ပန္းပြင့္ေၾကာင့္ပြင့္ေသာ ပန္းတစ္ပြင့္

ပန္းပြင့္ေၾကာင့္ပြင့္ေသာ ပန္းတစ္ပြင့္ (ဝတၱဳတို)

" ဘယ္သြားမလို႔လဲ...သား "
အိမ္တံခါးဝ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ
ကြၽန္ေတာ့္ေျခလွမ္းတို႔ေမေမလွမ္းေမးသံေၾကာင့္ ေခတၱရပ္ဆိုင္းလိုက္ရသည္။
     " ဟိုေလ..ဟိုနားဒီနားပါ ေမေမရဲ႕ "
ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းေလးအသာကုတ္လို႔ ေဝ့လည္
ေၾကာင္ပတ္ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
     "ဟင္း..သိေနတယ္ေနာ္"
       " အဟဲ"
      " သားေကာင္မေလးဆီ မဟုတ္လား "
ကြၽန္ေတာ္ မျငင္းေတာ့။
      " ဟုတ္ ေမေမ"
      "အင္း  ငါ့သားေလးခမ်ာလဲကြယ္ အေတာ္ခ်စ္႐ွာသားပဲ  အေမကေတာ့ ဘာမွမေျပာလိုပါဘူး။
     ဒါေပမယ့္ သားရယ္..သူတို႔ကအေမတို႔ထက္
   ခ်မ္းသာတယ္ေလ။ေတာ္ၾကာ ငါ့သားေလးကို
   မတူဘူး မတန္ဘူး ေျပာေနပါဦးမယ္ "
ကြၽန္ေတာ္ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲ အိမ္အျပင္ဘက္ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
ေမေမေျပာတာလဲမွန္ပါသည္။ျဖဴႏုႏွင့္ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္ေနၾကသည္မွာမွန္ေသာ္လည္း အဆင့္တန္းက ကြာျခားသည္။ကြၽန္ေတာ္တို႔က အေမတစ္ခု၊သားတစ္ခုဘဝ။မုဆိုးမဘဝႏွင့္ေမ
ေမက ေဈးထဲတြင္ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္း၍ ႐ုန္းကန္ေနရေသာဘဝ။ျဖဴႏုတို႔ဘဝက ေငြေၾကးခ်မ္းသာေသာ အသိုင္းဝိုင္း။
      " ဟူး..."
သက္ျပင္းသာ ခ်မိပါေတာ့သည္။
              ×××××××××××××××××
    " ေမာင္.."
ကြၽန္ေတာ့္ပခံုးေလး ေခါင္းေလးမွီထားေသာ ျဖဴႏုက ခပ္ဖြဖြေလး ေခၚသည္။
"ဒီပန္းျခံေလးက ေအးခ်မ္းတယ္ေနာ္.."
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ပန္းျခံထဲလာ၍ ထိုင္ခံုေလးေပၚမွာ စကားေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။
  "အင္း"
  "ၿပီးေတာ့..ျမက္ခင္းေလးေတြလည္း လွတယ္ေနာ္
  "အင္း"
  "ဟာကြာ..ေမာင္ကလဲ တအင္းအင္းနဲ႔ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
  "ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
  "မညာနဲ႔ တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာ ေသခ်ာတယ္"
  "ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူးကြာ..ျဖဴနဲ႔ေမာင္တို႔ကို ျဖဴ႕မိဘေတြ သေဘာတူပါ့မလားလို႔ စဥ္းစားေနတာပါ"
ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ႐ွိတဲ့အတိုင္း ေျပာလိုက္ေတာ့
ျဖဴ႕မ်က္ႏွာေလး ည္ိႈးသြားေလသည္။
ၿပီးမွ တစ္စံုတစ္ခုကို သတိရသြားဟန္ျဖင့္
  "ေမာင့္ကို ေျပာစရာရွိတယ္ သိလား"
  "မသိဘူး"
  "ေမာင္..မေနာက္နဲ႔ကြာ အတည္ေျပာမလို႔"
  "ျဖဴ စိတ္ညစ္မွာစိုးလို႔ပါ ကဲ..ေျပာ"
  "မေန႔က ေမေမကေျပာတယ္ ေမာင့္ကိုအိမ္လာေတြ႔ပါတဲ့.."
  ျမတ္စြာဘုရား..
