"ရိစ္. . . ယား"
ေရွာင္လင္ေက်ာင္းေတာ္ဆီက မဟုတ္ပါဘူး။ ယုန္တို႕ရဲ့ ကိုယ္ခန္ပညာ ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္းဆီကပါ။ ယုန္သူငယ္အေပါင္းက
အခုန္အပ်ံ ေလ့က်င့္ေနၾကတယ္။ ဆရာယုန္အိုၾကီးက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႕ လိုက္လံၾကည့္႐ႉရင္း လိုအပ္တာေတြကို ျပင္ဆင္ေပး
ေနတယ္။ သူတို႕ရဲ့ေလ့က်င့္မႈအဆုံးမွာ. . .
"ကဲ. . . မင္းတို႕ရဲ့ လက္ေတြ႕ေလ့က်င့္ခန္းကေတာ့ ျပီးဆုံးသြားျပီ။ ဒီကေန႕ ဒီေလာက္ပဲ။ စာေတြ႕ေလ့က်င့္ခန္းကို ဆက္ၾကမယ္"
ယုန္ဆရာအိုၾကီးက ေက်ာက္သင္ပုန္းၾကီးေရွ႕မွာ ယုန္ဘာသာစကားနဲ႕ စာတခ်ိဳ႕ကို ေရးလိုက္ျပီး . . .
"ကဲ. . . ဒီေန႕မင္းတို႕ကို သင္ေပးမွာကေတာ့ တတိယေျမာက္ နည္းပရိယာယ္ပဲ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာၾကီး"
"ျခေသ့ၤနဲ႕ေတြ႕ရင္ ရင္ဆိုင္နည္းပဲ"
ယုန္သူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က အတြန္႕တက္တယ္။
"ဆရာၾကီး ျခေသ့ၤလို ေတာအုပ္ဘုရင္ၾကီးက သားေကာင္ၾကီးကိုပဲ ဖမ္းစားမွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႕လို ပိစိေကြးေလး
သတၱဝါေတြကို ဘယ္ဖမ္းစားပါ့မလဲ"
ယုန္ဆရာအိုၾကီး စိတ္တိုသြားတယ္။
"ေတာ္ တန္ တိတ္ ၊ ဘဝမွာ ဒါမ်ိဳးလည္းၾကံုရတတ္တာပဲ။ တတ္ထား ကြၽမ္းက်င္ထားရမယ္။ ျခေသ့ၤကိုေတာင္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ရင္
တျခား ဘယ္သူ႕ကို မႈရေတာ့မွာလဲ"
ယုန္သူငယ္ေတြ အားလုံး ျငိမ္သက္သြားတယ္။ ယုန္ဆရာအိုၾကီးက သင္ခန္းစာကို ဆက္တယ္။ တစ္ေန႕မွာယုန္တစ္ေကာင္
ဟာ ျခေသ့ၤအစားခံရကိန္းနဲ႕ ၾကံုတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ယုန္က ေျပာတယ္။ ခုနကပဲ ျခေသ့ၤမင္းၾကီး ကြၽန္ေတာ့္ကို လႊတ္ေပး
လိုက္ျပီ မဟုတ္လား။ ခု ဘာလို႕ ျပန္ဖမ္းရတာလဲ တဲ့။ ျခေသ့ၤၾကီးက အံ့ဩသြားတယ္။ မင္းကို ငါ ဘယ္တုန္းက ဖမ္းျပီး
ဘယ္တုန္းက လႊတ္ခဲ့လို႕တုန္းလို႕ေမးတယ္"
ယုန္သူငယ္ေတြအားလုံး စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေနၾကတယ္။
"အဲဒီမွာ ယုန္ကခုနတုန္းက ဟိုေနရာမွာေလ ဆိုျပီး ျခေသ့ၤကို ေရတြင္းတစ္ခုဆီ ျဖားေယာင္းေခၚေဆာင္သြားတယ္။ ေရတြင္း
ထဲကိုျပတယ္။ ျခေသ့ၤၾကီးက ငံု့ၾကည့္ေတာ့ ေရတြင္းထဲက သူ႕အရိပ္ကိုျမင္တယ္။ ေဒါသေတြ အရမ္းထြက္ေတာ့တာေပါ့။
သူ႕ပိုင္နက္ထဲကို ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ေနာက္ထပ္ ျခေသ့ၤတစ္ေကာင္ပဲလို႕ထင္ျပီး ခုန္အုပ္လိုက္တယ္။ ေရတြင္းထဲမွာ ေရနစ္
ေသေတာ့တာေပါ့။ ယုန္ကလြတ္ေျမာက္သြားတယ္"
သူ႕စကားကို နားေထာင္ေနတဲ့ ယုန္သူငယ္အေပါင္းက ဝမ္းသာအားရ ျဖစ္သြားတယ္။ ယုန္ဆရာအိုၾကီးက အဲဒီလိုအျဖစ္အပ်က္
ကို ႐ႈေထာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန သရုပ္ခြဲျပီး သီအိုရီအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ရွင္းလင္းသင္ၾကားေပးတယ္။ အခ်ိန္ေစ့မွ ေက်ာင္းဆင္းတယ္။
ယုန္ဆရာအိုၾကီးဟာ ယုန္သူငယ္အေပါင္းကို အဲဒီလို သင္ၾကားေပးခဲ့တာ ကာလၾကာပါျပီ။ ယုန္တို႕ တတ္အပ္ေသာပညာေတြ
အတြက္ဆိုရင္ သူသာ ဂု႐ုတစ္ဆူပါပဲ။ မနက္ခင္းဆို ေတာထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တတ္တယ္။ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ထုံးစံ
အတိုင္း သူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာရင္း . . .
