အက္ေဆး (၂၁)
_____________
ဂ်က္ကီခ်န္းပါလား_ သားဦး
---------------------------------
အဲသည့္ေန႔က အံု႔မႈိုင္းတဲ့မိုးသားနဲ႔ မႈန္ေနတဲ့ ဥတုရာသီမွာ အရာရာေလးလံအိတြဲက်ေနသလို ရွဥ့္မတက္အၫြန္႔ေလးေတြကအစ ထိုင္းမိႈင္းေလးလံေနတယ္လို႔ ထင္ရပါတယ္
ကြၽန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ဟာ တိတ္ဆိတ္ညိမ္သက္ေနသလို ဖြင့့္ထားတဲ့ ဆင္ဝင္တံခါးကေန သူ႔ကိုတိုက္ရိုက္ျမင္ေတြ႕ေနရတယ္၊ ဧည့္ခန္းဆိုဖာေပၚမွာ တည္တည္မတ္မတ္ထိုင္လို႔ သူ႔ေရွ႕မွာေတာ့ တီဗြီဖန္သားျပင္ဟာ ဖြင့္လ်ွက္အေနအထား သူ႔လက္ထဲမွာလည္းစီဒီဓာတ္ျပားတစ္ခ်ပ္ကိုကိုင္လို႔ေပါ့
`ဘာေခြလဲကြ´
` ဂ်က္ကီခ်န္း ေလ´
သူက ဆက္တီတစ္လံုးဆီေမးဆက္ျပၿပီး ေအာက္စက္ထဲ အေခြကိုထိုးထည့္ရင္း မဆိုင္းမတြပဲ ျပန္ေျဖတယ္၊ အျပင္မွာ ရာသီဥတုကေတာ့ အုန္႔ဆိုင္းမိႈင္းေဝလ်ွက္၊ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မိုးနံ႔ပါလာတဲ့ေလထုကလည္း အိမ္ကေလးထဲ ရွပ္ထိုးတိုးဝင္လို႔ ၊ ဂ်က္ကီခ်န္းတဲ့ ၊ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ဝင္စားသြားတယ္ ဟုတ္တယ္ ငယ္ငယ္ကတည္းကမလြတ္တမ္းၾကည့္ခဲ့မိတဲ့ အက္ရွင္မင္းသားမဟုတ္လား
` အခုမွ စၾကည့္မလို႔ လား ´
` ေအး ဟုတ္တယ္ ဒီေန႔မွအသစ္ေရာက္တာတဲ့ မင္းလည္းၾကည့္သြားေလ´
` အင္း ´
အခုေတာ့ တီဗြီဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ပံုရိပ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းထင္ဟပ္စျပဳလာပါၿပီ၊ ဟိုဟိုဒီဒီ ေ႐ြ႕လ်ွားေနတဲ့ သဏၭန္မ်ား၊ ဟစ္ေအာ္ ဆူညံေနေသာ ျမင္ကြင္းမ်ား ၊ ပံုရိပ္ေတြဟာ အျပင္ကရာသီဥတုအတိုင္း ထိုင္းထိုင္းမိႈင္းမိႈင္းႀကီးျဖစ္ေနတယ္လို႔ ထင္မိတယ္၊ ကားမ်ားေ႐ြ႕လွ်ားပံု၊ လူအမ်ားလမ္းေလ်ွာက္ပံု၊ ညိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ တိုက္တာအေဆာက္အဦးေတြကအစ ေလးေလးပင္ပင္ႀကီး ရပ္တန္႔ေနသလိုျဖစ္ေနတယ္
ဒီလိုနဲ႔ ဇာတ္ကားရဲ႕တစ္ဝက္ေက်ာ္လာတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဘာစကားမွမဆိုမိၾက တီဗြီဖန္သားျပင္ကိုသာမလြတ္တမ္း စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့မိၾကတယ္၊ ဒီလိုနဲ႔ ဇာတ္ကားရဲ႕သံုးပံု ႏွစ္ပံု၊ အျပင္မွာ မိုးစက္ကေလးေတြစက်လာသံကို သြပ္ျပားကတဆင့္ ၾကားရတယ္ ၊ ရာသီကေတာ့ ေလးလံထိုင္းမိႈင္းေနတုန္းပါပဲ
အခုေတာ့ ဇာတ္ကားလည္းၿပီးၿပီ၊ သူငယ္ခ်င္းက ေအာက္စက္ထဲကအေခြကို ထုတ္ယူၿပီး ဟိုဒီ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနတယ္၊ စီဒီျပားရဲ႕မ်က္ႏွာစာမွာေတာ့ ၿပံဳးေနတဲ့ဂ်က္ကီခ်န္းမ်က္ႏွာဟာ အထင္းသား
` ဒါနဲ႔ ဂ်က္ကီခ်န္းကို ေတြ႕လိုက္သလား ´
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ရုတ္တရက္အေမးေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ဆတ္ကနဲ တုန္ခါသြားတာေတြ႕ရတယ္ ၊ ၿပီးမွ အျပင္ကရာသီဥတုလို ေလးတိေလးကန္နဲ႔
` ဟင့္အင္း မင္းေရာ ´ တဲ့
` မေတြ႕လိုက္ဘူးကြ ၊ ငါမ်ားမ်က္စိလ်ွမ္းသလားလို႔ မင္းကိုေမးၾကည့္တာ ´
` ဟင့္အင္း ငါလည္းမေတြ႕လိုက္ပါဘူးကြာ ´
သူငယ္ခ်င္းက အေခြကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း ေလးေလးကန္ကန္ဆက္ေျပာတယ္
