားလည္လြယ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အေျခခံ ယဥ္ေက်းမႈကို သြန္သင္ ေပးတာပဲကြ။ တခ်ိဳ႕ မိဘ ေမာင္ဖြားေတြဟာ သားေတြ သမီးေတြကို ဘယ္လို လမ္းျပရမယ္။ ဘာစာ ေရြးဖတ္ရမယ္ ဆိုတာ မသြန္သင္ပဲ ထားေတာ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ဘာသာဓေလ့ထုံးစံ အစဥ္အလာ ယဥ္ေက်းမႈ ေပ်ာက္ကုန္တာေပါ့ကြာ။ တို႔လင္မယားေတာ့ကြာ တနဂၤေႏြ ဆိုယင္ အဘိဓမၼာသင္တန္း တက္တယ္ကြာ။ အဘိဓမၼာ ဆိုေတာ့ စာလုံး ခပ္ႀကီးႀကီး။ ဒါေပမယ့္ အေျခခံ စိတ္ ေစတသိက္ေတြက စသင္ေတာ့ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေတြ နားလည္ၿပီး ေဒါသ ေမာဟ ေလာဘေတြ ပါးလ်ား ကုန္တာေပါ့ကြ။ ရန္သိပ္ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ။

တခု ရွိေသးတယ္။ မင္း အမ်ိဳးသမီးက ေယာကၡမကို အေမလို႔ ေခၚစမ္းပါေစကြာ ။ မင္းမိခင္မွာ သမီး မရွိေတာ့ သူက အေမ သမီး ဘာကူ ေပးရမလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းဟာ သီတာေရစင္ပဲကြယ့္။ ဒါလည္း မင္း ၾကားက ေအာင္သြယ္ ရမွာေပါ့။ မိန္းမကို ေဖ်ာင္းဖ်။ အေမ့ေရွ႕မွာ မိန္းမေရ အေမ့ ကူရေအာင္ လာ။ အေမသားႏွင့္သမီး ဘာလုပ္ရမလဲ ခိုင္းစမ္းပါ။ ကူစမ္းပါရေစ စသည္ ေျပာေပးေပါ့ကြာ။ မင္း ညံ့တာလဲ ပါမွာပဲ။

မင္းတို႔ ျပႆနာက ဘာမွ မဟုတ္ဘူး။ ေခၽြးမကလဲ မာနႏွင့္ လင္ဂုဏ္တက္။ မိခင္ကလည္း သားကို သူသာပိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ အစြဲမခၽြတ္၊ သားကလည္း လူႏုံလူအမို႔ ျဖစ္ရတာပါ”

အထက္ပါ စကား နားေထာင္ယင္း ကၽြန္ေတာ္က စရယ္ပါသည္။ သူလည္း လိုက္ရယ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ သုံးသပ္ခ်က္ မွန္၍ ရယ္ျခင္းပါ။ သူက ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ စကား လက္ခံသည္ကို ႏွစ္ၿခိဳက္၍ ရယ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဟုတ္တယ္ အစ္ကိုရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သုံးဦး သုံးဖလွယ္လုံး ဆက္ဆံေရးမွာ ညံ့ေနၾကတာပဲ။ ကိုယ့္ အသိုက္အျမဳံကေလးႏွင့္ ကိုယ္ သာယာၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ့ေနၾကရာက အျပင္က မူမတူတဲ့ သူစိမ္း ဝင္လာလို႔ ျပႆနာ တက္လာ ရတာေပါ့။ အစ္ကို အၾကံေပးတဲ့ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားမယ္။

“ဝမ္းသာပါတယ္ကြာ။ အစ္ကိုက ေဟာဒီ ျမတ္မဂၤလာ၊ ရတနာမြန္ စာေစာင္ ၂ ေစာင္စီႏွင့္ ေငြတာရီ ဝတၳဳေပါင္းခ်ဳပ္ လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္မယ္ကြာ။ မင္း ျပႆနာကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ကိုင္တြယ္လိုက္ယင္ အဆင္ေျပမွာပါ” အစ္ကို႔စကား နားေထာင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ စည္း႐ုံးေရး စပါေတာ့တယ္။ အစ္ကိုေပးေသာ စာအုပ္မ်ား ယူလာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိပ္ခန္း စားပြဲေပၚ တင္ထားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ၿပီး ဇနီးကို ဖတ္ပါဟု မတိုက္တြန္းပါ။ သူလဲ စာတတ္ေပတတ္ပဲ။ အေမႏွင့္ ဆက္ဆံေရး မတင္းမာရန္သာ စည္း႐ုံးထား ပါသည္။ တေန႔ အလုပ္က အျပန္ ေမေမ မီးပူတိုက္ ေနသည္ကို ေတြ႕၍ ကၽြန္ေတာ္က မိန္းမေရ အဝတ္ လဲၿပီးယင္ ေမေမ့ မီးပူတိုက္တာ ကူပါလားကြာ” ဟု ဖိတ္ေခၚရာ စိတ္ေကာင္း ဝင္ေနေသာ မိန္းမက “ရပါတယ္ အစ္ကို ခဏကေလး၊ လာမယ္” ဟု ျပန္ထူးေဖာ္ ရရွာသည္။ ေမေမက“အေမ လက္ဖက္ရည္ ေဖ်ာ္ထားတယ္ေလ၊ အေမာေၿပ ေသာက္ၾကဦး”ဟု တုံ႔ျပန္ပါတယ္။