"ဪ မင္းက ငါ့ေရွ႕တည့္တည့္ ေရာက္လာတာကိုး"
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျခေသ့ၤၾကီးတစ္ေကာင္။ ယုန္ဆရာအိုၾကီးရဲ့ရင္ထဲမွာ ဒိန္းခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ သူမ်ားကို သင္မယ့္သာသင္ေပး
တာ သူကိုယ္တိုင္ေတြ႕ေတာ့လည္း ေၾကာက္တာပဲ။ တုန္ေနတဲ့ ဒူးကို အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းရင္း ကပ်ာကယာေျပာလိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ့္ကို စားဖို႕မၾကိဳးစားပါနဲ႕ေတာ့ ျခေသ့ၤၾကီး၊ ဟိုေထာင့္နားက ျခေသ့ၤၾကီးတစ္ေကာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို စားဖို႕ စာရင္း
တို႕ထားျပီးလို႕ပါ"
"ဘယ္ေထာင့္နားက ျခေသ့ၤၾကီးလဲ၊ ငါမသိပါလား၊ လိုက္ျပစမ္း"
ယုန္ဆရာအိုၾကီးဟာ ျခေသ့ၤကို ေရတြင္းတစ္ခုဆီ မွ်ားေခၚသြားတယ္။
"အဲဒီေရတြင္းထဲမွာ ရွိပါတယ္"
ျခေသ့ၤၾကီးက ေရတြင္းထဲ ငံု့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ယုန္ဆရာၾကီးရဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္လို သူ႕အရိပ္ကို ခုန္မအုပ္ဘူး။
ဇေဝဇဝါနဲ႕ၾကည့္ရင္း . . .
"ဒီေကာင့္ကို ငါျမင္ဖူးသလိုလိုပဲ"
ေရတြင္းထဲက ပဲ့တင္ထပ္သံ ျပန္လာတာေပါ့။
"ဒီေကာင့္ကို ငါျမင္ဖူးသလိုလိုပဲ"
"ငါ့မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္းထင္တယ္"
ေရထဲက ျခေသ့ၤအရိပ္ကလည္း ပါးစပ္လႈပ္ျပီး. . .
"ငါ့မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္းထင္တယ္"
ေပ်ာ္ျမဴးသြားျပီး ေရတြင္းအျပင္က ျခေသ့ၤက ေရတြင္းထဲက ျခေသ့ၤ ျပဳံးျပတယ္။ ေရတြင္းထဲက ျခေသ့ၤကလည္း တစ္ျပိဳင္တည္း
ျပဳံးျပတယ္။ ျခေသ့ၤၾကီးက ယုန္ဆရာအိုၾကီးဘက္ကို လွည့္ျပီး. . .
"ဟုတ္တယ္ကြ ငါ့မိတ္ေဆြ ငါ့ဆီ လာလည္တာ၊ သူ မင္းကို စားမယ္ဆို စားပါေစေတာ့"
ယုန္ဆရာအိုၾကီးကို ကုပ္ကဆြဲျပီး ေရတြင္းထဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ ယုန္ဆရာအိုၾကီး ေရတြင္းထဲကို "ဗြမ္း"ခနဲ က်သြားျပီး
ဂယက္ေတြၾကားမွာ ျခေသ့ၤအရိပ္ကလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္။
"ေတာ္ေတာ္ျမန္တဲ့ေကာင္၊ ယုန္တစ္ေကာင္ရတာနဲ႕ ေပ်ာက္သြားေရာ"
ျခေသ့ၤၾကီး ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ျပန္လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္သြားေလရဲ့။
"ဪ. . . ဧည့္သည္ကို ဧည့္ခံရတာ အိမ္ရွင္အတြက္ မဂၤလာတစ္ပါးပါလားေနာ္"
တာရာမင္းေဝ
ေရွာင္လင္ေက်ာင္းေတာ္ဆီက မဟုတ္ပါဘူး။ ယုန္တို႕ရဲ့ ကိုယ္ခန္ပညာ ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္းဆီကပါ။ ယုန္သူငယ္အေပါင္းက
အခုန္အပ်ံ ေလ့က်င့္ေနၾကတယ္။ ဆရာယုန္အိုၾကီးက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႕ လိုက္လံၾကည့္႐ႉရင္း လိုအပ္တာေတြကို ျပင္ဆင္ေပး
ေနတယ္။ သူတို႕ရဲ့ေလ့က်င့္မႈအဆုံးမွာ. . .