  "ဘာေျပာမလို႔လဲဟင္"
  "မသိဘူး..အကဲခတ္မလို႔ ထင္ပါရဲ႕ ..အဲဒါ ဒီကျပန္ရင္ တစ္ခါတည္း လိုက္ခဲ့ေနာ္" လိုက္ေတြ႔ရမွာေပါ့ျဖဴရယ္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ႀကိဳေတြးၿပီးသားပါ။  ျဖဴ႕ေမေမ ဘာေတြေမးမလဲ
ဘာေတြ ျပန္ေျဖရမလဲ နဖူးေပၚစို႔ထြက္လာေသာ ေခြၽးစက္ေတြကို လက္ဖဝါးျဖင့္ သုတ္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။
       ××××××××××××
  " ကဲ..ထိုင္ပါဦး     သၼီးအိမ္ေပၚမွာသြားေန"
  ျဖဴ႕ေမေမက ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္းထိုင္ခိုင္းၿပီး ျဖဴ႕ကိုလည္း အိမ္ေပၚကိုသြားခိုင္းေနသည္။
  ျဖဴက အတြန္႔တက္သည္။
  "ဟိုေလ..ေမေမ"
  "သမီး"
  ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလသံေၾကာင့္ ျဖဴဘာမွမေျပာပဲလွည့္ထြက္သြားေလသည္။ျဖဴ႕ေက်ာျပင္ေလးကိုေငးၾကည့္ေနတုန္း
  "အဟမ္း.."
  ျဖဴ႕ေမေမ ေခ်ာင္းဟမ့္သံေၾကာင့္ သူ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုတစ္လံုးမွာဝင္ထိုင္လိုက္
ေလသည္။ဆိုဖာႀကီးက အိလိုက္တာေနာ္
  "မင္းအန္ကယ္ေတာ့ မ႐ွိဘူး။ အလုပ္သြားတယ္" ဟင္ဘာအန္ကယ္လဲ။ေယာက္ခမလို႔မေျပာဘူး။
  "မင္းနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ"
  "ေယာကၡမ....အဲ"
  ကိုယ့္ပါးစပ္ကိုယ္ လွမ္းပိတ္ေသးေပမယ့္ မမွီေတာ့။ပါးစပ္က လက္ဝါးထက္မ်ား ျကီးေနလို႔လား။အိမ္ေရာက္မွ မွန္ထဲမွာ ျပန္ၾကည့္ရဦးမယ္။
  "ဘယ္လို"
"ဪ..ဒီလိုပါအန္တီ။ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕
ေယာကၡမက ကြၽန္ေတာ့္ကို ငဇြဲလို႔ေခၚတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပမလို့္ပါ"
  ပါးစပ္ထဲ႐ွိရာ ေျပာလိုက္သည္။အမွန္က ပါးစပ္ထဲကလာတာမဟုတ္။ဦးေႏွာက္ရဲ႕ ကလိန္ကက်စ္အမိန္႔။
  "မလိုဘူး..နာမည္အရင္းပဲေျပာ"
  အူေၾကာင္ေၾကာင္ အ႐ူးတစ္ေကာင္ကို ေျပာသလိုမ်က္ႏွာထားျဖင့္ ျဖဴ႕ေမေမက ေျပာသည္။အမွန္ကအူေၾကာင္ေၾကာင္ အ႐ူးကို ဘယ္လိုေျပာရလဲေတာ့
  ကြၽန္ေတာ္မသိ။မွန္းေျပာၾကည့္ျခင္းသာ။
  "နာမည္အရင္းက ဇြဲဆု ပါ"
  မခ်ိဳမခ်ဥ္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ျဖဴ႕ေမေမက ဆက္ေမးသည္။ခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္ မ်က္ႏွာထားက ဘယ္လိုဆိုတာလည္း ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။
  "အလုပ္အကိုင္ က.."
