#ႀကိဳး
#သမိုင္းကိုကို
ဦးလွ၀င္းနဲ႔ ေဒၚနန္းသူဇာတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ကုတင္ေပၚမွ သားျဖစ္သူ ေမာ္ကြန္းကိုတစ္လွည့္ ေဒါက္တာဦးခန္႔ႏိုင္ကို တစ္လွည့္ၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာမသာမယာ ရွိေနၾကတယ္။ ေဒါက္တာရဲ ႔ လက္ထဲက ႀကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ခ်ိန္သီးဟာ ပက္လက္လွန္အိပ္ေနတဲ့ ေမာ္ကြန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဟိုဒီလွဳပ္ရွား ယိမ္းထိုးေနတယ္။ ေမာ္ကြန္းရဲ ႔ ေၾကာင္စီစီမ်က္လံုးေတြထဲက မ်က္ဆံနက္ႏွစ္ခုဟာ အိပ္ေမြ႔ခ် ခ်ိန္သီးသြားေလရာကို ေရြ ႔လ်ားလိုက္ပါေနတယ္။ အခန္းထဲမွာက ေဒါက္တာရဲ႕အသံတစ္ခုကလြဲရင္ အပ္က်သံၾကားရေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္လ်က္။
" မ်က္လံုးေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေမွးစင္းလာၿပီ။
မင္း အိပ္ခ်င္လာၿပီ ။ ဟုတ္တယ္ မင္း အရမ္းကို အိပ္ခ်င္ေနၿပီ။ အိပ္ေတာ့မယ္ အိပ္ေတာ့မယ္။"
ေဒါက္တာရဲ႕ေလသံက တိုးတိုးေလးေပမယ့္ အမိန္႔သံနည္းနည္း ေရာစြက္ပါ၀င္ေနတယ္။ ေမာ္ကြန္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြဟာ ခ်ိန္သီးကို လိုက္ၾကည့္ေနရာကေန ေဒါက္တာရဲ ႔စကားကို မလြန္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့အလား တျဖည္းျဖည္း ေမွးစင္းလာတယ္။
" မ်က္လံုးေတြ ေမွးလာၿပီ ... မ်က္ခြံေတြ အရမ္းေလးလံလာၿပီးေတာ့ မင္း အိပ္ခ်င္ေနၿပီ .. အိပ္ေတာ့မယ္ .. အိပ္ပစ္လိုက္ .. အိပ္ပစ္လိုက္ .. ဘာကိုမွ မစဥ္းစားပဲ အိပ္ပစ္လိုက္ .. အိပ္ေတာ့ .. အိပ္ပစ္လိုက္ေတာ့ "
ေမာ္ကြန္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြဟာ တျဖည္းျဖည္နဲ႔ ေမွးစင္းလာတယ္။ ေနာက္ မ်က္လံုးေတြ မွိတ္သြားတယ္။ဒါေပမယ့္ မ်က္ခြံေအာက္က မ်က္လံုးေတြဟာ ဂနာမၿငိမ္ပဲ လွဳပ္ရွားေနတုန္းပဲ။ ေဒါက္တာရဲ႕အသံက ဆက္လက္ထြက္ေပၚေနတယ္။
" မင္း အိပ္သြားၿပီ .. ဟုတ္တယ္ .. မင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ .. အိပ္သြားၿပီ "
ဒီတစ္ခါေတာ့ မ်က္ခြံေတြေအာက္မွာ လွဳပ္ရွားေနတဲ့ ေမာ္ကြန္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း ၿငိမ္သက္သြားတယ္။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ အသက္ရွဴသံမွန္မွန္နဲ႔ ေမာ္ကြန္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ေဒါက္တာ ဦးခန္႔ႏိုင္ေစာ နဖူးေပၚက ေခၽြးစတခ်ဳိ႕ကို လက္ဖမိုးနဲ႔ အသာပင့္သုတ္ရင္း ဦးလွ၀င္းနဲ႔ ေဒၚနန္းသူဇာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ထဲက အိပ္ေမြ႔ခ်ခ်ိန္သီးကို ကုတင္အစြန္းမွာ အသာခ်ထားလိုက္ရင္း ၿငိမ္သက္ေနတယ္။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ ေဒါက္တာရဲ႕အသံက တိတ္ဆိတ္မွဳကို ၿဖိဳခြင္းၿပီး ထြက္ေပၚလာတယ္။
