ဘယ္ဘက္လက္ထဲမွာ ဝွက္ထားတဲ့ ပံုျပင္

"ဘယ္ဘက္လက္ထဲမွာ ဝွက္ထားတဲ့ ပံုျပင္"
======================

                                    #တာရာမင္းေဝ

တစ္ေန႔မွာ မစၥတာ ရွားေလာ့ဟုမ္းနဲ႔ ေဒါက္တာဝယ္လ္ဆင္တုိ႔ စကားစျမည္ေျပာေနတုန္း လူတစ္ေယာက္ဟာ တုိက္ခန္းထဲကို ျပာယိျပာယာနဲ႔ ဝင္လာသတဲ့။ သူ႔ကိုၾကည့္ျပီး မစၥတာဟုမ္းက ဆီးေျပာလုိက္သတဲ့။
“ဘုရားကျပန္လာတဲ့လူထင္တယ္…ဟုတ္စ”
“ဟုတ္ပါတယ္”
“ဒီေန႔က ဘာသာေရးေန႔ၾကီးရက္ၾကီးျဖစ္တာရယ္၊ ဘုရားဖူးဝတ္စုံမ်ိဳး ခင္မ်ားဝတ္ထားတာရယ္၊ ခင္မ်ားအိတ္ထဲမွာ လုံးေထြးထည့္ထားတဲ့ ပုတီးရယ္ေၾကာင့္ ခုလုိမ်ိဳးေျပာနုိင္တာပါ ဒါထက္ ေဗဒင္လဲ ေမးလာတယ္ထင္တယ္”
“ခင္ဗ်ာ…ဟုတ္ပါတယ္”
“ခင္ဗ်ားကိုယ္မွာဝတ္ဆင္ထားတဲ့ အေဆာင္ ယၾတာ လက္စြပ္ဆဲြၾကိဳးေတြအရ ခင္ဗ်ားဟာ ေဗဒင္ကို ယုံၾကည္သူတစ္ေယာက္ဆုိတာ သိသာပါတယ္ ဘုရားက ေဗဒင္ဆရာတေယာက္ဆီမွာ ခင္ဗ်ားေဗဒင္ဝင္ေမးလာခဲ့မယ္။ သူက ခင္ဗ်ားကို စိတ္မခ်မ္းသာစရာေတြ ေဟာေျပာလုိက္မယ္။ မေရရာတဲ့ အႏၵရာယ္တစ္ခုခုလြယ္ပိုးထားရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာမ်ိဳး ခင္ဗ်ားစီမွာေတြ႔ရတယ္”
“ခင္ဗ်ာ…ဟုတ္ပါတယ္”
“က်ဳပ္ဆီကို ေရာက္လာတယ္ေဆုိေတာ့ ေဗဒင္ဆရာက ခင္ဗ်ားကို အသက္အႏၵရာယ္ရွိတယ္တုိ႔၊ အမႈအခင္းၾကဳံနုိင္တယ္တုိ႔ ရန္သူရွိမယ္တုိ႔… အဲ့ဒါမ်ိဳးကိုေဟာလုိက္ပုံရတယ္”
“ခင္ဗ်ာ…ဟုတ္ပါတယ္”
“အဲ့ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ဆီကို အမႈလာအပ္တယ္ဆုိပါေတာ့”
“ခင္ဗ်ာ…ဟုတ္ ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်”
“ကဲကဲ အျဖစ္အပ်က္ကို ဆုိစမ္းပါဦး”
“ေဗဒင္ဆရာကေတာ့ ခပ္ႏုံႏုံခ်ာခ်ာပါပဲ မစၥတာဟုမ္း။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း အေပ်ာ္သေဘာဝင္ေမးၾကည့္တာပါ။ လူခ်မ္းသာပုံေပါက္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့ပုံစံကိုၾကည့္ျပီး ေဗဒင္ဆရာက ေၾကးၾကီးၾကီးေတာင္းပါတယ္။ သူ႔အတြက္ မက္ေမာစရာျဖစ္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အပန္းမၾကီးတဲ့ ေငြျဖစ္ေနလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ခုနက မစၥတာဟုမ္းေျပာတဲ့ အခ်က္ေတြေဟာလုိက္ပါတယ္”
“အင္း ဆက္ေျပာပါမိတ္ေဆြ”
“ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ရန္သူဟာ နာမည္မွာ ခ၊ ထ၊ သ၊ မ၊ အ ဆုိတဲ့ စာလုံးမ်ိဳးေတြပါမယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ စီးပြားျပိဳင္ဘက္ေတြထဲမွာလည္း အဲ့ဒီ့နာမည္ေတြပါပါတယ္။ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ၾကဳံမယ့္ကိစၥ ဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စိုးရိမ္မိပါတယ္။ သူကကၽြန္ေတာ့ကို စမအေဆာင္ တစ္ခုကိုေပးပါတယ္။ အဲ့ဒီစမကို လက္ဖဝါးထဲမွာ ထည့္ဆုပ္ခိုင္းပါတယ္။ အဲ့ဒီ စမ သတၱဳလိပ္ကေလးက လက္ထဲမွာတုိးသလား၊ လက္ဖဝါးထဲမွာ ပုရြက္ဆိတ္သြားသလုိ ရြရြရြရြေနသလားလုိ႔ ေမးပါတယ္”
“အင္း အဲ့ဒီေတာ့”