  "မ႐ွိပါဘူး"
  "မင္းမိဘေတြက ဘာလုပ္လဲ"
  "အေဖက ငယ္ငယ္တည္းက ဆံုးသြားပါၿပီ။
အေမက ေဈးထဲမွာ မုန္႔ဟင္းခါး ေရာင္းပါတယ္"
  ဒီတစ္ခါေတာ့ ျဖဴ႕ေမေမမ်က္ႏွာ သိသိသာသာႀကီး ခ်ဥ္သြားၿပီထင္ပါသည္။
"ပညာအရည္အခ်င္း က"
  "၁၀တန္း ႏွစ္ခါက်"
လံုးဝ ခါးတူးသြားသည့္ ျဖဴ႕ေမေမမ်က္ႏွာ။
  "ဒီမယ္ ေမာင္ရင္..အန္တီတို႔က ဂုဏ္နဲ႔ျဒပ္နဲ႔ေနတာ။မင္းက အန္တီ့သမီးကို ယူၿပီးရင္ မင္းရဲ႕အရည္ခ်င္းနဲ႔ဘာလုပ္ေကြၽးမွာလဲ"
  ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွျပန္မေျပာ။
  "ပညာလည္းမတတ္ ပိုက္ဆံလဲမ႐ွိ"
  ႏႈတ္ဆိတ္ေနမိတုန္း။
  "ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံလည္းမေကာင္း"
ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေျပာရပါေတာ့မယ္။
  "အန္တီ ကြၽန္ေတာ္ေယာက်ၤားပါ။မိန္းမတစ္ေယာက္
  ေတာ့ ေကာင္းေကာင္း႐ွာေကြၽးႏိုင္ပါတယ္"
တစ္ေယာက္တင္မက ႏွစ္ေယာက္၊သံုးေယာက္
ေလာက္ေတာင္ ႐ွာေကြၽးႏိုင္ေၾကာင္းေတာ့ ထည့္မေျပာျဖစ္ေပ။
ျဖဴ႕ေမေမက မဲ့ျပံဳးကေလးျဖင့္
  "ေကာင္းၿပီေလ..႐ွာေကြၽးတာကေနာက္မွ
  အန္တီတို႔အသိုင္းဝိုင္း ဂုဏ္မပ်က္ေအာင္ေတာ့
မဂၤလာပြဲကို သိန္းတစ္ရာေလာက္ပဲ အကုန္က်ခံၿပီး လုပ္ေပးၾကည့္စမ္းပါ။အဲဒါဆိုရင္ မင္း႐ွာေကြၽးႏိုင္တာကို ယံုၾကည္ေပးၿပီး လက္ထပ္ေပးမယ္ ဘယ္လိုလဲ"
  ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိလို႔ တမင္တကာ ေျပာမွန္းသိသာသည္။သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္က အညံ့မခံ။
  "သိန္းတစ္ရာ အပ္ႏိုင္တဲ့ေန႔ လက္ထပ္ေပးမွာ
  ေသခ်ာလား"
  "ငါ လူႀကီးပါ ေထြးၿပီးသားတံေထြး ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလ်က္ဘူး"
  "ေလးဘက္ေထာက္ သြားတဲ့အရြယ္ကေတာ့
  လ်က္ဖူးမွာပါ"
  "ဘာ..မင္း..မင္း.."
ျဖဴ႕ေမေမ ဘယ္လိုက်န္ရစ္ခဲ့မည္ ကြၽန္ေတာ္မသိေတာ့။ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ျပန္လွည့္ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
ေျပာသာ ေျပာခဲ့ရတာ။သိန္းတစ္ရာက ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္။
ေတာက္...ေတာ္ေတာ္ရစ္တဲ့ ေယာကၡမ။ အဲသူ႔သမီးကေတာ့
ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
      ×××××××××××××
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ျဖဴနဲ႔လည္း မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့။
ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က တမင္တကာ သြားမေတြ႔ျဖစ္ျခင္းသာ။ေခါင္းထဲမွာ အျမဲ႐ွိေနတာက သိန္းတစ္ရာ ဘယ္ကရမလဲဆိုတဲ့ အေတြး။ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ တစ္ေယာက္တည္း
ကုန္းေၾကာင္းေလ်ာက္ေနမိသည္။
(စီးစရာ ဆိုင္ကယ္မွ မ႐ွိတာ)
ေရာက္တတ္ရာရာ စဥ္းစားလာရင္း
တစ္ေနရာအေရာက္
ဟင္...ဟိုမွာ ကားတစ္စီးလမ္းေဘးထိုးရပ္လို႔။
ေနရာကလည္း လူျပတ္တဲ့ေနရာ။ကားေခါင္းခန္း
က လူႀကီးကလည္း မလႈတ္မယွက္ ၿငိမ္သက္လို႔။အကူညီေပးႏိုင္ျငား ဖြင့္ထားေသာ ကားမွန္ကေန သူ႔လက္ေမာင္းကို လႈတ္ႏိႈးၾကည့္မိသည္။
" အန္ကယ္..အန္ကယ္"
မရ။ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ႏွင့္ ကားေနာက္ခန္းကို မ်က္စိအေရာက္၌..