` ပါခ်င္လည္းပါမွာေပါ့ကြာ ငါတို႔မေတြ႕လိုက္တာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ ´
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ထဲကို လူတစ္ေယာက္ အေမာတေကာနဲ႔ေျပးဝင္လာတာ ေတြ႕ရတယ္ ၊ တကယ့္ကို လူစိမ္းတစ္ေယာက္ပါပဲ၊ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုၾကည့္ၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္ကို တိုင္တည္သလိုလိုနဲ႔ သူ႔ဟာသူစကားဆိုေနတယ္
` ဟိုဘက္လမ္းမွာ မိုးေတြတအားသည္းတာပဲ ´ တဲ့
ဧည့္သည္က သူ႔ေခါင္းေပၚကေရစက္ေတြကို ခါခ်ရင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို စိတ္မဝင္စားသလိုနဲ႔ ၾကည့္တယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ သူ႔လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားဆဲျဖစ္တဲ့ ဂ်က္ကီခ်န္း၊ ဂ်က္ကီခ်န္းေခြကိုျမင္ေတာ့ ဧည့့္သည္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြ ႐ႊန္း႐ႊန္းေတာက္လာတာကိုေတြ႕ရ ၊ ေနာက္မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘက္လွည့္ၿပီး
` ဘာေခြႀကီးလဲ ´ တဲ့
`ဂ်က္ကီခ်န္းေလ ဒီေန႔မွေရာက္တာ´
ဧည့္သည္ရဲ႕အေမးကိုစိတ္ဝင္စားဟန္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက အားတက္သေရာျပန္ေျဖလိုက္တယ္
` ၾကည့္ၿပီးၾကၿပီလား´
`အင္း ၾကည့္ၿပီးၿပီ ၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားၾကည့့္ခ်င္ရင္ေတာ့ ထပ္ၾကည့္ေလ အျပင္မွာလည္းမိုးေတြ႐ြာေနေသးတာပဲ´
ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဂ်က္ကီခ်န္းေခြကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ၾကည့္မိၾကတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ ၊ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရယ္ ကိုေ႐ႊဧည့္သည္ရယ္
တကယ့္ကို အံ့ၾသစရာပါပဲ၊ ဟုတ္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဇာတ္ကားကဘာမွမထူးျခားေပမယ့္ ကိုေ႐ႊဧည့္သည္အတြက္ေတာ့ အေတာ့္ကို ထူးထူးဆန္းဆန္းျဖစ္ေနသလိုပါပဲ၊ ဟုတ္ပါတယ္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးသိမ့္သိမ့္ခါေအာင္ လႈပ္ရမ္းရယ္ေမာလို႔ ၊ တခါတရံ ေျခေဖ်ာက္လက္ေဖ်ာက္ေတြ တီးလို႔ ၊ တခါတရံမွာဆို ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းပုခံုးကိုေတာင္ အားမလိုအားမရျဖစ္သလိုနဲ႔ လွမ္းလွမ္းပုပ္လို႔၊ ဘယ့္ႏွယ္ပါလိမ့္ ၊ ဇာတ္ကားက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ဘာမွထူးျခားမႈမရွိပါဘူး၊ ေစာေစာကအတိုင္းပါပဲ
ဒီလိုနဲ႔ ဇာတ္ကားလည္းၿပီးၿပီ၊ အျပင္မွာလည္း မိုးစဲသြားၿပီ၊ ကိုယ္ေ႐ႊဧည့္သည္လည္း ေမာသြားသလိုနဲ႔ ေရတစ္ခြက္ေတာင္းေသာက္တာေတြ႕ရတယ္ ေနာက္ၿပီး ျပတင္းေပါက္ကေနတဆင့္ အျပင္ဘက္ရာသီဥတုကို ေစ့ငုရင္း
` အင္း မိုးေတာင္စဲသြားၿပီပဲ ကိုယ္လည္း ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္´ တဲ့
ေျပာရင္း ျပတင္းတံခါးဆီ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ထြက္သြားတဲ့ ကိုေ႐ႊဧည့္သည္၊ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေအာက္စက္ထဲက ေခြကိုထုတ္ရင္း တစ္ခုခုကိုနားမလည္ႏိုင္သလိုနဲ႔ၾကည့္ေနတယ္၊ ေခြကာဗာေပၚမွာ ဂ်က္ကီခ်န္းကေတာ့ၿပံဳးလို႔
ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြလည္း တလွပ္လွပ္လႈပ္ခုန္ေနသလိုပါပဲ၊ ေနာက္ၿပီး အံ့ၾသစိတ္နဲ႔ ျပတင္းေပါက္နားမွာထိုင္ၿပီးဖိနပ္စီးေနတဲ့ ဧည့္သည္ကို မရဲတရဲလွမ္းေမးၾကည့္မိတယ္
` ဒါနဲ႔ ေနာင္ႀကီး ဟို ဟိုေလ ´
ဧည့္သည္က ဘာမ်ားလဲဆိုတဲ့ အမူအယာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခါင္းဆတ္ျပတယ္၊ ၿပီးမွ သူ႔ဖိနပ္သိုင္းႀကိဳးကို ဆက္စီးလို႔
`ဟိုေလ ဇာတ္ကားထဲမွာ ဂ်က္ကီခ်န္းေရာပါလားဗ်´
ကြၽန္ေတာ့္စကားဆံုးေတာ့ ဧည့္သည္ရဲ႕ေခါင္း ဆတ္ကနဲမတ္သြားတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကိုတစ္လွည့္ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကိုတစ္လွည့္ မယံုသကၤာမ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေဝခြဲမရသလိုၾကည့္လို႔၊ ၿပီးမွ ခတ္ဆတ္ဆတ္ေလသံနဲ႔ စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့သလို ျပန္ေျဖတယ္
` ပါတယ္ေလကြာ တစ္ကားလံုးေျပးလႊားေနတာ ဂ်က္ကီခ်န္းမဟုတ္လို႔ ဘယ္သူျဖစ္ရမွာလဲ´
ေျပာရင္း လမ္းမဆီ တစ္ဟုန္ထိုးေျပးထြက္သြားတယ္ ၊ မိုးခိုငွက္တစ္ေကာင္လိုပါပဲ၊ အျပင္မွာ မိုးကလည္းတိတ္စျပဳၿပီ မဟုတ္လား
အခုေတာ့ အခန္းထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ၊ ေတြေဝညိမ္သက္လို႔ ၊ ခႏၶာက ေခြၽးစိမ့္ထြက္လာသံ ၾကားရေလာက္ေအာင္အထိလည္း တိတ္ဆိတ္လို႔ ၊ သူငယ္ခ်င္းလက္ထဲက အေခြကိုပဲ မ်က္ဝန္းေပါက္က်သြားမတတ္ စိုက္ၾကည့္ေနမိၾကတယ္
` ဘာေခြႀကီးလဲ´
ရုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္သား အသံလာရာဆီ ၿပိဳင္တူငဲ့ၾကည့္မိိလိုက္ၾကတယ္၊ ဟုတ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အနားမွာ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းတိုင္ ေရာက္ေနမွန္းမသိလိုက္ရတဲ့ ဆရာဝန္႔သား၊ ဒီေကာင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ေက်ာင္းေနဘက္ဆိုပါေတာ့ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းမွာတုန္းကေတာ့ ဟက္ဟက္ပက္ပက္မေပါင္းမိခဲ့ၾကပါဘူး၊ ခုမွ ဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္လာတယ္မသိရ
` ေဟ့ေကာင္ေတြ ဘာေခြႀကီးလဲဟ´
အခန္းရဲ႕တိတ္ဆိတ္မႈကို ဆရာဝန္႔သားက ထပ္မံေဖာက္ခြဲလိုက္ခါမွပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း သတိျပန္ဝင္လာေတာ့တယ္၊ ေနာက္မွ ကြၽန္ေတာ့့္သူငယ္ခ်င္းက စိတ္ပ်က္အားငယ္ေနတဲ့ ေလသံနဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္
` ဂ်က္ကီခ်န္း ကားပါကြာ´
` ဘာ ဂ်က္ကီခ်န္းကား ဟုတ္လား´
ဆရာဝန္႔သားက အလြန္အမင္း စိတ္ဝင္စားသြားဟန္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔နားတိုးကပ္လာရင္း ေခြကိုစူးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္ ၿပီးမွ
` မင္းတို႔ ၾကည့္ၿပီးၿပီလား´ တဲ့
` အင္း ´
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ၿပိဳင္တူေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ေတာ့ သူ စိတ္ပ်က္သြားတယ္ထင္ပါတယ္ ၊ အားမလို အားမရေလသံနဲ႔