မိန္းမက မရဲတရဲ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဝင္ၿပီး ထမင္းစားပြဲေပၚ ပန္းကန္ခ်သံ ျပင္ဆင္သံ ၾကားၿပီး “အစ္ကိုေရ အေမ့ပါ ေခၚခဲ့ပါ။ လက္ဖက္ရည္ ျပင္ၿပီးၿပီ” ဟု အေၾကာင္းၾကား လိုက္ရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သားအမိ ဝင္သြား ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေမက အသက္ ၆၀ ဆိုေသာ္လည္း ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္ပါ၊ ေမေမ မုန႔္စိမ္းေပါင္းေလး ဝယ္ထားတယ္။ ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာဟု ေျပာ​ေျပာဆိုဆို မုန႔္ပန္းကန္ ခ်ေပးပါသည္။

ေခၽြးမက မိခင္ဘက္ကို လက္ဖက္ရည္ ပန္းကန္ တ႐ုိတေသ ခ်ေပးၿပီး မုန႔္ကို ေမေမ စားပါဟု ပန္းကန္ပါ ေရႊ႕ေပးရာ အေမက တဖဲ့စားၿပီး “သားႏွင့္သမီး စားၾကပါ” ဟု ျပန္တြန္း ေပးပါသည္။ အတိုင္အေဖာက္ ညီ၍ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာရသည္။ ေနာက္မၾကာမီ မိန္းမက “ေမေမ့ လက္ဖက္ေျခာက္ ဘယ္က ဝယ္လဲ။ ေမေမေဖ်ာ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္က သိပ္ေကာင္းတာပဲ။ တျခားမွာ ဒီလို ေကာင္းေကာင္းကို မေသာက္ရဘူး” ဟု ခ်ီးက်ဴးစကား ဆိုပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္ေထာင္သက္ (၆) လအတြင္း ယခုတႀကိမ္ ေမေမ့ အျပံဳးမွာ ခ်စ္စရာ အေကာင္းဆုံးဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ေမေမက “လက္ဖက္ေျခာက္က ေမေမ ေသာက္ေနက် ျမင္းပ်ံပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လက္ဖက္ရည္ ေဖ်ာ္တာမွာ ေရေႏြး အတိုင္းအဆ လက္ဖက္ေျခာက္ အတိုင္းအဆ ႀကိဳတဲ့အခ်ိန္ အတိုင္းအဆ မွန္ယင္ ေကာင္းတာပါပဲ။ သၾကားတို႔ ႏုိ႔တို႔ကေတာ့ ႀကိဳက္သေလာက္ေပါ့။ လက္ဖက္ေျခာက္ မေကာင္းယင္ေတာ့လဲ မေကာင္းႏုိင္ဘူးေပါ့” စိတ္ရွည္ရွည္ ရွင္းျပေနပါသည္။

ေမေမ့ကို ကူညီရသည္ ဆိုေသာ္လည္း တေန႔ခင္းလုံး ေမေမ လုပ္ထားၿပီး ျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကူညီမႈက သူ႔အလုပ္ရဲ႕ (၁၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပါ။

ကၽြန္ေတာ္က ဇနီးသည္ ေရွ႕တြင္ပင္ “ခုေခတ္က ကုန္ေဈးႏႈန္းေတြ ႀကီးမား၊ အိမ္ခန္းရဖို႔က မလြယ္၊ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္စလုံး အလုပ္ လုပ္ေနရေတာ့ ေမေမလို မိခင္ေကာင္း တေယာက္သာ မရွိယင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘဝ ဘယ္ေလာက္ ကသီလင္တ ျဖစ္မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေမေမ့ကို က်န္းမာ ေစခ်င္တယ္။ အိမ္မွာ ေမေမ မရွိတာ တအားပါ။ သိပ္ အပင္ပန္း မခံပါႏွင့္။ သားတို႔ တာဝန္ ေပးသင့္သေလာက္ ေပးပါ။ ေမေမ က်န္းမာေအာင္ ေနပါ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေျမးရယင္ ခုထက္ အလုပ္ ပိုဦးမွာ” ဟု ေျပာလိုက္ရာ ေမေမမွာ အျပံဳးပန္းေတြ ေဝၿပီး “အေမ က်န္းမာပါေသးတယ္ေတာ္။ ျမန္ျမန္ ေမြးၾကစမ္းပါ” ဟု ေျမးကို ႀကိဳဆိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္ဇနီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို တိတ္တိတ္ ဆိတ္ဆြဲ ေနပါသည္။

ဆရာသမားမ်ား သင္ၾကား လမ္းျပမႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ စည္း႐ုံးေရး ေအာင္ျမင္ လာပါသည္။ ေမေမကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ငွားငွားေပးေသာ ဝတၳဳမ်ား ဖတ္ျဖစ္လာသလို၊ ဇနီးကလည္း ဝတၳဳမ်ားအျပင္ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ စြယ္စုံပညာ ေပးသည့္ ျမတ္မဂၤလာ၊ ရတနာမြန္ စာအုပ္မ်ား သူကိုယ္တိုင္ ရွာေဖြဝယ္လာ တတ္ပါသည္။ ေမေမလည္း ယူဖတ္၊ သူလည္းဖတ္ “ဒီစာေစာင္ ကေလးေတြက အေတာ္ ေကာင္းတာပဲ” ဟု ေမေမ သုံးသပ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ရသည့္ တေန႔။ ကၽြန္ေတာ့္ အမ်ိဳးသမီးက သူ႔ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ ထမင္းစားခ်ိန္တြင္ စကားေျပာေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အမွတ္တမဲ့ နားစြင့္ေနသည္။ တေယာက္က ေမးသည္။

“ဘယ္လိုလဲ ေယာကၡမႀကီးႏွင့္ ၾကည္ျဖဴေနၾကၿပီလား”

