မိုးေရစက္မ်ား၏ သုညတၱအင္အား

မိုးေရစက္မ်ား၏ သုညတၱအင္အား
🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠🌠

တာရာမင္းေဝ

( ၁ )

မိုးခါးၾကီး ရြာသြားျပီဆိုေတာ့ ဇနပုဒ္ငယ္ေလးတစ္ခုဆီသို႕ သူေရာက္လာခဲ့သည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘဲ ေရာက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏ ။ ယခင္ ဤရြာကေလးရွိေၾကာင္း သိပင္မသိ။ ဤရြာကေလးတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ လူမ်ိဳးစု သုံးစုအေၾကာင္းကိုလည္း ၾကားပင္ မၾကား ဖူးခဲ့ေခ်။ ဤရြာကေလး၌ မိုးခါးၾကီးရြာသြားျပီး ေသာက္သုံးမိသူမ်ား ႐ူးသြားၾကေၾကာင္း၊ မေသာက္ဘဲ ေနသူကလည္း ေက်ာက္ရုပ္ ျဖစ္က်န္ခဲ့ေၾကာင္း သတင္းနဲ႕အတူ ဤရြာမွ လူမ်ား၏ ေရွးေဟာင္းသခ်ာၤစနစ္မ်ားကို သူ သိခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ မိုးခါး ၾကီးရြာျခင္း၊ ႐ူးသြပ္ျခင္း၊ ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္ျခင္း စသည့္ သတင္းမ်ားထက္ ေရွးေဟာင္းသခ်ာၤဆိုင္ရာ သတင္းက သူ႕ကို ပိုမိုဆြဲေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့သည္။ ေလ့လာ ဆည္းပူးခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားေပၚေပါက္လာျပီးေနာက္ သူ ဤရြာသို႕ေရာက္လာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။

( ၂ )

မိုးခါးေရ ေသာက္ထားျပီးသူေတြဟာ အသိစိတ္ မရွိၾကေတာ့။ သူတို႕ေျပာႏိုင္တာ တစ္ခ်က္ပဲ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်က္ကေတာ့ သူတို႕ေသာက္ခဲ့သည့္ မိုးခါးေရခြက္ အေရအတြက္ကို ေျပာျပႏိုင္ျခင္း ျဖစ္၏။ "မိုးခါးေရက အေတာ္ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိပံုပဲ" ထိုသို႕ပင္ သူမွတ္ခ်က္ခ်မိ၏။ မေသာက္ရ မေနႏိုင္ေအာင္ႏွင့္ ေသာက္မိသူကိုလည္း ထပ္ထပ္ေသာက္ခ်င္ေနစိတ္ ရွိေအာင္ ဆြဲေဆာင္ ဖမ္းစား ႏိုင္ခဲ့ပံုရသည္။ အခ်ိဳ႕လူမ်ား ေသာက္ခဲ့သည့္ မိုးခါးေရခြက္ အေရအတြက္က အေတာ္မ်ားေလ၏။ ထိုခြက္အေရအတြက္ မ်ားကို သူတို႕က သူတို႕၏ ေရွးေဟာင္းသခ်ာၤညႊန္ျပခ်က္ နည္းမ်ားအတိုင္း ညႊန္ျပသြားၾက၏။ ထိုညႊန္ျပခ်က္နည္းမ်ားကို သူက စိတ္ဝင္ တစား ေလ့လာမိေလသည္။ အစု သုံးခုခြဲျပီး သူေလ့လာလိုက္ရ၏။

( ၃ )