"ကဲ. . . မင္းတို႕ရဲ့ လက္ေတြ႕ေလ့က်င့္ခန္းကေတာ့ ျပီးဆုံးသြားျပီ။ ဒီကေန႕ ဒီေလာက္ပဲ။ စာေတြ႕ေလ့က်င့္ခန္းကို ဆက္ၾကမယ္"
ယုန္ဆရာအိုၾကီးက ေက်ာက္သင္ပုန္းၾကီးေရွ႕မွာ ယုန္ဘာသာစကားနဲ႕ စာတခ်ိဳ႕ကို ေရးလိုက္ျပီး . . .
"ကဲ. . . ဒီေန႕မင္းတို႕ကို သင္ေပးမွာကေတာ့ တတိယေျမာက္ နည္းပရိယာယ္ပဲ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာၾကီး"
"ျခေသ့ၤနဲ႕ေတြ႕ရင္ ရင္ဆိုင္နည္းပဲ"
ယုန္သူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က အတြန္႕တက္တယ္။
"ဆရာၾကီး ျခေသ့ၤလို ေတာအုပ္ဘုရင္ၾကီးက သားေကာင္ၾကီးကိုပဲ ဖမ္းစားမွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႕လို ပိစိေကြးေလး
သတၱဝါေတြကို ဘယ္ဖမ္းစားပါ့မလဲ"
ယုန္ဆရာအိုၾကီး စိတ္တိုသြားတယ္။
"ေတာ္ တန္ တိတ္ ၊ ဘဝမွာ ဒါမ်ိဳးလည္းၾကံုရတတ္တာပဲ။ တတ္ထား ကြၽမ္းက်င္ထားရမယ္။ ျခေသ့ၤကိုေတာင္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ရင္
တျခား ဘယ္သူ႕ကို မႈရေတာ့မွာလဲ"
ယုန္သူငယ္ေတြ အားလုံး ျငိမ္သက္သြားတယ္။ ယုန္ဆရာအိုၾကီးက သင္ခန္းစာကို ဆက္တယ္။ တစ္ေန႕မွာယုန္တစ္ေကာင္
ဟာ ျခေသ့ၤအစားခံရကိန္းနဲ႕ ၾကံုတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ယုန္က ေျပာတယ္။ ခုနကပဲ ျခေသ့ၤမင္းၾကီး ကြၽန္ေတာ့္ကို လႊတ္ေပး
လိုက္ျပီ မဟုတ္လား။ ခု ဘာလို႕ ျပန္ဖမ္းရတာလဲ တဲ့။ ျခေသ့ၤၾကီးက အံ့ဩသြားတယ္။ မင္းကို ငါ ဘယ္တုန္းက ဖမ္းျပီး
ဘယ္တုန္းက လႊတ္ခဲ့လို႕တုန္းလို႕ေမးတယ္"
ယုန္သူငယ္ေတြအားလုံး စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေနၾကတယ္။
"အဲဒီမွာ ယုန္ကခုနတုန္းက ဟိုေနရာမွာေလ ဆိုျပီး ျခေသ့ၤကို ေရတြင္းတစ္ခုဆီ ျဖားေယာင္းေခၚေဆာင္သြားတယ္။ ေရတြင္း
ထဲကိုျပတယ္။ ျခေသ့ၤၾကီးက ငံု့ၾကည့္ေတာ့ ေရတြင္းထဲက သူ႕အရိပ္ကိုျမင္တယ္။ ေဒါသေတြ အရမ္းထြက္ေတာ့တာေပါ့။
သူ႕ပိုင္နက္ထဲကို ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ေနာက္ထပ္ ျခေသ့ၤတစ္ေကာင္ပဲလို႕ထင္ျပီး ခုန္အုပ္လိုက္တယ္။ ေရတြင္းထဲမွာ ေရနစ္
ေသေတာ့တာေပါ့။ ယုန္ကလြတ္ေျမာက္သြားတယ္"
သူ႕စကားကို နားေထာင္ေနတဲ့ ယုန္သူငယ္အေပါင္းက ဝမ္းသာအားရ ျဖစ္သြားတယ္။ ယုန္ဆရာအိုၾကီးက အဲဒီလိုအျဖစ္အပ်က္
ကို ႐ႈေထာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကေန သရုပ္ခြဲျပီး သီအိုရီအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ရွင္းလင္းသင္ၾကားေပးတယ္။ အခ်ိန္ေစ့မွ ေက်ာင္းဆင္းတယ္။
ယုန္ဆရာအိုၾကီးဟာ ယုန္သူငယ္အေပါင္းကို အဲဒီလို သင္ၾကားေပးခဲ့တာ ကာလၾကာပါျပီ။ ယုန္တို႕ တတ္အပ္ေသာပညာေတြ
အတြက္ဆိုရင္ သူသာ ဂု႐ုတစ္ဆူပါပဲ။ မနက္ခင္းဆို ေတာထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တတ္တယ္။ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ထုံးစံ
အတိုင္း သူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာရင္း . . .