" ေကာင္ေလး .. ေကာင္ေလး .. "
ေဒါက္တာက အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေမာ္ကြန္းမ်က္ႏွာကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ရင္း ေခၚလိုက္တယ္။ ေခၚသံေၾကာင့္ ေမာ္ကြန္းဟာ အိပ္ေပ်ာ္ရင္းက အနည္းငယ္လွဳပ္ရွားလာတယ္။ ေဒါက္တာက ေခါင္းကို အသာညိတ္လိုက္ရင္း ေမးခြန္းကို စေမးတယ္။
" ေကာင္ေလး .. မင္းနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ .. "
ေမာ္ကြန္းရဲ႕ ေခါင္းဟာ သိသိသာသာ ဘယ္ညာ လွဳပ္ရွားလာတယ္။ ေနာက္ ႏွဳတ္ခမ္းေတြက တျဖည္းျဖည္း တုန္ယင္လွဳပ္ခတ္လာရာကေန စကားသံတစ္ခု ထြက္လာတယ္။
" ေမာ္ .. ေမာ္ကြန္း "
ထြက္လာတဲ့အသံက တိုးတိုးေလး။ တကယ့္ကို ေလသံေလာက္ သဲ့သဲ့ကေလး။ ေဒါက္တာက ေခါင္းကို တခ်က္ညိတ္လိုက္ၿပီး ေမးခြန္းေတြ ထပ္ေမးတယ္။
" ဟုတ္တယ္ .. မွန္တယ္။ မင္းနာမည္က ေမာ္ကြန္းပဲ။ ဒါျဖင့္ မင္းအသက္ ဘယ္ေလာက္ ရွိၿပီလဲ "
ေမာ္ကြန္းဆီက အေျဖ တန္းထြက္မလာဘူး။ ေဒါက္တာက ေမးခြန္းကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ေမးတယ္။
" မင္း အသက္ ဘယ္ေလာက္ ရွိၿပီလဲ .. "
ေမာ္ကြန္းရဲ႕ဦးေခါင္းဟာ ေစာေစာကထက္ ပိုၿပီး ဘယ္ညာ လွဳပ္ယမ္းလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ႏွဳတ္ခမ္းက ေမးခြန္းနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္တဲ့ စကားတစ္ခြန္း ထြက္လာတယ္။
" ကၽြန္ေတာ္ .. ကၽြန္ေတာ္ .. ေယာက္်ားစစ္စစ္တစ္ေယာက္ပါ "
" မဟုတ္ေသးဘူး .. ေမးတာက မင္းအသက္ ဘယ္ေလာက္ ရွိၿပီလဲလို႔ ေမးတာ "
" ကၽြန္ေတာ္ ေယာက္်ားစစ္စစ္ တစ္ေယာက္ပါ .. "
ေဒါက္တာက ေခါင္းကို ယမ္းတယ္။ ေနာက္
" မင္းအသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ " လို႔ ထပ္ေမးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမာ္ကြန္းရဲ႕အေျဖက တစ္ခြန္းတည္းပဲ။ ဘယ္လို ေမးေမး "ကၽြန္ေတာ္ ေယာက္်ားစစ္စစ္ တစ္ေယာက္ပါ " ဆိုတာကိုပဲ ထပ္တလဲလဲ ေျဖတယ္။ ေမာ္ကြန္းရဲ႕အသံဟာ တိုးတိုးေလးကေန တျဖည္းျဖည္းက်ယ္လာတယ္။ အသက္ရွဴသံက ပံုမွန္ကေန တျဖည္းျဖည္း ျမန္လာသလို ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ပိုမို လွဳပ္ရွားယိမ္းထိုးလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ႏွစ္ဘက္က အိပ္ရာခင္းေတြကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ လံုးေထြးဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ မ်က္လံုးေထာင့္စြန္းႏွစ္ဘက္ကေန မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာတယ္။
" ကၽြန္ေတာ္ .. ကၽြန္ေတာ္ ေယာက္်ားစစ္စစ္ပါ .. ကၽြန္ေတာ္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပါ .."