ဟာ..ေငြေတြ..ေငြေတြ..မနည္းပါလား။
ငါးရာတန္ ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္အၾကည္စားထဲမွာ တစ္ေထာင္တန္၊ငါးေထာင္တန္
ေတြက ျမင္မေကာင္းေအာင္ အထပ္လိုက္။
ငါ..ဘာလုပ္သင့္သလဲ။
ငါ..ဘာလုပ္သင့္သလဲ။
ဇြဲဆု မင္းစဥ္းစားစမ္း။
သိန္းတစ္ရာ..သိန္းတစ္ရာ...
ဟုတ္ၿပီ....
       ×××××××××××××××
ဒီေန႔ ျဖဴ႕အိမ္ကို ဒုတိယတစ္ေခါက္ ေရာက္လာခဲ့ျခင္းမွာ အေပ်ာ္ေတြ တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္ႏွင့္။
ကြၽန္ေတာ္လာမည္ဆိုတာ ျဖဴ႕ကို ႀကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားထား၍လားမသိ။ ျဖဴ႕ေဖေဖေရာ၊ျဖဴ႕ေမေမေရာ
ျဖဴပါ စံုစံုလင္လင္ ႐ွိေနၾကသည္။
ကြၽန္ေတာ္က သူတို႔ထိုင္ခံုေတြအေ႐ွ႕႐ွိ စားပြဲခံုေပၚသို႔ အသင့္ပါလာေသာ ေငြသိန္းတစ္ရာပါသည့္ ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ကို တင္လိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ အရသာေတြ႔လွေသာ အိစက္စက္ ဆိုဖာ
ေပၚသို႔ အားပါးတရ ေစြ႔ကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ေစြ႔ လို႔ေတာ့ အသံက ထြက္မသြားပါဘူး။
ျဖဴ႕ေဖေဖက သတင္းစာႀကီးဖတ္လို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္လံုးေလးလွန္ၾကည့္ုၿပီး သူ႔ဘာသူ သတင္းစာျပန္ဖတ္ေနသည္။
ျဖဴ႕ေမေမက
"အဲဒါ ဘာေတြလဲ"
စားပြဲေပၚက ပိုက္ဆံထုတ္ကို ေမးေငါ့၍ ေမးျခင္းျဖစ္သည္။
"ပိုက္ဆံေတြေလ အန္တီေျပာတဲ့ သိန္းတစ္ရာ"
ျဖဴ႕ေမေမက မယံုသလိုမ်က္လံုးျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။
အင္းေလ ယံုခ်င္စရာမွ မ႐ွိတာ။
"ပိုက္ဆံေတြမွန္း ငါသိတယ္ မင္းဘယ္ကရတာလဲလို႔ ေမးေနတာ"
"ဟာ..အန္တီကလည္း အန္တီေျပာတဲ့ အထဲမွာ ႐ွာလို႔ရရင္ လက္ထပ္ေပးမယ္ပဲေျပာတာေလ။
ဘယ္ကေန ႐ွာလာလဲဆိုတာ ျပန္ေျပာရမယ္လို႔
မပါဘူးေလ"
"ဘယ္ျဖစ္မလဲ မင္း ခိုး၀ွက္လာရင္ ငါတို႔ပါ အမႈပတ္မွာေလ။ မင္း ႐ိုးမွ႐ိုးရဲ႕လား။ မင္းအရည္ခ်င္းနဲ႔ ဒီေလာက္ ပိုက္ဆံေတြ ရလာစရာအေၾကာင္း မ႐ွိဘူး"
"အန္တီ မရစ္နဲ႔ေနာ္။ဘာလဲေထြးၿပီးသားတံေတြး
  ျပန္လ်က္မလို႔လား"
"ဟင္..မင္း...."