“ကိုယ္က အစက ေယာကၡမႏွင့္ ေနရတာေလ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ ေနတာပဲ။ ခုမွ အျမင္မွန္ရတယ္။ သူရွိေပလို႔ေလ။ တို႔ခ်ည္းဆိုယင္ ႐ုံးအခ်ိန္မွန္ ေရာက္ဖို႔၊ ထမင္းမွန္မွန္ ခ်က္ႏုိင္ဖို႔ေတာင္ မလြယ္ဘူးကြ။ အဘြားႀကီးက ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းမွ သိပ္ခ်စ္စရာ ေကာင္းတာ။ သိပ္ အားကိုးရတာ။ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လခထဲက သူ႔ကို ငါးရာ အပ္လိုက္တယ္။ အားလုံး ဖူလုံေနတာ ဘာမွ မပူရဘူး။ တို႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္း လခထဲက ေငြေလးရာ က်န္ေသးတယ္ကြယ္။ သီတင္းကၽြတ္က ေမေမ့ဖို႔ လုံခ်ည္တထည္ႏွင့္ ဖိနပ္တရန္ ကန္ေတာ့လိုက္တာ ဆုေပးလို႔ မဆုံးေတာ့ဘူး။ ကိုယ္က အစတုန္းက ေယာကၡမကို ေယာကၡမလို႔ပဲ ျမင္ေနတာ။ ခု ကိုယ့္ခ်စ္သူကို ကိုယ့္အတြက္ ေမြးေပးတဲ့ အေမ။ ကိုယ့္မိခင္ေပပဲလို႔ ျမင္လာတယ္။ မွန္ၾကည့္သလိုေပါ့ကြယ္။ ကိုယ္က ျပံဳးၾကည့္ေတာ့ ျပံဳးျပံဳးေလး ျမင္ရတာေပါ့။

အမွန္ေတာ့ကြယ္။ ေယာကၡမဟာ ေၾကာက္စရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က မိဘအရာထား ႐ုိေသၿပီး ေလးစားတဲ့အခါ သူကလဲ သမီးေလးလို ေမတၱာတုံ႔ျပန္ လာတာပါပဲ” တဲ့။ ဘယ္ေလာက္ ဝမ္းသာဖို႔ ေကာင္းလဲ ခင္ဗ်။ ဒါပါပဲ ႀကီးႀကီးေရ။ ကၽြန္ေတာ့္ စည္း႐ုံးေရး ေအာင္ျမင္သြားေတာ့ ခု ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေပ်ာ္ဆုံး ဖခင္တဦးပါ။ ေမေမက ေျမးကေလး ၾကည့္ယင္း ေရွးကထက္ ပီတိ ျဖစ္ေနေလရဲ႕။

အားလုံးေသာ တူ တူမမ်ား အိမ္ေထာင္ေရး သာယာၾကပါေစ။

------------
ေဒၚရီႀကိန္
သိပၸံ မဂၢဇင္း၊ ေအာက္တိုဘာ၊ ၁၉၈၆။

Unicode Version

ယောက္ခမမို့ ကြောက်ရမှာလားရှင် (ဒေါ်ရီကြိန်)
-----------------------------------------------

ကျွန်တော်တော့ အိမ်ထောင်ပြုမိတာ မှားပြီ။ လူပျိုဘဝလောက် စိတ်ချမ်းသာ၊ လွတ်လပ် ပျော်ရွှင်ရတာမျိုး မရှိဘူး။ ခုလို နောင်တ ရနေပေမယ့် ပြင်လို့ မရတော့တဲ့ အချိန်ပါ ခင်ဗျာ။ ထိုးကွင်းမင်ကြောင် ထိုးပြီးမှ ဖျက်လို့ စင်ပါတော့မလား။ အိမ်ထောင်ကျစက အထက်က ပြောခဲ့သလို ကျွန်တော် အမြဲ စိတ်ပျက် စိတ်ဓာတ် ကျခဲ့ရပါတယ်။

ကျွန်တော့် အမျိုးသမီးနှင့် ကျွန်တော်ဟာ ဌာန တခုတည်းမှာ အတူတူ အလုပ် လုပ်ခဲ့သူပါ။ သူက ကျွန်တော့်ထက် အသက် (၇) နှစ်တောင် ငယ်တယ်။ ဉာဏ်ပညာ ထက်မြက်တယ်။ သွက်လက်ချက်ချာသူ ဖြစ်ပါတယ်။ ရုပ်ကလည်း ချောတော့ ကျွန်တော့်အဖို့ ကိုယ့်ဇနီးကို မြတ်နိုးလို့ မဆုံး၊ ယုယလို့ မဝ ဆိုတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ သို့သော် တကယ် အိမ်ထောင် ပြုလိုက်ကြတော့ ပြဿနာ တက်လာတော့တာပဲ။ ကျွန်တော်က တဦးတည်းသောသား ဆိုတော့ သူ့ခမျာ အမေနှင့် လိုက်နေရရှာတာပေါ့။ မိခင်ကြီးကလည်း မုဆိုး မဆိုတော့ သားကလွဲပြီး ချစ်စရာ၊ မြတ်နိုးစရာ၊ ပြုစုစရာ၊ မှီခိုစရာ မရှိ။ သူ့တဘဝလုံးမှာ သားကလေးသာ တန်ဖိုးအကြီးမားဆုံး ဖြစ်နေရှာတော့တာပေါ့။