ေမာ္ကြန္းအသံက ေသြးရူးေသြးတန္း ဆန္လာတယ္။ တစ္ခုခုကို အရမ္းေၾကာက္လန႔္ေနသလိုမ်ဳိး။ ေဒါက္တာကလည္း ေမးခြန္းေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေျပာင္းေမးတယ္။
"မင္း ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ၿပီလဲ .. ဘာေတြကို ႀကိဳက္သလဲ .. မင္း ... ဘာလွ်ဳိ႕၀ွက္ထားသလဲ" စသျဖင့္ ေျပာင္းလဲၿပီး လွည့္ပတ္ေမးေပမယ္လို႔ ေမာ္ကြန္းရဲ႕အေျဖကေတာ့ တစ္မ်ဳိးတည္းပဲ။ တစ္ခါမွာေတာ့ .. "အာကာမင္း .. အာကာ့ကို ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္တာ .. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေယာက္်ားစစ္စစ္ တစ္ေယာက္ပါ .. ကၽြန္ေတာ္ ေယာက္်ားစစ္စစ္ပါ .. " ဆိုတဲ့ အေျဖတစ္ခုက ထြက္လာတယ္။
အာကာမင္းက ဘယ္သူလဲလို႔ ေမးေတာ့ မေျဖဘူး။ ေယာက္်ားစစ္စစ္တစ္ေယာက္ပါဆိုတာကိုပဲ ထပ္တလဲလဲ ေျပာေနေတာ့တယ္။ ၾကာေတာ့ ဘယ္လိုမွ ထိန္းသိမ္းမရေလာက္ေအာင္ လွဳပ္ရွားယိမ္းထိုးလာတဲ့အဆံုးမွာေတာ့ ေဒါက္တာက အိပ္ေဆးတစ္လံုးထိုးေပးလိုက္ေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့မွ ေမာ္ကြန္းဟာ ျပန္လည္ၿငိမ္သက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။
ေဒါက္တာက ေမာ္ကြန္းရဲ႕မိဘေတြဘက္ လွည့္လိုက္ရင္း
" အာကာမင္းဆိုတာ ဘယ္သူလဲ .. ကၽြန္ေတာ္ သူနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တယ္ .. "
" အာကာက သားေလးသူငယ္ခ်င္းပါ ဆရာ .. အျပင္မွာ သူ ပါပါတယ္ .. "
ေဒၚနန္းသူဇာရဲ႕အသံမွာ ငိုသံစြက္ေနတယ္။ ဦးလွ၀င္းက ေဆးခန္းအျပင္ထြက္သြားၿပီး သိပ္မၾကာဘူး။ လူငယ္တစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ျပန္၀င္လာတယ္။
" ကၽြန္ေတာ္ အာကာမင္းပါ ဆရာ .. "
ေဒါက္တာဦးခန္႔ႏိုင္နဲ႔ အာကာမင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေဆးရံု၀င္းထဲက သစ္ပင္ရိပ္တစ္ခုေအာက္မွာ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။
" ေမာင္အာကာမင္းနဲ႔ ေမာ္ကြန္းတို႔အေၾကာင္း ဆရာ့ကို ေျပာျပပါလား .. အထူးသျဖင့္ ေမာ္ကြန္း အခုလိုျဖစ္သြားရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကိုေပါ့ .. "
အာကာမင္းက ေဒါက္တာဦးခန္႔ႏိုင္ကို ခပ္ေတြေတြ တစ္ခ်က္ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔အၾကည့္က ဟိုးအေ၀းကို ေရာက္သြားတယ္။
" ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပပါ့မယ္ ဆရာ .. ဒါေပမယ့္ ဆရာ တစ္ခုေတာ့ ယံုၾကည္ေပးပါ .. အဲဒါ ဘာလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေယာက္်ားစစ္စစ္တစ္ေယာက္ ၿဖစ္တယ္ဆိုတာကိုပါ "
" ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေမာ္ကြန္းက သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္။ ေနတာကလည္း အိမ္ခ်င္းကပ္လ်က္။ၿပီးေတာ့ တစ္ဦးတည္းေသာသားေတြလည္း ျဖစ္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ညီအကိုအရင္းေတြေလာက္ကို သံေယာဇဥ္ႀကီးခဲ့ၾကတယ္။ ေမာင္ႏွမအရင္းခ်ာေတြ မရွိတဲ့အခါ အေဖာ္မက္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တတြဲတြဲေပါ့။ ကစားလည္းအတူ .. စားလည္း အတူတူ ေက်ာင္းသြားလည္း အတူတူ ... ညအိပ္တာေတာင္မွ ဟိုဘက္အိမ္နဲ႔ ဒီဘက္အိမ္ကို