ပထမအစုမွ လူမ်ားသည္ ဓားမ်ား ေဝွ႕ရမ္းျပီး ပါးစပ္မွလည္း "ေရ . . . ေရ" ဟု ညည္းတြားေနၾက၏။ သူတို႕ေသာက္ခဲ့ေသာ တစ္ဦး စီ၏ ခြက္အေရအတြက္မ်ားကို သစ္ပင္မ်ားေပၚမွာ သူဖတ္ခဲ့ရသည္။ ပင္စည္ေပၚမွာ ဓားႏွင့္ အထစ္ကေလးမ်ား ထစ္ျပီး ခြက္အေရ အတြက္ကို ေရးမွတ္ၾကသူမ်ားျဖစ္၏။ ဓားထစ္ တစ္ထစ္လွ်င္ တစ္ခြက္ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအစုမွ လူမ်ားကေတာ့ လက္ထဲမွ ၾကိဳးမ်ား ကို ဆြဲခ်ည္ဆန္႕ခ်ည္လုပ္ရင္း တဟင္းဟင္း ေအာ္ဟစ္ေနၾက၏။ သူတို႕ ေသာက္ခဲ့သည့္ ခြက္အေရအတြက္ကို သူတို႕ လက္ထဲမွ ၾကိဳးကတစ္ဆင့္ သိရ၏။ သူတို႕က ၾကိဳးကို အထုံးကေလး ထုံးရင္း မွတ္သားသြားၾကျခင္း ျဖစ္၏။

"ကြစ္ပူ( Quipu ) ပံုစံပါလား"

သူ အလြန္ သေဘာက်သြား၏။ ထိုသို႕ ၾကိဳးထုံးျဖင့္ ေရတြက္မႈ သေဘာတရားကို ေတာင္အေမရိကတိုက္မွ "အင္ကာ" အင္ဒီးယန္း လူမ်ိဳးမ်ားလည္း သုံးစြဲဖူး၏။ ေလ့လာရ အခက္အခဲဆုံးျဖစ္ခဲ့သည္မွာ တတိယအုပ္စုျဖစ္သည္။

(၄)

တတိယအုပ္စုမွ လူမ်ားသည္ လမ္းေပၚမွာ ကခုန္ေနၾက၏။ ဘာစကားကိုမွ မေျပာၾက။ သို႕ေသာ္ သူတို႕၏ မ်က္လုံးမ်ားထဲမွာ မြတ္သိပ္မႈကို ေတြ႕ေနရသည္။ " အားပါးပါး မလြယ္ပါလား" သူတို႕၏ ကခုန္မႈမွာ သူတို႕ေသာက္ခဲ့သည့္ ခြက္အေရအတြက္ကို ညႊန္ျပေနျခင္းျဖစ္သည္။ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ကိန္းဂဏန္းမ်ားအျဖစ္ သေကၤတျပဳကာ ေဖာ္ျပေနၾကျခင္းျဖစ္၏။ အဓိပၸာယ္ဖတ္ရန္ အေတာ္ခက္ခဲေလသည္။ ဤကဲ့သို႕ေသာ ေရတြက္မႈပံုစံကို န႐ူးဂီနီလူမ်ိဳးမ်ားလည္း သုံးစြဲၾက၏။ သူ ၾကိဳးစား ပမ္းစား ေလ့လာယူရေလသည္။ ေက်နပ္အားရမႈလည္းရွိခဲ့၏။ ေလ့လာမႈျပီးဆုံးျပီဟု ယူဆေသာအခ်ိန္မွ

"အင္း ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္တဲ့ လူကို သြားၾကည့္ဦးမယ္"

(၅)

မိုးခါးေရ မေသာက္ဘဲ ေတာင့္ခံေနသျဖင့္ ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္သြားရသည္မွာ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္၏၊ ( က်န္လူမ်ား အားလုံးမွာ မိုးခါးေရေသာက္ျပီး ႐ူးသြပ္သြားၾက၏။ ) ထိုသူသည္ သို႕မဟုတ္ ထိုေက်ာက္ရုပ္သည္ အေဝးသို႕ လွမ္းၾကည့္ေန၏ ။ ေက်ာက္ျဖစ္ ေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားကေတာ့ ဘာကိုမွ ျမင္ပံုမေပၚ။ ထိုေက်ာက္ရုပ္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈရင္း သူ သက္ျပင္းခ်မိ၏။ " ျဖစ္မွျဖစ္ ရေလ" ။ ထိုလူအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရင္း သူ႕စိတ္ထဲမွာလည္း စိမ့္ျပီး ေၾကာက္လာမိ၏။