ကျွန်တော် လူပျိုဘဝတုန်းကလည်း အမေဟာ ကျွန်တော့်ကို ကလေးငယ် တယောက်လို ပြုစုယင်းနှင့် အချိန်ကုန်ခဲ့တာပဲလေ။ ကျွန်တော်စားဖို့ ချက်ပြုတ်၊ ကျွန်တော့် အဝတ်ကို ဖွပ်လျှော်၊ မီးပူတိုက်၊ စုတ်ပြဲနေပြန်လည်း နေ့ခင်း နေ့လယ်မှာ ချုပ်ဖာထားရှာတယ်။ ကျွန်တော့်အဖို့ မှာတော့ အလုပ်လုပ်ပြီး လခထုတ်ယင် အမေ့လက် အားလုံး အပ်လိုက်တာပါပဲ။ ပြီးမှ အမေ့ထံက ခရီးစရိတ်၊ မုန့်ဖိုး နေ့စဉ် ပြန်ယူသုံးပါတယ်။ အမေဟာ သူ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကို လုံးဝ ဦးစားမပေးပဲ ကျွန်တော့်အတွက် အသက်ရှင်နေသူ တဦးလို့ ဆိုလည်း မမှားပါဘူး။ “အမေ့အတွက်တော့ ဘုရားရှိခိုး၊ ပုတီးစိပ်၊ ငါးပါးသီလ လုံအောင် ထိန်းတယ်၊ ပိုလျှံသမျှလေး လှူဒါန်းတယ်ကွယ် တော်ရောပေါ့” လို့ ပြောတတ်ပါတယ်။

အမေဟာ အားလုံး ကောင်းပါတယ်လို့ ဆိုနိုင်လောက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အမေ့ကို ရှေးဟောင်း အယူအဆ၊ အစဉ်အလာတွေက တုပ်နှောင် ခံနေရတယ်လို့ ကျွန်တော် ယူဆမိပါတယ်။ ကောင်းတော့ ကောင်းပါရဲ့။ သာမန် မိသားစုက ပေါက်ပွားလာသူ ဆိုယင် လိုက်နာနိုင်ဖို့ မလွယ်ပါဘူး ခင်ဗျာ။ ကျွန်တော် မနက် အလုပ် သွားခါနီးတိုင်း အမေ့ကို ကန်တော့ရသလို ညဉ့် အိပ်ရာဝင်တိုင်းလည်း ကန်တော့ရပါတယ်။ အမေက ဘာပြောပြော ခွန်းကြီး ခွန်းငယ် ပြန်မပြောရ ပါဘူး။ စိတ်မကျေနပ် ပေမယ့် အသံကို မြှင့်မပြောရပါဘူး။ အေးဆေးဆေး မပြောသမျှ သူလက်မခံဘူး ဆိုတာ ကျွန်တော် နားလည်ထားရ ပါတယ်။ ညစဉ် ဘုရား ဝတ်ပြုရ ပါတယ်။ အိမ်မှုကိစ္စ၊ အိမ်သန့်ရှင်းရေး ကိစ္စကိုလည်း ကူညီလုပ်ကိုင် ရပါတယ်။ တိုတို ပြောရယင်တော့ မေမေဟာ ကျွန်တော့်ကို မင်္ဂလာ တရားတော်နှင့်အညီ နေထိုင်တတ်တဲ့ သားကောင်းတယောက် အဖြစ် ပုံသွင်းထားရှာတာပဲ။

မိမိ ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် ခြားနားတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က သူစိမ်း အမျိုးသမီး တဦး အိမ်သို့ ရောက်လာခဲ့ ပါပြီ။ ကျွန်တော်တို့ သမီးရည်းစား ဘဝက မိခင်ကြီးနှင့် ကျွန်တော်တို့ ဆက်ဆံရေးကို တစွန်းတစ ချစ်သူကို ပြောပြဖူးပေမယ့် ကျွန်တော့်ချစ်သူက ဒါတွေကို သိပ်အလေးအနက် ထားပုံ မရပါဘူး။ ချစ်တာ ပဓာနပေါ့ ခင်ဗျာ။ အကယ်၍ ကျွန်တော့် အမျိုးသမီးက လိမ္မာပါးနပ်တယ် ဆိုယင် ကျွန်တော် အမေ ကန်တော့နေချိန် သူပါ ဝင်ကန်တော့ ပါလား။ မေမေလည်း စိတ်ချမ်းသာ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ချမ်းသာမယ့် ကိစ္စပါ။ သူက အကြောင်းရှာပြီး ခပ်ရှောင်ရှောင် နေခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မတိုက်တွန်းပါဘူး။ မေမေကလည်း ဘယ်လိုမှ ပြစ်တင် ရှိတ်ချ မပြောတော့၊ ကျွန်တော် စိတ်သက်သာရာ ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရက်ကနေ လ ပြောင်းလာတော့ အမေက “သား အမျိုးသမီးက နေပဲ နေနိုင်လွန်းတယ်ကွယ်။ အလုပ်သွားကြတော့မယ် ဆိုယင် ‘မေမေ, ကျွန်မတို့ အလုပ် သွားတော့မယ်’ လို့လည်း နှုတ်ဆက်မသွား။ ပြန်လာတော့လည်း‘မေမေ သမီးတို့ ပြန်လာပြီ။ ဘာကူ လုပ်ရမလဲ’ လို့မှ လောကွတ် စကားလေးတောင် မဆိုတတ်ပါ ကလား” ဟူသော ဝေဖန်ချက်ကို ပြုပါတော့တယ်။ “ဪ မေမေရယ် ခုမှ တလကျော်ကျော် ဆိုတော့၊ စိမ်းနေသေးတာပေါ့။ သူ ဝင်လုပ်တာ မေမေ ကြိုက်ပါ့ မလားလို့လည်း စဉ်းစားမိလို့ နေမှာပေါ့” လို့ ကျွန်တော်က လျှောက်လဲတော့ မေမေက ပြုံးပြီး “အို ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သား ကျေနပ်ယင် မေမေ ကျေနပ်ရမှာပေါ့”လို့ ပြန်ပြော ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် မကျေနပ်တဲ့ ဝေဖန်ချက်ကို ကြားရပြီးတဲ့ သားကတော့ အနေရ ခက်တာပေါ့ ခင်ဗျာ။