တစ္လွည့္စီ ေျပာင္းၿပီး အတူတူ အိပ္ၾကတာ။ စည္းလံုးခ်က္ကလည္း ေျပာမေနနဲ႔။ တစ္ေယာက္ေယာက္ အျပင္မွာ ရန္ျဖစ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ က်န္တဲ့တစ္ေယာက္က အမွားအမွန္ မခြဲျခားပဲ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းဘက္က ဝင္ေဆာ္ေတာ့တာ ။ ၾကာေတာ့ မိဘေတြေတာင္ အျမင္ကတ္လာၿပီး နင္တို႔ေတြ မိန္းမမယူပဲ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ယူၾကပါလားလို႔ ေျပာလာတဲ့အထိကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တြဲမိတာ။ အဲဒီလို ႏွစ္ကိုယ့္တစ္စိတ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ၾကားကို နံရံတစ္ခုအေနနဲ႔ ၀င္ေရာက္လာခဲ့တာက "၀ါဆိုေမ" ။သိပ္ကို လွတဲ့ ေကာင္မေလး ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စတာပဲ "
" ငါ ၀ါဆိုေမ့ကို ခ်စ္မိေနၿပီ .. အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ရေအာင္ လိုက္ေတာ့မလို႔ .. "
အာကာမင္းဆီက အဲဒီစကားကို စၾကားလိုက္ရတဲ့အခါမွာ ေမာ္ကြန္းစိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ဳိးႀကီး ခံစားလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီခံစားခ်က္ကို ေမာ္ကြန္း ဘာသာမျပန္တတ္ဘူး။ ရင္ထဲက တစ္ခုခုကို ဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမလား .. ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ရဲ႕ ကစားစရာအရုပ္တစ္ခုကို လုယူခံလိုက္ရတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္မ်ဳိးလို႔ပဲ ေျပာရမလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ၀ါဆိုေမဆိုတဲ့ မိန္းကေလးကို ေမာ္ကြန္းစိတ္ထဲမွာ အမွဳိက္တစ္ခုလို႔ မွတ္ယူထားလိုက္မိတာပဲ။
" မင္းကလည္း .. ၀ါဆိုေမ့ကို ဘယ္ေနရာ ၾကည့္ၿပီး ႀကိဳက္တာလဲ .. လွလည္း မလွပဲနဲ႔ "
ေမာ္ကြန္းရဲ႕ ႔ မေက်နပ္သံ အနည္းငယ္စြက္ေနတဲ့ စကားကို အာကာမင္းက ေခါင္းကို ခပ္သြက္သြက္ခါရမ္း ျငင္းဆန္လိုက္ရင္း ..
" ေဟ့ေကာင္ .. ၀ါဆိုေမ့ကို မလွဘူးလို႔ေျပာတာ မင္းတစ္ေယာက္ပဲ ရွိေသးတယ္ .. လွလို႔ပဲ ငါတို႔အီးေမဂ်ာရဲ႕ကြင္းျဖစ္ေနတာေပါ့ကြ .. မင္းရဲ႕မ်က္လံုးကို ေဆးခန္းျပသင့္ေနၿပီ .. တိမ္ပါးတဲ့ဘက္ကေန ၾကည့္စမ္းပါ ငါ့ေကာင္ရ .. "
အဲဒီေနာက္ပိုင္းကစၿပီး အာကာမင္းက ၀ါဆိုေမရဲ႕အခ်စ္ကိုရဖို႔ အျပင္းအထန္ ျကိဳးစားေတာ့တာပဲ။ အာကာမင္းက ၀ါဆိုေမကို ရည္းစားစာေတြ ေန႔တိုင္းေပး ဖုန္းေတြေန႔တိုင္းဆက္ ၀ါဆိုေမ့အလွဋီကာကို ကဗ်ာေတြစပ္ .. ၀ါဆိုေမတို႔အိမ္ေရွ ႔မွာ ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ သီခ်င္းေတြ ေန႔တိုင္သြားဆို နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ခ်စ္ေရးဆိုတယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိး အာကာမင္းက ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ အခ်ိန္ရွိသမွ် ၀ါဆိုေမ့ဆီမွာ အခစား၀င္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ေမာ္ကြန္းနဲ႔ အရင္ကေလာက္ တတြဲတြဲ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒါကို မေက်မနပ္ျဖစ္လာတာက ေမာ္ကြန္း။ အရင္ကတည္းက ေမာ္ကြန္းစိတ္ထဲမွာ ၀ါဆိုေမ့ေၾကာင့္ ရင္ခံေနရတဲ့အထဲ အာကာမင္းရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြက ေဘာ္ဒါက႑ကိုပါ ထိခိုက္လာတဲ့အခါ ေမာ္ကြန္းရဲ႕ေသြးေတြဟာ ဆူပြက္လာခဲ့တယ္။