` ထပ္ၾကည့္ရေအာင္ေလကြာ ငါအရမ္းၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ´ တဲ့
ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကိုၾကည့္မိေတာ့ သူကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္စိုက္ၾကည့္ေနတာေတြ႕ရတယ္ ၊ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဂ်က္ကီခ်န္းကားထပ္ၾကည့္ဖို႔ ႀကံဳလာပါေတာ့တယ္
ဟုတ္ပါတယ္ တကယ့္ကို အံ့ၾသစရာပါပဲ၊ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဇာတ္ကားစဖြင့္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဆရာဝန္႔သားဟာ တသိမ့္သိမ့္ရွိုက္ငိုေနလို႔ပါပဲ၊ ဇာတ္ကားက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္သာ ဘာမွမထူးျခားတာ သူ႔အတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို နာက်င္ဝမ္းနည္းေနေစသလိုပါပဲ ၊ တီဗြီဖန္သားျပင္ကို မ်က္ေတာင္မခတ္စတမ္းစိုက္ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ေတြေတြက်ေနတာ၊ တခါတခါ အေဝးႀကီးကေျပးလာရသူလို အေမာတေကာ ရႈိက္ႀကီးတငင္ျဖစ္ေနတာ ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး တကယ့္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိၾကပါတယ္
ဒီလိုနဲ႔ ဇာတ္လမ္းလည္းၿပီးၿပီ၊ အေဝးမွာလည္း ေမွာင္စျပဳၿပီ၊ လမ္းေဘးမီးတိုင္ေလးေတြကလည္း တျဖတ္ျဖတ္အားယူရင္း တစ္ညတာအလင္းေပးဖို႔ တာဆူေနၾကၿပီ
ဆရာဝန္႔သားက သူ႔မ်က္ဝန္းေတြကို သူ႔လက္နဲ႔ပင့္တင္ရင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ သူ႔အနားမွာရွိမေနတဲ့အလား ေျပာတယ္
` သိပ္ေကာင္းတဲ့ကားပဲကြာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ဆီမုန္တိုင္းဝင္တဲ့အေၾကာင္းရိုက္ထားတာ´ တဲ့
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသား၊ ဟုတ္တယ္ေလ ကြၽန္ေတာ္တို႔ၾကည့္တာ ဂ်က္ကီခ်န္းကား ၊ မုန္တိုင္းအေၾကာင္းရိုက္ထားတဲ့ကားမွ မဟုတ္ပဲ၊ ဒါနဲ႔ပဲ ဆရာဝန္႔သားကို အေမာတေကာျပန္ေမးၾကည့္မိတယ္
` ဟို ဟိုေလ ဂ်က္ကီခ်န္းေရာ ပါလား´
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အေမးကို ဆရာဝန္႔သားက အံ့ၾသသလို နားေထာင္ေနေသးတယ္၊ ၿပီးမွ အရာရာကိုေဝခြဲမရသလိုနဲ႔
` ဟင့္အင္း မပါပါဘူး တစ္ကားလံုး မုန္တိုင္းက်ၿပီး ေရေတြတက္လာတာကိုပဲရိုက္ျပထားတာ ဘယ္လိုလုပ္ ဂ်က္ကီခ်န္းပါရမွာလဲ´
ေျပာရင္း ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ဆီတေ႐ြ႕႐ြ႕ထိုးထြက္သြားတယ္၊ အခုေတာ့ အေမွာင္ထု ႀကီးစိုးစအခန္းထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆြံ႕လို႔တိတ္လို႔
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ျဖတ္ကနဲေရာက္လာတဲ့အလင္း ၊ သူငယ္ခ်င္းတီဗြီဆီက တစ္စံုတစ္ခုကို ထိုးေဖာက္ထြက္လာတယ္ထင္ရတဲ့ အသံတစ္သံ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျမင္ကြင္းေတြ ျပာေဝၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ခႏၶာကိုယ္ေတြဟာ သိမ့္ကနဲ႔ ၊ အခုပဲ တီဗြီစက္ခရင္ထဲကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ထိုးဆိုက္က်သြားသလို အသက္ဝင္လာတဲ့ အရုပ္ေတြ အေရာင္ေတြ အရိပ္ေတြ
အင္း ဒီတစ္ခါလည္းဂ်က္ကီခ်န္းေရာ ပါမွပါဘာေလဦးမလား
မသိ........ ။
သားဦး