"ဪ မင္းက ငါ့ေရွ႕တည့္တည့္ ေရာက္လာတာကိုး"
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျခေသ့ၤၾကီးတစ္ေကာင္။ ယုန္ဆရာအိုၾကီးရဲ့ရင္ထဲမွာ ဒိန္းခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ သူမ်ားကို သင္မယ့္သာသင္ေပး
တာ သူကိုယ္တိုင္ေတြ႕ေတာ့လည္း ေၾကာက္တာပဲ။ တုန္ေနတဲ့ ဒူးကို အႏိုင္ႏိုင္ထိန္းရင္း ကပ်ာကယာေျပာလိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ့္ကို စားဖို႕မၾကိဳးစားပါနဲ႕ေတာ့ ျခေသ့ၤၾကီး၊ ဟိုေထာင့္နားက ျခေသ့ၤၾကီးတစ္ေကာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို စားဖို႕ စာရင္း
တို႕ထားျပီးလို႕ပါ"
"ဘယ္ေထာင့္နားက ျခေသ့ၤၾကီးလဲ၊ ငါမသိပါလား၊ လိုက္ျပစမ္း"
ယုန္ဆရာအိုၾကီးဟာ ျခေသ့ၤကို ေရတြင္းတစ္ခုဆီ မွ်ားေခၚသြားတယ္။
"အဲဒီေရတြင္းထဲမွာ ရွိပါတယ္"
ျခေသ့ၤၾကီးက ေရတြင္းထဲ ငံု့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ယုန္ဆရာၾကီးရဲ့ ညႊန္ၾကားခ်က္လို သူ႕အရိပ္ကို ခုန္မအုပ္ဘူး။
ဇေဝဇဝါနဲ႕ၾကည့္ရင္း . . .
"ဒီေကာင့္ကို ငါျမင္ဖူးသလိုလိုပဲ"
ေရတြင္းထဲက ပဲ့တင္ထပ္သံ ျပန္လာတာေပါ့။
"ဒီေကာင့္ကို ငါျမင္ဖူးသလိုလိုပဲ"
"ငါ့မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္းထင္တယ္"
ေရထဲက ျခေသ့ၤအရိပ္ကလည္း ပါးစပ္လႈပ္ျပီး. . .
"ငါ့မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္းထင္တယ္"
ေပ်ာ္ျမဴးသြားျပီး ေရတြင္းအျပင္က ျခေသ့ၤက ေရတြင္းထဲက ျခေသ့ၤ ျပဳံးျပတယ္။ ေရတြင္းထဲက ျခေသ့ၤကလည္း တစ္ျပိဳင္တည္း
ျပဳံးျပတယ္။ ျခေသ့ၤၾကီးက ယုန္ဆရာအိုၾကီးဘက္ကို လွည့္ျပီး. . .
"ဟုတ္တယ္ကြ ငါ့မိတ္ေဆြ ငါ့ဆီ လာလည္တာ၊ သူ မင္းကို စားမယ္ဆို စားပါေစေတာ့"
ယုန္ဆရာအိုၾကီးကို ကုပ္ကဆြဲျပီး ေရတြင္းထဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ ယုန္ဆရာအိုၾကီး ေရတြင္းထဲကို "ဗြမ္း"ခနဲ က်သြားျပီး
ဂယက္ေတြၾကားမွာ ျခေသ့ၤအရိပ္ကလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္။
"ေတာ္ေတာ္ျမန္တဲ့ေကာင္၊ ယုန္တစ္ေကာင္ရတာနဲ႕ ေပ်ာက္သြားေရာ"
ျခေသ့ၤၾကီး ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ျပန္လွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္သြားေလရဲ့။
"ဪ. . . ဧည့္သည္ကို ဧည့္ခံရတာ အိမ္ရွင္အတြက္ မဂၤလာတစ္ပါးပါလားေနာ္"
တာရာမင္းေဝ
No comments:
Post a Comment