ျဖဴ႕ေမေမ ဆက္ေျပာခ်ိန္မရလိုက္ပါ။
ျဖဴ႕ေဖေဖက သတင္းစာကို သူ႔မ်က္ႏွာေ႐ွ႕က ဖယ္၍ သူ႔မိန္းမကို
"ဟုတ္သားပဲ မိန္းမရယ္။မိန္းမပဲသိန္းတစ္ရာတန္
လက္ထပ္ပြဲ လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ သေဘာတူမယ္
ေျပာထားတယ္ဆို...ဟိုတစ္ေယာက္က ယူလာၿပီေလ..ထားလိုက္ပါေတာ့ကြာ"
သူ႔မိန္းမကို နားခ်သလို ေလသံျဖင့္ေျပာသည္။
"ေအး...ဒီေလာက္ေတာင္ျဖစ္ေနတာ ႐ွင္တို႔သေဘာပဲ
ကြၽန္မ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး"  ဟု ဆိုကာ
စကားဝိုင္းမွ ထထြက္သြားၿပီးမွ ျပန္လွည့္လာ၍
စားပြဲခံု မွ ေငြထုတ္ကိုဆြဲယူကာ ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးႏွင့္ အိမ္ေပၚထပ္ တက္သြားေလသည္။မယူတာလည္း မဟုတ္။
ထိုအခါမွ ျဖဴ႕ေဖေဖက သူ႔သမီးဘက္လွည့္၍
"ကဲ..သၼီး ေဖေဖသြားနားလိုက္ဦးမယ္။ စကားေျပာၾက။ေမာင္ရင္လည္း အန္ကယ့္ကို ခြင့္ျပဳဦး"
ခြင့္မျပဳပါက ထြက္သြားပါ့မလားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မသိ။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာခင္
ျဖဴ႕ေဖေဖက ထထြက္သြားေလသည္။
ျဖဴက ကြၽန္ေတာ့္ကို စိုးရိမ္သလို ေလသံျဖင့္
"ေမာင္ ဒီေလာက္ပိုက္ဆံေတြ ဘယ္ကရလာလဲ
မွန္မွန္ေျပာ"
"ဒီလိုပါပဲ "
"လြယ္လြယ္မေျပာနဲ႔ေမာင္ ျဖဴတို႔ႏွစ္ေယာက္နီးရမွာ မွန္ေပမယ့္
ေမာင္ မဟုတ္တာေတြေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔"
"ဟာ..ျဖဴကလဲကြာ"
"ေျပာပါေမာင္ ဘယ္ကရလာလဲ"
"××××××"
"ေျပာဆို"
"××××××××"
"ေမာင္..."
ျဖဴ႕ေလသံ ပိုမာလာသည္။
"ကဲပါ...ေမာင္ေျပာျပပါ့မယ္ ျခံထဲမွာ သြားေျပာရေအာင္"
"ၿပီးေရာ...ဒါဆိုလာခဲ့ ျခံထဲသြားမယ္"
     ××××××××××
သိန္းတစ္ရာ...
သိန္းတစ္ရာ...
ဇြဲဆု မင္း စဥ္းစားစမ္း ။ဟုတ္ၿပီ။
ေမ့ေမ်ာေနေသာ လူႀကီးကို လႈတ္ႏိႈးေနေသာ လက္တစ္ဖက္က ကားေနာက္ခန္းက ေငြထုတ္က္ို လွမ္းယူမယ္အျပဳ။
ဟင္ ငါဘာေတြ ေတြးေနပါလိမ့္။မလုပ္သင့္ဘူး။
မလုပ္ရဘူး။လံုးဝ မလုပ္သင့္ဘူး။
ကိုယ့္မေကာင္းစိတ္ကို ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး လူႀကီးကိုသာ ျပန္လႈတ္ႏိႈးေနမိသည္။
"အန္ကယ္...အန္ကယ္"
"အင္း..ဟင္း"
ေဟာ..သတိရလာၿပီ။
"အန္ကယ္..သတိရၿပီလား"
"ဪ..အင္း ေမာင္ရင္က.."
"အန္ကယ္ ေမ့ေမ်ာေနတာ ေတြ႔လို႔ပါ။တစ္ခုခု
ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ကူညီေပးေနတာ"
"ဟာ..ဟုတ္ပါ့ကြာ ။ကားေမာင္းရင္းနဲ႔ ဘာျဖစ္တယ္မသိဘူး ။အရမ္းမူးလာလို႔ ကားရပ္ၿပီး နားေနတာ။
ေက်းဇူးပါပဲငါ့တူရာ။အခုေတာ့သက္သာသြားပါၿပီ
လာ..ေမာင္ရင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ။ ကားေပၚတက္။အန္ကယ္ လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ အားနာစရာ"
"မဟုတ္တာ ေမာင္ရင္ရယ္ လာပါတက္"
ကြၽန္ေတာ္ မျငင္းသာေတာ့။ ကားေပၚတက္လိုက္ေလသည္။ကားဆိုဖာေလးက အိလိုက္တာ။အင္း..ငါ့ႏွယ္ေနာ္။ ေတာ္ေတာ္ဆိုဖာႀကိဳက္တဲ့ ဖင္ပဲ။
ခဏအၾကာ၌ အန္ကယ္ႀကီးက ဘာအေတြးေပၚသည္မသိ လွမ္းေျပာသည္။
"အန္ကယ္ သတိလစ္ေနခ်ိန္ ေနာက္ခန္းထဲက
ပိုက္ဆံေတြကို ေမာင္ရင္ မေတြ႔မိဘူးလား"
"ဟုတ္..ေတြ႔မိပါတယ္"
"ဟာ..ေလးစားစရာပါလား ေမာင္ရင္ရယ္ ေမာင္ရင့္စိတ္ဓာတ္က.."