"အင္း ျပန္တာပဲေကာင္းပါတယ္" ။

ထိုအခိုက္မွာပင္
ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ေကာင္းကင္သည္ ညိဳမိႈင္းသြား၏။ ေဝမႈန္ေသာ္လည္း ၾကမ္းတမ္းသည့္ ေလတို႕က ေအးရွစြာ ဆင္းက်လာသည္။ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ရနံ႕ကို ႐ႉ႐ိႈက္လိုက္ရျပီး " ဟင္ မိုးခါးၾကီး ထပ္ရြာေတာ့မယ္ " ။ ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္ျပီး ကမာၻပ်က္သြားသလို သူ ခံစားလိုက္ရေလသည္။

( ၆ )

ေလထဲမွာ မိုး၏ အေငြ႕အသက္တို႕ ပါလာသည္။ သူ႕အေပၚ က်လာေသာ မိုးစက္မိုးမႈန္ပ်ပ်ကေလးမ်ားကို လက္ႏွင့္ ေဝွ႕ရမ္း ကာကြယ္ေနမိ၏။

"ဂ်ိမ္း ဂ်ဳန္း"

မိုးျခိမ္းသံၾကီးက ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ ေပၚထြက္လာသည္။ သဲၾကီးမဲၾကီး ရြာခ်ေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာ၏။ သူ ေယာက္ယက္ခတ္ ေျပးလႊားေနမိသည္။ ဤမိုးကို ကာကြယ္၍ ရေတာ့မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကိုလည္း သိလိုက္သည္။

" x x x x x x x x x x x " ။

လူမ်ားကို ဒုကၡဆိုး အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးခဲ့ေသာ မိုးခါးကို သူပက္ပက္စက္စက္ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုရင္း လမ္းေပၚမွာ ခုန္ေပါက္ေနမိ၏။ ျပီး လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုကို သတိရျပီး ေဘးဘီဝဲယာဆီ ေလွ်ာက္ၾကည့္မိ၏။ ဓားတစ္လက္ကို ေတြ႕သည္။ ေကာက္ယူျပီး သစ္ပင္ တစ္ပင္ဆီ ေျပးသြားကာ ပင္စည္မွာ အထစ္လုပ္ၾကည့္၏။ ခုတ္ၾကည့္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ဘာအထစ္မွ ထင္မက်န္။ ေဆြးေျမ့ ေနျပီျဖစ္ေသာ ဓားၾကီးက က်ိဳးသြား၏။

"ေတာက္ "

လမ္းေပၚမွာ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို ေတြ႕၍ ကုန္းေကာက္ရေသးသည္။ ၾကိဳးကို အထုံးေလးမ်ား ရစ္ခ်ည္ၾကည့္၏။ မရေခ်။ ထိုၾကိဳးထုံးနည္းကို သူ မထုံးတတ္။ ပံုစံမ်ိဳးစုံႏွင့္ ကမန္းကတန္းခ်ည္ၾကည့္ေနျပီး မရ လြန္းသည့္အဆုံးမွာ ထိုၾကိဳးကို ေဒါသတၾကီး လႊင့္ပစ္လိုက္၏။ ေနာက္ဆုံးအေနႏွင့္ ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းျဖင့္ ေဖာ္ျပႏိုင္ရန္ သူ ၾကိဳးစားရသည္။ မိုးစက္ေတြကလည္း ခပ္ပါးပါးက်ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္၏။ သို႕ေသာ္လည္း ဒူးေျမႇာက္ လက္ေျမႇာက္ လုပ္ေနရျခင္းသည္ သူ႕အတြက္ အဆင္မေျပလွေခ်။ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ ကိန္းဂဏန္းကို ေဖာ္ျပေနသလို မျဖစ္ဘဲ ဓာတ္လိုက္ေန သလိုလို၊ ဘရိတ္ဒန္႕ ကေနသလိုလို ျဖစ္ေနသည္။ " ဒုကၡပဲ" ထိုသို႕ဆိုလွ်င္ေတာ့ တစ္နည္းပဲ က်န္ေတာ့သည္။ ေက်ာက္ရုပ္ရွိရာကို အေျပးသြားလိုက္၏။ မိုးခါးေရကို မေသာက္ဘဲ ေက်ာက္ရုပ္အျဖစ္ခံေတာ့မည္။

( ၇ )

