ငိုရတဲ့ေန႔ေတြလြန္ပါေစ
.....
အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးထက္၌ ေရးထိုးထားသည္
မွာ မႏွင္းျဖဴ အသက္(၂၁)ႏွစ္။ေကာင္ေလးတစ္
ေယာက္သည္ ထိုအုတ္ဂူေလးကိုဖက္၍ ဝမ္းနည္းတႀကီး လာေရာက္ငိုေႂကြးေနသည္မွာ
သံုးလခန္႔႐ွိၿပီျဖစ္သည္။ယခုလည္း လာေရာက္
ငိုေနျပန္ပါၿပီ။
ထိုစဥ္ ေကာင္ေလးေနာက္ေက်ာသို႔ လူတစ္
ေယာက္ ေရာက္လာသည္။
"သားရယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာလည္းျဖစ္ေပါ့။
ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္က ျပန္ကုစားဖို႔သင့္ေနၿပီ။ အခု
ဆို ေကာင္မေလးဆံုးတာလည္း သံုးလေတာင္႐ွိေနၿပီေလ။ တရားနဲ႔ေျဖေပါ့သားရယ္"
"သား..ရင္နာလြန္းလို႔ပါ အေဖရယ္။ သားက
အသက္တမ်ွ တန္ဖိုးထားခဲ့သူပါ။ အခုေတာ့
သားမ႐ွိခင္ျဖစ္သြားခဲ့တာ ဒါေတြအားလံုးဟာ
အေဖ့ေၾကာင့္။အေဖမေကာင္းခဲ့လို႔"
"အေဖစိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ။သားက
ႀကိဳမေျပာခဲ့ေတာ့ အေဖလည္း ဘယ္သိမလဲ။ သားခရီးမသြားခင္ ဒီေနရာမွာ ဒီလို႐ွိတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါေရာ့လား။အခုေတာ့ လက္လြန္သြားတာေပါ့"
"သားက ဘယ္သူမွမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလးစီစဥ္ထားတာပါဆိုေန။
အေဖ့ကိုေျပာျပစရာလား။
အဟီး...ဟီး သြားပါၿပီ။ ေမ်ွာ္လင့္ခဲ့သမ်ွက
သဲထဲေရသြန္ျဖစ္ကုန္ၿပီ"
ေကာင္ေလးက မ်က္ရည္ေတြကို အက်ၤ ီနဲ႔ဆြဲ
သုတ္လိုက္သည္။ ႏွပ္ေတြကိုေတာ့ ႐ွဴးခနဲေနေအာင္ လက္နဲ႔ညႇစ္ထုတ္လိုက္ၿပီး ပလပ္ခနဲေနေအာင္ ခါထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ႏွပ္ေတြက သူ႔အေဖပုဆိုးေပၚ အပံုလိုက္ေလး သြားတင္သည္။
သူ႔အေဖစိတ္တိုသြားသည္။
"ေတာက္! ဒီကျမင္းမသားေတာ့
ငါလုပ္ရင္ေသေတာ့မယ္။ အခုထ။ မနက္ျဖန္
လာျမႇဳပ္မယ့္ အေလာင္းေတြအတြက္ က်င္းတူး
စရာ႐ွိတာေတြ က်န္ေသးတယ္။ ၾကံၾကံဖန္ဖန္
ကြာ ဖုန္းဝယ္ဖို႔စုထားတဲ့ပိုက္ဆံ ေျမႀကီးထဲ ျမႇဳပ္ထားရတယ္လို႔။ အခုေတာ့ အုတ္ဂူေအာက္ေရာက္သြားၿပီ။မွတ္ၿပီလားကြ..ဟင္"
သုဘရာဇာေကာင္ေလးမွာ မ်က္ရည္ေလးစမ္းစမ္းျဖင့္အုတ္ဂူေလးကို
သမင္လည္ျပန္ၾကည့္ကာ
သူ႔အေဖဂုတ္ဆြဲေခၚရာေနာက္ ဒရြတ္တိုက္ပါ
သြားေလေတာ့သည္။😂😂😂
နတ္ေစာင္း(က်ိဳက္ထို)
No comments:
Post a Comment