အဲဒီမွာတင္ ေမာ္ကြန္းက အာကာမင္းနဲ႔ ၀ါဆိုေမ့ၾကားမွာ ျဖတ္မ်ဥ္းတစ္ခုအျဖစ္ ရပ္ဖို ႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
" အာကာ .. မင္း ၾကားၿပီးၿပီလား .. ၀ါဆိုေမ့မွာ အရင္က ရည္းစားေတြအမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ဖူးတယ္တဲ့ .. "
" မျဖစ္ႏိုင္တာ .. မင္း ဘယ္က ၾကားလာသလဲ "
" ကန္တင္းမွာ .. ၀ါဆိုေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာတာ ၾကားလာတာ .. "
" ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ ျဖစ္မွာပါကြာ .. မယံုပါဘူး "
" တကယ္ျဖစ္ေနရင္ေရာ .. "
" တကယ္ျဖစ္ေနလည္း ကိစၥမရွိဘူး . ငါ ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္တယ္ . ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ငါက သူ႔ကို လက္လႊတ္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခ်စ္မိသြားခဲ့လို႔ပဲ "
အစကေတာ့ ေမာ္ကြန္းက အာကာမင္းကို ၀ါဆိုေမ့အေပၚ စိတ္ပ်က္သြားေအာင္ ၀ါဆိုေမ့ မေကာင္းေၾကာင္းေတြကို အမ်ဳိးမ်ဳိး လုပ္ႀကံၿပီး ေျပာတယ္။ ၀ါဆိုေမ့မွာ ရည္းစားေတြအမ်ားႀကီး ရွိခဲ့တာတို႔ .. အဲဒီရည္းစားေတြကိုလဲ ၀ါဆိုေမ့ဘက္ကပဲ စၿပီး အစိမ္းျဖတ္ ျဖတ္ခဲ့တာတို႔ စသည္ျဖင့္ လုပ္ႀကံေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အာကာမင္းရဲ႕အခ်စ္စိတ္က အရွိန္လြန္ေနၿပီ။ ဘယ္လိုမွ တားလို႔မရေတာ့ဘူး။ ေဆးမမီေတာ့ဘူး။
ဒီေတာ့ ေမာ္ကြန္းရဲ႕ျမႇားဦးက ၀ါဆိုေမ့ဘက္ လွည့္ျပန္တယ္။
" ၀ါဆိုေမ .. ငါ နင့္ကို ေမာင္ႏွမလိုသေဘာထားလို႔ ေျပာျပတာေနာ္ .. အာကာမင္းကို နင္ ျပန္မခ်စ္လိုက္နဲ႔ သိလား .. ဒီေကာင္က ေကာင္မေလးေတြကို ေဟာတစ္ေယာက္ ေဟာတစ္ေယာက္ တြဲၿပီး ထားခဲ့တဲ့ေကာင္ .. မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႔ အခ်စ္ကို ရၿပီးရင္လည္း သံုးလထက္ ပိုမတြဲဘူး .. သံုးလျပည့္တာနဲ႔ ျဖတ္ပစ္လိုက္တာပဲ .. ဒီအေၾကာင္းေတြ ငါက ေျပာျပတယ္လို႔ သူ႔ကို သြားမေျပာနဲ႔ဦး "
" အာကာက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အခ်စ္နယ္လြန္ၿပီး တာ၀န္မယူလို႔ အမွဳေတြ ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္.. သူ႔မိဘေတြက ပိုက္ဆံကို မက္ေလာက္ေအာင္ေပးၿပီး ရွင္းခဲ့လို႔ တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ႔ ၿပီးသြားခဲ့တာ .. ဒီကိစၥ ငါ ေျပာျပတာကို အာကာ မသိေစနဲ႔ေနာ္ "
၀ါဆိုေမ စိတ္ပ်က္သြားေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး လိမ္ညာၿပီး ေျပာခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လုပ္ရပ္အတြက္လည္း သူ႔ကိုယ္သူ ေက်နပ္ေက်နပ္ေနခဲ့တယ္။
" ေမာ္ကြန္း .. ေဟ့ေကာင္ .. ၀ါဆိုက ငါ့အခ်စ္ကို လက္ခံလိုက္ၿပီကြ .. ဟားဟား "
အူယားဖားယားနဲ႔ေျပးလာၿပီး ၀မ္းသာအားရေျပာလာတဲ့ အာကာမင္းစကားေၾကာင့္ ေမာ္ကြန္း ၾကက္ေသေသသြားတယ္။ သူ႔နားသူေတာင္ မယံုႏိုင္ေအာင္လည္း ျဖစ္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ အလိုမက်ျခင္း . မေက်နပ္ျခင္း . ခံျပင္းေဒါသျဖစ္ျခင္းေတြက အလံုးအရင္းနဲ႔ ရင္ဘတ္ကို ၀င္ေဆာင့္တယ္။ အဲဒီမွာတင္ပဲ ေမာ္ကြန္းက ၀ါဆိုေမ့ကို အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႔ဖို႔ ဖုန္းဆက္ခ်ိန္းလိုက္တယ္။