“သူေျပာတဲ့အတုိင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ စမကို ေဆာင္ထားဖုိ႔ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲ…စမဖုိးကို ထပ္ေတာင္းလုိ႔ ထပ္ေပးရျပန္ပါတယ္။ အဲ့ဒီစမကိုေဆာင္ထားမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ပိုျပီးေသခ်ာလုံျခဳံမႈရွိေအာင္ မစၥတာဟုမ္းဆီ အမႈလာအပ္တာပါ”
“အဲ့ဒီေဗဒင္ဆရာရဲ့ နာမည္နဲ႔ ေနရပ္က”
အမႈလာအပ္သူက မဆုိင္းမတြ ေျပာျပျပီး မစၥတာဟုမ္းကို အမႈအပ္ခ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေပးရမလဲ လုိ႔ေမးသတဲ့။ မစၥတာဟုမ္းက ခပ္ျပဳံးျပဳံးရယ္ျပီး ေခါင္းခါျပတယ္။ ျပီးခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲေျပာလုိက္တယ္တဲ့။
“ခင္ဗ်ားအမႈကို က်ဳပ္လက္မခံဘူး”
ဟုိလူက မ်က္ႏွာငယ္သြားျပီး
“ခင္မ်ာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ”
“ခင္ဗ်ားရဲ့အမႈက အမႈမွမဟုတ္ပဲ ေနာက္ျပီး အဲ့ဒီ့ေဗဒင္ဆရာေျပာတဲ့ကိစၥေတြက ခင္ဗ်ားမွာ ျဖစ္မလာေစရဘူးလုိ႔ က်ဳပ္အာမခံတယ္။ ဒီမွာ က်ဳပ္စာေရးျပီး လက္မွတ္ထုိးေပးလုိက္မယ္”
မစၥတာဟုမ္းရဲ့ အၾကည့္၊ အေျပာနဲ႔ ရဲဝံ့တဲ့ အာမခံခ်က္ေၾကာင့္ အမႈလာအပ္သူဟာ ဝမး္ေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ျပီး ျပန္သြားတယ္။ အဲ့ဒီ့လူျပန္သြားေတာ့ ေဒါက္တာဝယ္လ္ဆင္က မစၥတာဟုမ္းကိုေမးတယ္။
“အဲ့ဒီ့ေဗဒင္ဆရာေၾကာင္းခင္မ်ားသိလုိ႔လား”
“မသိေပါင္ဗ်ာ”
“စုတ္စုတ္ႏုတ္ႏုတ္နဲ႔ ေငြမက္တဲ့ ေဗဒင္ဆရာျဖစ္ေနလုိ႔လား”
“ဥပဓိရုပ္မေကာင္း၊ အက်င့္မေကာင္းေပမယ့္ ပညာေကာင္းသူေတြလဲ ရွိသားဗ်”
“သူ႔ စမ ဆုိတာကေတာ့ ဆန္းသလိုပဲေနာ္”
“ခင္မ်ားကလဲဗ်ာ ပညာတတ္ဆရာဝန္တစ္ေယာက္လုပ္ေနျပီး ဒါမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ လက္ဖဝါးက ေသြးခုန္ႏႈန္းေၾကာင့္လဲ ျဖစ္နုိင္တယ္။ စိတ္ပညာရဲ့ ဟုတ္ေယာင္ထင္မွားမႈေၾကာင့္လဲျဖစ္နုိင္တယ္”
“ရန္သူကို အမည္စာလုံးေတြ ေထာက္ျပသြားတာကေရာဗ်ာ”
“ပညာလဲစစ္နုိင္တယ္ အလိမ္အညာလဲျဖစ္နုိင္တယ္ အဲ့ဒီမွာ ဒီကိစၥ ကိုရွင္းလုိက္နုိင္တာပဲ”
“ေျပာပါဦးဗ်”
“အလိမ္အညာဆုိရင္ေတာ့ ျပီးတာပဲဗ် သူေျပာတာယုံစရာမွ မရွိတာကိုး”
“ပညာဆုိရင္ေရာဗ်ာ”
“သူ႔ ရန္သူအမည္မွာ ပါမယ့္ အကၡရာ ေတြကို ခင္ဗ်ားမွတ္မိလား”
“အင္း မွတ္မိပါရဲ့”
“ေဗဒင္ဆရာရဲ့ နာမည္က ဘယ္သူတုံးဗ်”
“ေဗဒင္ဆရာရဲ့ နာမည္က ဟင္… ေဗဒင္ဆရာနာမည္မွာ အဲ့ဒီစာလုံးေတြအကုန္ပါေနပါလား”
“ရန္သူေျပာတာကေရာ ယုံရမလား”
“ေဗဒင္ဆရာက သူ႔ရန္သူျဖစ္ေနတာကိုး”
မစöတာဝယ္လ္ဆင္က အားရပါးရ ေအာ္ရယ္တယ္တဲ့။ ျပီးေတာ့လဲေျပာတယ္။
“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူ႔အျဖစ္က ဆုိးပါတယ္ဟုမ္းရယ္”
မစၥတာဟုမ္းက ေဆးတံၾကီးကိုျပဳံးျပဳံးၾကီး ဖြာျပီး ေမးတယ္။
“ဘယ္လုိဆုိးတာတုန္းဗ်”
မစၥတာဝယ္လ္ဆင္က ေတြးေတြးဆဆနဲ႔ ဒႆနဆန္တဲ့ မွတ္ခ်က္ကို ခ်တယ္။
“ေအာ္…ရန္သူ႔စီမွာမွ ေဗဒင္သြားေမးမိတာကိုးဗ်”…တဲ့။

                                       တာရာမင္းေဝ