ကဲ- အလုပ်ဌာနကို အတူတူ သွားရတဲ့ ဇနီးကလည်း သူ့ ခံစားချက်နှင့် သူလေ။ “အစ်ကို့် အမေကြီးက အရိုအသေ ကြိုက်တာ လွန်လွန်းပါတယ်။ မျက်နှာထားကလည်း တင်းထားတော့ ခင်ဖြင့် ဘယ်လို နေရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ လင်ရယ် မယားရယ် ဖြစ်လာပြီး ဘယ်နေရာမှ ကိုယ့်သဘောအတိုင်း လုပ်ခွင့် မရှိတော့ စိတ်မလွတ်လပ်ဘူးပေါ့”

“မေမေက အရိုအသေ ကြိုက်လှတယ် မဟုတ်ပါဘူး။ အစ်ကိုတို့ ဘိုးဘွား လက်ထက်က ထားရှိလာတဲ့ လူနေမှုစနစ် အစဉ်အလာကို မပျက်အောင် ထိန်းထားတာပါ။ ဒါတွေကို ခင်လိုက်လုပ်ဖို့လည်း မတိုက်တွန်းပါဘူး။ ပြီးတော့ သူ တသက်လုံး လုပ်လာခဲ့တဲ့ အိမ်မှုကိစ္စတွေ အစ်ကို မိန်းမရမှ ဘာတခုမှ မလုပ်ရဘူး ဆိုယင် သူ ဘယ်လို ခံစားရမလဲ။ တဖြည်းဖြည်းတော့ အဆင်ပြေသွားရမှာပေါ့” ကျွန်တော့် အဖြေကို ဇနီးက မကျေနပ်ပါ။

“ဪ- အစ်ကိုက အမေ ဘယ်လို ခံစားရမယ် ဆိုတာသာ တွေးတာကိုး မယား ဘယ်လို ခံစားရမယ် ဆိုတာတော့ မတွေးတော့ဘူးပေါ့” လို့ ဖြေလိုက်တော့ ကျွန်တော် ရင်မောရပြန် ပါတယ်။

အခု ဖော်ပြခဲ့တာက နမူနာကလေးပဲ ရှိပါသေးတယ်။ အမေကလည်း မိန်းမ၊ ဇနီးကလည်းမိန်းမ၊ ခေတ်ချင်းကလည်း နှစ်ပေါင်း ၅၀ လောက် ကွာခြားနေတယ်။ မိန်းမဘက်က မိဘတွေက ထုံးတမ်းစဉ်လာ ယဉ်ကျေးမှုတွေကို ထိန်းသိမ်းဖို့ ဦးစားပေးခဲ့တာ မဟုတ်တော့ အပြင် သမီးကလေးကို တဦးတည်းမို့ အလိုလိုက် လာခဲ့ကြတော့ ကျွန်တော့်မှာ ကြားထဲက အလွန် စိတ်ညစ်ရပါတယ်။

အိမ်ပြန် ရောက်တာနှင့် မိခင်ကတမျိုး မယားကတဖုံ ကျွန်တော့်ကို တိုင်ကြ ပြောကြ၊ ကြားက ဖျန်ဖြေပြန်လဲ အမေက “သားတို့ဘဝ သားတို့ ထူထောင်နိုင်ပြီပဲ။ မေမေ စိတ်အေးချမ်းသာ ရိပ်သာ တခုခု သွားနေပါမယ်။ သီလရှင် ဝတ်ရတောင် မေမေ့အတွက် မခဲယဉ်းပါဘူး” လို့ဆိုတော့ ကျွန်တော် မကြားရက်နိုင်ပါ။

ဇနီးကတော့ “မောင့်အမေနှင့် မောင် ဘဝ အဆင်ပြေနေပါလျက် ခင့်ကို ဘာကြောင့် လက်ထပ်ယူလဲ။ အခုလဲ အချိန် မနှောင်းသေးပါဘူး စဉ်းစားပေါ။ အမေနှင့်ပဲ နေမယ်။ အမေ စိတ်ဆင်းရဲတာ မခံနိုင်ဘူး ဆိုယင် ခင်ကပဲ ဒီအိမ်ပေါ်က ဆင်းပေးပါမယ်” တဲ့။ ကဲ ကောင်းကြသေးရဲ့လား ခင်ဗျာ။ တခါတခါ စိတ်ရှိပ်လို့ အလုပ်ဆင်းယင် အိမ်တောက်လျှောက် မပြန်ပဲ ဘောလုံးပွဲ ကြည့်နေလိုက် လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ခပ်ကြာကြာ ထိုင်နေလိုက်နဲ့ အချိန် ဖြုန်းပြီးတောင် နေမိပါတယ်။