" နင္ ရူးေနလား .. ဟင္ .. နင္ ရူးေနၿပီလား ၀ါဆိုေမ .. အာကာ့အခ်စ္ကို လက္မခံဖို႔ ငါ အတန္တန္ သတိေပးေနတဲ့ၾကားထဲက လက္ခံလိုက္တာ .. နင္ ဦးေႏွာက္ေကာ ေကာင္းေသးရဲ႕လား .. နင့္ ဦးေႏွာက္က ပံုမွန္မွ ဟုတ္ရဲ႕လား "
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ၿပီး လည္ပင္းေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္သြားတဲ့အထိ ေဒါသတႀကီးေအာ္ေျပာလာတဲ့ ေမာ္ကြန္းကို ၀ါဆိုေမက ခပ္ေအးေအးပဲ ျပန္ၾကည့္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမရဲ႕ အၾကည့္ေတြထဲမွာ သေရာ္ရိပ္ေတြနဲ႔။
" ငါ့ ဦးေႏွာက္က ပံုမွန္ပါပဲ .. ပံုမွန္မဟုတ္တာက နင္ေလ .. "
" ဘာ......... "
" ဟုတ္တယ္ .. အပ်ဳိနဲ႔ လူပ်ဳိ ခ်စ္ႀကိဳက္တာ သဘာ၀ပဲ .. ပံုမွန္ပဲ .. ေယာက္်ားခ်င္းႀကိဳက္ေနတဲ့ နင္ကမွ ပံုမွန္မဟုတ္တာ သိရဲ ႔လား .. "
ေမာ္ကြန္းရင္ထဲမွာ ဒိန္းခနဲ ျမည္ဟည္းသြားတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့စကားကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အတြက္ ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆြံအ မင္သက္သြားတယ္။ သူ႔ေခါင္းထဲ မိုက္ခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။
" ဟုတ္တယ္ .. နင္က အေျခာက္ပဲ .. ငါနဲ႔ အာကာ့ကို ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ခေလာက္ဆန္ၿပီး နင္ ဖ်က္ေနတာ .. နင္နဲ႔အာကာကို ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ ငါ သတိထားမိေနတာ ၾကာၿပီ .. အမ်ားသူငါ သူငယ္ခ်င္းေတြထက္ နင္တို႔က ပိုတြဲလြန္းေနလို႔ စိတ္ထဲမွာ သကၤာမကင္းျဖစ္ေနတာ .. ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ရည္းစားေတြဘာေတြလဲ ထားသံမၾကားပဲ အၿမဲ တတြဲတြဲျဖစ္ေနတာမို႔လို႔ ပံုမွန္မဟုတ္ဘူးထင္ေနတာ .. အခုေတာ့ ဒီကိစၥကို အေျဖထုတ္ရင္ ပံုမွန္မဟုတ္တာ .. ေျခာက္ေနတာက နင္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ "
" မဟုတ္ဘူး .. လံုး၀ မဟုတ္ဘူး .. ငါ မေျခာက္ဘူး .. ငါ အေျခာက္မဟုတ္ဘူး .. "
" ဟုတ္တယ္ .. နင္က အေျခာက္ .. ဂ်ီပံုး .. "
ေမာ္ကြန္းရဲ႕ေအာ္သံက အင္းလ်ားကန္ေဘာင္မွာ ပဲ့တင္ ထပ္သြားတယ္။ ကန္ေဘာင္ေပၚက မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာက သူတို႔ဆီ ေရာက္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကန္ေဘာင္ေပၚကေန ေမာ္ကြန္း အသိစိတ္မဲ့စြာ ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္။ နားထဲမွာေတာ့ ၀ါဆိုေမရဲ႕စကားေတြ ပဲ့တင္ထပ္ေနတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေမာ္ကြန္း ေက်ာင္းကိုသြားေတာ့ ေက်ာင္းထဲက မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာက သူ႔ကိုပဲ လိုက္ၾကည့္ေနတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ တစ္ခုခုေတာ့ လြဲေနၿပီ။ သူ ပတ္၀န္းက်င္ကို မၾကည့္ေတာ့ပဲ ေခါင္းငံု႔ေလွ်ာက္ရင္း ကန္တင္းဘက္ကို ထြက္လာလိုက္တယ္။ အေအးတစ္လံုးမွာၿပီး ထိုင္ေနတုန္းမွာပဲ ေနာက္နားဆီက ..