ေက်ာက္ရုပ္၏နံေဘးမွာ သူ ဝင္ရပ္၏။ ရပ္ရပ္ခ်င္းမွာေတာ့ လက္ႏွစ္ဘက္တြဲေလာင္းခ်ျပီး ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ရပ္ေနလိုက္ျခင္း ျဖစ္ သည္။ ထို႕ေနာက္မွာမူ ေနာင္လာေနာင္သားေတြအျမင္မွာ သူ႕ေက်ာက္ရုပ္ လွပရန္လိုအပ္ေၾကာင္းကို သတိရသည္။ ထိုသို႕ျဖင့္ တေစာင္းျပင္ရပ္၏။ ခါးမွာ လက္ေထာက္ရပ္၏။ ဆံပင္ကို ပင့္တင္ရေသးသည္။ ဓာတ္ပံုဆရာေရွ႕မွာ အိုက္တင္ေပးသည္ႏွယ္ သူ႕ကိုယ္ဟန္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးျပင္ေနရ၏။ သိပ္ အခ်ိဳးမေျပသလို ခံစားအ၏။ မိုးၾကီးက ရြာလာျပီ။ ထိုအခါက်မွ ပန္းပုရုပ္တစ္ရုပ္၏ ကိုယ္ဟန္ကိုသတိရျပီး သူထိုင္ခ်လိုက္၏။ ကမာၻေက်ာ္ပန္းပုဆရာၾကီး ဩဂတ္ရိုဒင္၏ အေတြးအေခၚသမား ( Thinker ) အမည္ရွိ ပန္းပုရုပ္၏ ကိုယ္ဟန္အတိုင္း သူထိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒႆနတစ္ခုခုကို အေလးအနက္ စဥ္းစားေတြးေခၚေနဟန္။ မိုးၾကီးက တေဝါေဝါရြာခ်လာ၏။

"အား ေအးလိုက္တာ"

ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေအးေနေသာ္လည္း ဤကိုေနဟန္ထားကို မပ်က္ေအာင္ သူ ထိုင္ေနခဲ့၏။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း စိမ့္စက္ ရႊဲစိုေနျပီ။ ထိုင္ရတာလည္း ပင္ပန္းလွျပီ။ မိုးၾကီးရြာတာလည္း ၾကာျပီ။ ေနာက္ဆုံးစဲခ်ိန္က်မွ ဤမိုးသည္ မိုးခါးမဟုတ္ဘဲ ႐ိုး႐ိုးမိုး ျဖစ္မွန္း သူသိရ၏။

" . . . . . . . . . . . . "

ဘာေျပာရမွန္းပင္ မသိ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖင့္ သူျပန္ထလိုက္ရသည္။ ထြက္ခြာရန္ ျပင္ဆင္ခ်ိန္က်မွ သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ မ်က္လုံးအစံုမ်ားကို ျမင္လိုက္ရသည္။

" ဟင္ "

ကိုယ့္အပူႏွင့္ကိုယ္ ျပာေလာင္ခတ္ေန၍ ထိုလူမ်ားကို သူသတိမထားမိခဲ့။ ( ဘယ္ခ်ိန္ကတည္းက ေရာက္ေနၾကမွန္းမသိ )

( ၈ )

သူ႕လိုပဲ လာေရာက္ေလ့လာသူမ်ားျဖစ္ပံုရသည္။ သူ႕ကို ၾကည့္ေနၾကရင္း တစ္ေယာက္က ေျပာ၏။

" အ႐ူးေတြထဲမွာေတာ့ ဒီအ႐ူးက အဆိုးဆုံးပဲေနာ္ "

" ေအးေလ မိုးခါးေရေတြ သူက ဘယ္ႏွစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ပစ္လိုက္လဲမွ မသိတာ၊ အမ်ားဆုံးေသာက္ျပီး အ႐ူးဆုံး ျဖစ္သြား တာေနမွာေပါ့ . . . ကြၽတ္ ကြၽတ္ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ "

သူတို႕ အားလုံးက သူ႕ကိုစိတ္မေကာင္းစြာ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကေလသည္။

🔲

#တာရာမင္းေဝ

credit to heain minn zar

by မြန္းေလးေဖေဖ