တနေ့ ကျွန်တော့်ထက် အသက်ကြီးပြီး ကျွန်တော်တို့ အခက်အခဲ ရှိတိုင်း ကူညီတတ်တဲ့ ကျွန်တော်တို့ အလုပ်ဌာနက ပုဂ္ဂိုလ်တဦးဆီ သွားယင်း ကျွန်တော့် အိမ်တွင်းရေး ပြဿနာကို တင်ပြမိပါတယ်။ ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမယ် ဆိုတာလဲ အကြံဉာဏ် တောင်းမိပါတယ်။ ဒီတော့ ကျွန်တော့် အစ်ကိုကြီး ဆိုပါတော့ဗျာ။ သူက “အမှန်တော့ကွာ အိမ်ထောင် ပြုပြီးယင် ကိုယ့်အိုးကိုယ့်အိမ်နှင့် နေတာ အကောင်းဆုံးပေါ့။ မင်းတို့ ကိစ္စကတော့ ခွဲနေဖို့ အခြေအနေ မပေးတော့ နှစ်ဦးနှစ်ဘက် နည်းနည်းစီ လျှော့လိုက်ကြယင် ပြေလည် နိုင်ပါတယ်ကွယ်။ မင်းက အမေကြီးကို အမြဲ အိမ်ထဲမှာပဲ မနေစေနှင့်ကွာ။ မင်းတို့ စနေ၊ တနင်္ဂနွေ လူငယ်တွေ ရှိတဲ့ အိမ်တွေကို ခေါ်သွား။ မိဘတွေနှင့် မိတ်ဆက်ပေး။ အဲဒီ အခါမှ ပြောင်းလဲနေတဲ့ လူမှုရေးစနစ်တွေ သူ သတိထား လေ့လာမိလိမ့်မယ်။ နောက်တချက်က ခေတ်ဟောင်းက အဘွားကြီး ဖြစ်နေပါစေ၊ ခေတ်အကြောင်း နားလည်ရအောင် ခုခေတ် စာရေးဆရာတွေရဲ့ ဝတ္ထုတို ပေါင်းချုပ်တွေ ဖတ်ခိုင်းကွာ။ ဥပမာ ကြူကြူသင်း၊ မိုးမိုး (အင်းလျား)၊ မစန္ဒာတို့ဆို အိမ်တွင်းရေး၊ လူမှုရေး ဝတ္ထုကလေးတွေ ခေတ်နှင့် ထင်ဟပ် ရေးသားထားတာ ဖတ်သင့်ပါတယ်။ အေး တခုတော့ ရှိတယ်။ ဆေးကျွေးသလို သွားမကျွေးနဲ့။ မင်းက အလျင်ဖတ်ပြီးတော့ မေမေ ဒါလေး တိုတိုလေး အားတဲ့အခါ ဖတ်ကြည့်စမ်းပါ။ ကောင်းလွန်းလို့ စသည်တိုက်တွန်းပေါ့ကွာ။ နောက် ဖတ်ယင်း သူ့ဘာသာ အကင်းပါးပြီး သဘောထား မှန်လာမှာပေါ့။

“ဒါဖြင့် မိန်းမကိုရော ဘာတရား ဟောရမလဲ ဆိုပါဦး” ကျွန်တော်က ကြားဝင် မေးလိုက်သည့်အခါ-

“မင်းမိန်းမကိုတော့ မြတ်မင်္ဂလာ၊ ရတနာမွန် ဆိုတဲ့ စာစောင်ကလေးတွေ ဝယ်ဖတ်ခိုင်းကွာ။ ဝယ်လို့လဲ လွယ်ပါတယ်။ ဖတ်လို့လဲ ကောင်းတယ်။ နားလည်လွယ်တယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာရဲ့ အခြေခံ ယဉ်ကျေးမှုကို သွန်သင် ပေးတာပဲကွ။ တချို့ မိဘ မောင်ဖွားတွေဟာ သားတွေ သမီးတွေကို ဘယ်လို လမ်းပြရမယ်။ ဘာစာ ရွေးဖတ်ရမယ် ဆိုတာ မသွန်သင်ပဲ ထားတော့ ကိုယ့်လူမျိုး ဘာသာဓလေ့ထုံးစံ အစဉ်အလာ ယဉ်ကျေးမှု ပျောက်ကုန်တာပေါ့ကွာ။ တို့လင်မယားတော့ကွာ တနင်္ဂနွေ ဆိုယင် အဘိဓမ္မာသင်တန်း တက်တယ်ကွာ။ အဘိဓမ္မာ ဆိုတော့ စာလုံး ခပ်ကြီးကြီး။ ဒါပေမယ့် အခြေခံ စိတ် စေတသိက်တွေက စသင်တော့ ကုသိုလ် အကုသိုလ်တွေ နားလည်ပြီး ဒေါသ မောဟ လောဘတွေ ပါးလျား ကုန်တာပေါ့ကွ။ ရန်သိပ် မဖြစ်တော့ဘူးလေ။

တခု ရှိသေးတယ်။ မင်း အမျိုးသမီးက ယောက္ခမကို အမေလို့ ခေါ်စမ်းပါစေကွာ ။ မင်းမိခင်မှာ သမီး မရှိတော့ သူက အမေ သမီး ဘာကူ ပေးရမလဲ ဆိုတဲ့ မေးခွန်းဟာ သီတာရေစင်ပဲကွယ့်။ ဒါလည်း မင်း ကြားက အောင်သွယ် ရမှာပေါ့။ မိန်းမကို ဖျောင်းဖျ။ အမေ့ရှေ့မှာ မိန်းမရေ အမေ့ ကူရအောင် လာ။ အမေသားနှင့်သမီး ဘာလုပ်ရမလဲ ခိုင်းစမ်းပါ။ ကူစမ်းပါရစေ စသည် ပြောပေးပေါ့ကွာ။ မင်း ညံ့တာလဲ ပါမှာပဲ။

မင်းတို့ ပြဿနာက ဘာမှ မဟုတ်ဘူး။ ချွေးမကလဲ မာနနှင့် လင်ဂုဏ်တက်။ မိခင်ကလည်း သားကို သူသာပိုင်တယ် ဆိုတဲ့ အစွဲမချွတ်၊ သားကလည်း လူနုံလူအမို့ ဖြစ်ရတာပါ”