" အဲဒီတစ္ေယာက္ေပါ့ .. ေျခာက္ေနတယ္ဆိုတာ "
" ႏွေျမာစရာေနာ္ .. ရုပ္ကေလး သနားကမားနဲ႔ "
ရင္ဘတ္ထဲက ဒိန္းခနဲ .. နားထဲမွာ ဗံုးတစ္လံုးေပါက္ကြဲသြားသလို က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟည္းၿပီး ထူပူသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ကို သူ လွည့္မၾကည့္ရဲဘူး။ သူ႔ကို ေလွာင္ေျပာင္ေနမယ့္မ်က္လံုးေတြကို သူ ရင္မဆိုင္ရဲဘူး။ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳေၾကာင့္ လူက ကတုန္ကယင္ျဖစ္လာတယ္။
" ဟဲ့ .. သူက သူ႔ သူငယ္ခ်င္းကို ျပန္ႀကိဳက္ေနတာဆို .. သူက နင္တို႔ ေမဂ်ာကမလား .. ေမာ္ကြန္းဆိုတာ သူမဟုတ္လား .. သူႀကိဳက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးက ဘယ္သူ "
" ကၽြတ္ .. နင္ကလည္း .. ေက်ာင္းထဲမွာ ဒီေလာက္ ျပန္႔ေနတဲ့ သတင္းကိုေတာင္ မသိဘူးလား .. အာကာမင္းတဲ့ .. ငါတို႔ အီးေမဂ်ာကြင္းရဲ ႔ ရည္းစားေလ .. "
ဆက္ၿပီး နားေထာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့။ အေအးဖိုးေငြကို ပုလင္းေအာက္မွာ ဖိခဲ့ၿပီး ထိုင္ရာကေန ထလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ကို လွည့္မၾကည့္မိေပမယ့္လို႔ မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာဟာ သူ႔ေနာက္ေက်ာေပၚမွာ ကပ္ၿငိပါလာသလို ခံစားရတယ္။ အၾကည့္ေတြကို ရင္မဆိုင္ရဲလို႔ ကန္တင္းထဲက ထြက္လာခဲ့ေပမယ့္ ေက်ာင္း၀င္းထဲေရာက္ေတာ့မွ ပိုဆိုးသြားတယ္။ သူ မလာခင္အထိ ဆူညံသံေတြနဲ႔ ပြက္ေလာရိုက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းခန္းတစ္ခုလံုးဟာ တံခါး၀မွာ သူ ေပၚလာတာနဲ႔ မီးကို ေရနဲ႔ ၿငိမ္းလိုက္သလို ရွဲခနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ တိတ္ဆိတ္သြားလိုက္တာမ်ား အပ္က်သံ ၾကားရေလာက္ေအာင္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ အၾကည့္ေတြ .. ပစ္မွတ္တစ္ခုတည္းမွာ ျမားတံေပါင္းမ်ားစြာ စိုက္၀င္ေနသလို သူ႔အေပၚ စုၿပံဳက်ေရာက္လာတဲ့ သေရာ္ေတာ္ေတာ္ အၾကည့္ေတြ .. အဲဒီအၾကည့္ေတြထဲမွာမွ ၀ါဆိုေမရဲ႕အၾကည့္က ခံရအခက္ဆံုး။
သူ သိလိုက္တယ္ .. ဒီသတင္းကို ျဖန္႔ခဲ့တာ ၀ါဆိုေမပဲ။ တစ္ရက္ကေလးအတြင္းမွာ သတင္းျပန္႔ႏွံ႔သြားပံုက မယံုႏိုင္စရာ။ အရွက္တရားေၾကာင့္ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ ခ်ာခ်ာလည္လာတယ္။ ဒူးေတြ ညႊတ္ေခြက်မသြားေအာင္ မနည္း ထိန္းမတ္လိုက္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းခန္းထဲကေန သူ တဟုန္ထိုး ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္။ ေနာက္ေန႔ကစၿပီး ေမာ္ကြန္း ေက်ာင္းမသြားေတာ့ဘူး။ အခန္းထဲက အခန္းအျပင္ မထြက္ပဲ အာကာမင္းအပါအ၀င္ ဘယ္သူနဲ႔မွ မေတြ႔ေအာင္ေနတယ္။ သူ႔နားထဲမွာ ၾကားေနတာက ၀ါဆိုေမ့စကားသံေတြနဲ႔ ေက်ာင္းက လူေတြရဲ႕အသံေတြ .. မ်က္လံုးထဲမွာက သေရာ္ေတာ္ေတာ္အၾကည့္ေတြကိုပဲ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ ၾကာေတာ့ အအိပ္ပ်က္ အစားပ်က္ျဖစ္လာၿပီး လူက ပိန္ကပ္လာတယ္။ မိဘေတြက ဘာျဖစ္တာလဲေမးေတာ့လည္း မရ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စိတ္ေရာဂါျဖစ္တဲ့အဆင့္ထိ ေရာက္သြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ..
" ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ရူးသြားၿပီလား ဆရာ "
၀မ္းနည္းယူက်ံဳးမရစြာ ေမးလာတဲ့ အာကာမင္းစကားေၾကာင့္ ေဒါက္တာက ေခါင္းကို အသာယမ္းျပတယ္။ ေဒါက္တာက အာကာမင္းကို ႏွစ္သိမ့္သလို ၾကည့္လိုက္ရင္း
" မရူးပါဘူးကြာ .. စိတ္ေရာဂါျဖစ္တယ္လို႔ဆိုတိုင္း ရူးတယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး .. ေမာ္ကြန္းခံစားေနရတာက စိတ္က်ေရာဂါ အျပင္းစားတစ္မ်ဳိးပါ .. သူ႔ရဲ႕စိတ္ကို အခ်ိန္ယူၿပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပဳျပင္သြားရင္ လူေကာင္းပကတိ ျပန္ျဖစ္လာမွာပါ .. "
အာကာမင္းက သက္ျပင္းေမာတစ္ခုကို မွဳတ္ထုတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ ေဒါက္တာ့ကို မ၀ံ့မရဲၾကည့္လိုက္ရင္း
" ကၽြန္ေတာ့မွာ ၀န္ခံစရာတစ္ခု ရွိတယ္ ဆရာ .. ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အရမ္းေလးလံေနခဲ့တာ .. တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ရင္ဖြင့္လိုက္ရမွ ေပါ့သြားမယ္ထင္လို႔ပါ ဆရာ .. ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥကို ၀န္မခံခင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေယာက္်ားစစ္စစ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ဆရာ ယံုေပးပါ .. "
အာကာမင္းက ခဏ ၿငိမ္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့
" ကၽြန္ေတာ္ ၀ါဆိုေမ့ကို တကယ္ မခ်စ္ခဲ့ဘူး ဆရာ "
ေဒါက္တာ ဦးခန္႔ႏိုင္ရဲ႕မ်က္ခံုးႏွစ္ဘက္ဟာ အေပၚကို ျမင့္တက္သြားရင္း အာကာမင္းကို နားမလည္သလို ၾကည့္ေနတယ္။ အာကာမင္းက ေဒါက္တာရဲ႕အၾကည့္ကို မ်က္လႊာခ် ေရွာင္လႊဲရင္းက
"ဟုတ္တယ္ ဆရာ .. ကၽြန္ေတာ္ ၀ါဆိုေမ့ကို တကယ္ မခ်စ္ခဲ့ဘူး .. ေမာ္ကြန္းအေပၚမွာ ဖြဲ႔တည္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕သံေယာဇဥ္ထုထည္ကို ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ခ်င္လို႔ ၀ါဆိုေမ့ကို ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ခဲ့တာ .. ကၽြန္ေတာ္ ခုခ်ိန္ထိ ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ ရင္မခုန္ခဲ့မိဘူး .. ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အခ်စ္ေတြ သံေယာဇဥ္ေတြအားလံုးက ေမာ္ကြန္းဆီမွာပဲ ေရာက္ေနခဲ့တာ .. အဲဒါ ပံုမွန္ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ဆရာ .. "
အာကာမင္းက စကားစကို ခဏ ျဖတ္လိုက္ၿပီး တံေတြးတစ္ခ်က္ မ်ဳိခ်လိုက္တယ္။ ေဒါက္တာက အာကာမင္းရဲ႕စကားကို စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ေနတယ္။
" ေယာက္်ားခ်င္း ႀကိဳက္ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ အေျခာက္မဟုတ္ပါဘူး ဆရာ .. ဒါေပမယ့္ အခုအသက္အရြယ္အထိ ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ ရင္မခုန္ပဲ ဘာမွ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္တဲ့ ေယာက္်ားေလး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ေနမိတာ ဆရာရဲ ႔ .. ဒါဟာ ၁၅၀၀ အခ်စ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ဆရာ .. ဒါေပမယ့္ ၅၂၈ ထက္လည္း မကသလိုပဲ .. ဘယ္လို ခံစားခ်က္ႀကီးမွန္း မသိဘူးဆရာ .. အဲဒီ ခံစားခ်က္ႀကီး ေပ်ာက္သြားေအာင္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕စိတ္ေတြကို ၀ါဆိုေမ့ဘက္ မရမက ဇြတ္ေျပာင္းေပးပစ္ခဲ့တာပါ ဆရာ .. ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္ ေယာက္်ားစစ္ေၾကာင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သက္ေသထူျပခဲ့တာပါ .. ကၽြန္ေတာ္ အေျခာက္မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္ေနာ္ ဆရာ .. ကၽြန္ေတာ္ ေယာက္်ားစစ္တယ္ မဟုတ္လား .. "
စကားဆံုးသြားေတာ့ အာကာမင္းက ေဒါက္တာရဲ႕မ်က္လံုးေတြထဲမွာ အေျဖတစ္ခုခုကို မရမက ရွာေဖြေနတယ္။ ေဒါက္တာဦးခန္႔ႏိုင္ကေတာ့ အေကာင္အထည္ မျမင္ရေပမယ့္ ဆြဲငင္အားျပင္းလြန္းတဲ့ သံေယာဇဥ္ရဲ ႔ အနက္အဓိပၸာယ္ကို ဉာဏ္မီသေလာက္ ေဖာ္ထုတ္ၾကည့္ေနေတာ့တယ္။
သမိုင္းကိုကို
၂၀၁၃ခုနစ္ ဇန္န၀ါရီလ ေ႐ႊအျမဳေတမဂၢဇင္း
No comments:
Post a Comment