"အမွန္တိုင္းေျပာရင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့စိတ္ကူး
ဝင္မိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မလုပ္သင့္ဘူးဆိုတာသိလို႔ အခ်ိန္မီ ထိန္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္"
"အင္း..ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ပုထုဇဥ္ေတြပဲ။
ဒါနဲ႔ ေမာင္ရင့္မိဘေတြ ဘာလုပ္လဲ"
"အေဖကေတာ့ မ႐ွိေတာ့ပါဘူး။အေမကေတာ့
မုန္႔ဟင္းခါး ေရာင္းပါတယ္"
"ေမာင္ရင့္နာမည္က.."
"ဇြဲဆု ပါခင္ဗ်ာ "
အန္ကယ္ႀကီး ေခတၱမ်ွ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
"ေနဦးကြ ဒီနာမည္ၾကားဖူးသလိုပဲ"
ခဏအၾကာ
"ေမာင္ရင္ ျဖဴႏုကိုသိလား"
"ဟုတ္..ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူနာမည္နဲ႔ေတာ့
ခြၽတ္စြပ္ပဲ"
"ဟာ..ဒါဆို ေသခ်ာၿပီ။
ေမာင္ရင္က အန္ကယ့္သမီးရဲ႕ခ်စ္သူပဲ။ ျဖဴႏုဆိုတာ အန္ကယ့္သမီးေလ။ အန္ကယ့္အမ်ိဳးသမီးေျပာျပလို႔ ေမာင္ရင့္အေၾကာင္း သိေနတာ"
"ဟင္.."
"ေမာင္ရင္ သိန္းတစ္ရာ ရၿပီလား"
ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာမိ။
အန္ကယ္ႀကီးက ခပ္ျပံဳးျပံဳးျဖင့္
"စိတ္ေအးေအး ထားလိုက္ေတာ့ ေမာင္ရင္။
အန္ကယ္ သေဘာတူပါတယ္။
အဲဒီသိန္းတစ္ရာ အန္ကယ္ ေပးမယ္။ ေမာင္ရင့္စာရိတၱကို ေလးစားလို႔။ဒါေပမယ့္ မင္းအန္တီကိုေတာ့ ျပန္မေျပာနဲ႔ကြာ။
ေတာ္ၾကာ ငါ့ကို ေထာင္းေနဦးမယ္"
ကြၽန္ေတာ့္နားပင္ ကြၽန္ေတာ္မယံုႏိုင္ေတာ့။
ၾကားရတာ ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းမ်ားပင္ ေထာင္လ်က္။
"အန္...အန္ကယ္ တကယ္ေျပာတာလားဟင္"
အန္ကယ္..အဲ...ေယာကၡမေလာင္းႀကီးက
ဘာမွျပန္မေျပာ မိန္႔မိန္႔ႀကီးျပံဳးလ်က္။
ေဟးေဟး။ငါကြ မိန္းမရေတာ့မယ္..အဟီး။
      ×××××××××
"ဪ ဒါဆို ေမာင္က ေဖေဖေပးတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔
ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ ့ငါးၾကင္းေၾကာ္တာေပါ့ေလ။ကဲဟာ"
ျဖဴႏုက ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာျပင္ကို ခပ္ဖြဖြထုသည္။
ဟား....
ကမ႓ၻာေလာကႀကီးဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္
လက္ေဆာင္လွလွေလး ေပးလိုက္ပါၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္လား။
ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူ ပါးျပင္ထက္ အနမ္းတစ္ခ်က္
ေခြၽပစ္လိုက္တာ သစ္ရြက္ေလးေတြေတာင္
႐ွက္ေသြးျဖာလို႔ လႈတ္ခတ္ကုန္တယ္ေလ။
××××××××××××××××××××
နတ္ေစာင္း(က်ိဳက္ထို)
၂၉.၅.၂၀၁၅