အထက်ပါ စကား နားထောင်ယင်း ကျွန်တော်က စရယ်ပါသည်။ သူလည်း လိုက်ရယ်ပါသည်။ ကျွန်တော်က သူ့ သုံးသပ်ချက် မှန်၍ ရယ်ခြင်းပါ။ သူက ကျွန်တော် သူ့ စကား လက်ခံသည်ကို နှစ်ခြိုက်၍ ရယ်သည်။ ကျွန်တော်က ဟုတ်တယ် အစ်ကိုရယ်၊ ကျွန်တော်တို့ သုံးဦး သုံးဖလှယ်လုံး ဆက်ဆံရေးမှာ ညံ့နေကြတာပဲ။ ကိုယ့် အသိုက်အမြုံကလေးနှင့် ကိုယ် သာယာပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့နေကြရာက အပြင်က မူမတူတဲ့ သူစိမ်း ဝင်လာလို့ ပြဿနာ တက်လာ ရတာပေါ့။ အစ်ကို အကြံပေးတဲ့ အတိုင်း ကျွန်တော် ကြိုးစားမယ်။

“ဝမ်းသာပါတယ်ကွာ။ အစ်ကိုက ဟောဒီ မြတ်မင်္ဂလာ၊ ရတနာမွန် စာစောင် ၂ စောင်စီနှင့် ငွေတာရီ ဝတ္ထုပေါင်းချုပ် လက်ဆောင် ပေးလိုက်မယ်ကွာ။ မင်း ပြဿနာကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ကိုင်တွယ်လိုက်ယင် အဆင်ပြေမှာပါ” အစ်ကို့စကား နားထောင်ပြီး ကျွန်တော် စည်းရုံးရေး စပါတော့တယ်။ အစ်ကိုပေးသော စာအုပ်များ ယူလာပြီး ကျွန်တော်တို့ အိပ်ခန်း စားပွဲပေါ် တင်ထားသည်။ ကျွန်တော်ဖတ်ပြီး ဇနီးကို ဖတ်ပါဟု မတိုက်တွန်းပါ။ သူလဲ စာတတ်ပေတတ်ပဲ။ အမေနှင့် ဆက်ဆံရေး မတင်းမာရန်သာ စည်းရုံးထား ပါသည်။ တနေ့ အလုပ်က အပြန် မေမေ မီးပူတိုက် နေသည်ကို တွေ့၍ ကျွန်တော်က မိန်းမရေ အဝတ် လဲပြီးယင် မေမေ့ မီးပူတိုက်တာ ကူပါလားကွာ” ဟု ဖိတ်ခေါ်ရာ စိတ်ကောင်း ဝင်နေသော မိန်းမက “ရပါတယ် အစ်ကို ခဏကလေး၊ လာမယ်” ဟု ပြန်ထူးဖော် ရရှာသည်။ မေမေက“အမေ လက်ဖက်ရည် ဖျော်ထားတယ်လေ၊ အမောပြေ သောက်ကြဦး”ဟု တုံ့ပြန်ပါတယ်။

မိန်းမက မရဲတရဲ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်ပြီး ထမင်းစားပွဲပေါ် ပန်းကန်ချသံ ပြင်ဆင်သံ ကြားပြီး “အစ်ကိုရေ အမေ့ပါ ခေါ်ခဲ့ပါ။ လက်ဖက်ရည် ပြင်ပြီးပြီ” ဟု အကြောင်းကြား လိုက်ရာ ကျွန်တော်တို့ သားအမိ ဝင်သွား ကြပါသည်။ ကျွန်တော့် အမေက အသက် ၆၀ ဆိုသော်လည်း ဖျတ်ဖျတ်လတ်လတ်ပါ၊ မေမေ မုန့်စိမ်းပေါင်းလေး ဝယ်ထားတယ်။ ကြောင်အိမ်ထဲမှာဟု ပြောပြောဆိုဆို မုန့်ပန်းကန် ချပေးပါသည်။

ချွေးမက မိခင်ဘက်ကို လက်ဖက်ရည် ပန်းကန် တရိုတသေ ချပေးပြီး မုန့်ကို မေမေ စားပါဟု ပန်းကန်ပါ ရွှေ့ပေးရာ အမေက တဖဲ့စားပြီး “သားနှင့်သမီး စားကြပါ” ဟု ပြန်တွန်း ပေးပါသည်။ အတိုင်အဖောက် ညီ၍ ကျွန်တော် စိတ်ချမ်းသာရသည်။ နောက်မကြာမီ မိန်းမက “မေမေ့ လက်ဖက်ခြောက် ဘယ်က ဝယ်လဲ။ မေမေဖျော်တဲ့ လက်ဖက်ရည်က သိပ်ကောင်းတာပဲ။ တခြားမှာ ဒီလို ကောင်းကောင်းကို မသောက်ရဘူး” ဟု ချီးကျူးစကား ဆိုပါသည်။

ကျွန်တော့် အိမ်ထောင်သက် (၆) လအတွင်း ယခုတကြိမ် မေမေ့ အပြုံးမှာ ချစ်စရာ အကောင်းဆုံးဟု ဆိုချင်ပါသည်။ မေမေက “လက်ဖက်ခြောက်က မေမေ သောက်နေကျ မြင်းပျံပါပဲ။ ဒါပေမယ့် လက်ဖက်ရည် ဖျော်တာမှာ ရေနွေး အတိုင်းအဆ လက်ဖက်ခြောက် အတိုင်းအဆ ကြိုတဲ့အချိန် အတိုင်းအဆ မှန်ယင် ကောင်းတာပါပဲ။ သကြားတို့ နို့တို့ကတော့ ကြိုက်သလောက်ပေါ့။ လက်ဖက်ခြောက် မကောင်းယင်တော့လဲ မကောင်းနိုင်ဘူးပေါ့” စိတ်ရှည်ရှည် ရှင်းပြနေပါသည်။

မေမေ့ကို ကူညီရသည် ဆိုသော်လည်း တနေ့ခင်းလုံး မေမေ လုပ်ထားပြီး ဖြစ်၍ ကျွန်တော်တို့ ကူညီမှုက သူ့အလုပ်ရဲ့ (၁၀) ရာခိုင်နှုန်းလောက်ပါ။

ကျွန်တော်က ဇနီးသည် ရှေ့တွင်ပင် “ခုခေတ်က ကုန်ဈေးနှုန်းတွေ ကြီးမား၊ အိမ်ခန်းရဖို့က မလွယ်၊ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ် လုပ်နေရတော့ မေမေလို မိခင်ကောင်း တယောက်သာ မရှိယင် ကျွန်တော်တို့ဘဝ ဘယ်လောက် ကသီလင်တ ဖြစ်မလဲ။ ဒါကြောင့် မေမေ့ကို ကျန်းမာ စေချင်တယ်။ အိမ်မှာ မေမေ မရှိတာ တအားပါ။ သိပ် အပင်ပန်း မခံပါနှင့်။ သားတို့ တာဝန် ပေးသင့်သလောက် ပေးပါ။ မေမေ ကျန်းမာအောင် နေပါ။ တော်တော်ကြာ မြေးရယင် ခုထက် အလုပ် ပိုဦးမှာ” ဟု ပြောလိုက်ရာ မေမေမှာ အပြုံးပန်းတွေ ဝေပြီး “အမေ ကျန်းမာပါသေးတယ်တော်။ မြန်မြန် မွေးကြစမ်းပါ” ဟု မြေးကို ကြိုဆိုပါသည်။ ကျွန်တော့် ချစ်ဇနီးက ကျွန်တော့်ကို တိတ်တိတ် ဆိတ်ဆွဲ နေပါသည်။

ဆရာသမားများ သင်ကြား လမ်းပြမှုကြောင့် ကျွန်တော့် စည်းရုံးရေး အောင်မြင် လာပါသည်။ မေမေကလည်း ကျွန်တော် ငှားငှားပေးသော ဝတ္ထုများ ဖတ်ဖြစ်လာသလို၊ ဇနီးကလည်း ဝတ္ထုများအပြင် လောကီ လောကုတ္တရာ စွယ်စုံပညာ ပေးသည့် မြတ်မင်္ဂလာ၊ ရတနာမွန် စာအုပ်များ သူကိုယ်တိုင် ရှာဖွေဝယ်လာ တတ်ပါသည်။ မေမေလည်း ယူဖတ်၊ သူလည်းဖတ် “ဒီစာစောင် ကလေးတွေက အတော် ကောင်းတာပဲ” ဟု မေမေ သုံးသပ်သည်။

ကျွန်တော် စိတ်ချမ်းမြေ့ရသည့် တနေ့။ ကျွန်တော့် အမျိုးသမီးက သူ့ အပေါင်းအသင်းများနှင့် ထမင်းစားချိန်တွင် စကားပြောနေသည်။ ကျွန်တော်က အမှတ်တမဲ့ နားစွင့်နေသည်။ တယောက်က မေးသည်။

“ဘယ်လိုလဲ ယောက္ခမကြီးနှင့် ကြည်ဖြူနေကြပြီလား”

“ကိုယ်က အစက ယောက္ခမနှင့် နေရတာလေ စိတ်ကျဉ်းကျပ် နေတာပဲ။ ခုမှ အမြင်မှန်ရတယ်။ သူရှိပေလို့လေ။ တို့ချည်းဆိုယင် ရုံးအချိန်မှန် ရောက်ဖို့၊ ထမင်းမှန်မှန် ချက်နိုင်ဖို့တောင် မလွယ်ဘူးကွ။ အဘွားကြီးက ရင်းရင်းနှီးနှီး ပေါင်းမှ သိပ်ချစ်စရာ ကောင်းတာ။ သိပ် အားကိုးရတာ။ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက် လခထဲက သူ့ကို ငါးရာ အပ်လိုက်တယ်။ အားလုံး ဖူလုံနေတာ ဘာမှ မပူရဘူး။ တို့နှစ်ယောက်ပေါင်း လခထဲက ငွေလေးရာ ကျန်သေးတယ်ကွယ်။ သီတင်းကျွတ်က မေမေ့ဖို့ လုံချည်တထည်နှင့် ဖိနပ်တရန် ကန်တော့လိုက်တာ ဆုပေးလို့ မဆုံးတော့ဘူး။ ကိုယ်က အစတုန်းက ယောက္ခမကို ယောက္ခမလို့ပဲ မြင်နေတာ။ ခု ကိုယ့်ချစ်သူကို ကိုယ့်အတွက် မွေးပေးတဲ့ အမေ။ ကိုယ့်မိခင်ပေပဲလို့ မြင်လာတယ်။ မှန်ကြည့်သလိုပေါ့ကွယ်။ ကိုယ်က ပြုံးကြည့်တော့ ပြုံးပြုံးလေး မြင်ရတာပေါ့။

အမှန်တော့ကွယ်။ ယောက္ခမဟာ ကြောက်စရာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ်က မိဘအရာထား ရိုသေပြီး လေးစားတဲ့အခါ သူကလဲ သမီးလေးလို မေတ္တာတုံ့ပြန် လာတာပါပဲ” တဲ့။ ဘယ်လောက် ဝမ်းသာဖို့ ကောင်းလဲ ခင်ဗျ။ ဒါပါပဲ ကြီးကြီးရေ။ ကျွန်တော့် စည်းရုံးရေး အောင်မြင်သွားတော့ ခု ကျွန်တော်ဟာ အပျော်ဆုံး ဖခင်တဦးပါ။ မေမေက မြေးကလေး ကြည့်ယင်း ရှေးကထက် ပီတိ ဖြစ်နေလေရဲ့။

အားလုံးသော တူ တူမများ အိမ်ထောင်ရေး သာယာကြပါစေ။

------------
ဒေါ်ရီကြိန်
သိပ္ပံ မဂ္ဂဇင်း၊ အောက်တိုဘာ၊ ၁၉၈၆။