တ​ေစၧမ

တ​ေစၧမ(ပီမိုးနင္​း)
____________

ဘဦးသည္​ ဇနီးျဖစ္​သူ မလွစိန္​ႏွင္​့ ကြဲ၍လာၿပီးကတည္​းက အႀကီးအက်ယ္​ မက်န္​းမမာျဖစ္​ရာ သံုးလ​ေက်ာ္​​ေက်ာ္​ ၾကာခဲ့​ေလသည္​။ မ်ားစြာ​ေသာဆရာတို႔က လက္​​ေလ်ွာ့​ေလသျဖင္​့ ရန္​ကုန္​​ေဆးရံုႀကီးသို႔တက္​၍ ကုသျခင္​းခံခဲ့ၿပီးမွ ဆရာဝန္​၊ ဆရာမတို႔၏​ေက်းဇူး​ေၾကာင္​့ က်န္​းမာခ်မ္​းသာ၍ ​ေဆးရံုမွဆင္​းခဲ့သည္​မွာ တနဂၤ​ေႏြတစ္​ပတ္​မ်ွ ၾကာခဲ့​ေလျပီ။ ဇနီးျဖစ္​သူအ​ေပၚ၌ အထင္​လြဲ၍ ကြဲခဲ့ျခင္​းျဖစ္​ရာ ၎၏ထံမွ  စာတစ္​​ေစာင္​မွ မရ။ စိတ္​နာ၍ မ​ေပးဘဲ​ေနတာပဲဟု ဘဦးစိတ္​၌ ယူဆ​ေလ၏။

စြန္႔​႔ခြာ၍ မလာမီကလည္​း အထင္​လြဲျခင္​း​ေၾကာင္​့ မယားသည္​လွစိန္​ကို အနာတရ ႐ိုက္​ႏွက္​ခဲ့​ေသးသည္​။ မလွစိန္​ႏွင္​့ ခြဲ၍လာၿပီး တနဂၤ​ေႏြတစ္​ပတ္​မ်ွ ၾကာ​ေသာအခါ မိမိ၏အသိမ်ားက ယံုၾကည္​စိတ္​ခ်​ေလာက္​​ေအာင္​ ဝိုင္​းဝန္​း​ေျပာဆိုၾကသျဖင္​့ လွစိန္​မွာ လံုးလံုး အျပစ္​မ႐ွိ။ မိမိက မူးယစ္​မို​က္​မွားၿပီး မတရားတလြဲထင္​၍ ႏွိပ္​စက္​႐ိုက္​ႏွက္​ထြက္​လာခဲ့မိသည္​့အ​ေၾကာင္​းကို သိရ​ေလ၏။ သို႔ုျဖစ္​​ေလရာ မိမိအျပစ္​​ေၾကာင္​့ လွစိန္​ထံသို႔လည္​း မျပန္​ရဲ။ လွစိန္​၏မိဘမ်ားကလည္​း မိမိအ​ေပၚ စိတ္​နာမွာပဲဟု ​ေအာက္​​ေမ့ျပန္​ကာ မျပန္​ဘဲ​ေနခိုက္​မွာ မယားစိတ္​ႏွင္​့ ရတက္​ျဖာ၍​ေနရာတြင္​ မက်န္​းမမာျဖစ္​ခဲ့​ေလ၏။

ယခုမွာကား မိုးရိပ္​မိုး​ေယာင္​က​ေလးမ်ား မိႈင္​းညႇိဳ႕ကာသမ္​း တိမ္​ရက္​ပန္​းႂကြ​ေသာ လရာသီျဖစ္​သျဖင္​့တစ္​​ေၾကာင္​း၊ နာလန္​ထကာစျဖစ္​သျဖင္​့လည္​း​ေကာင္​း၊ မိုးတိမ္​တို႔ကို ႐ွဳ​ေမ်ွာ္​ရင္​း လွစိန္​၏မ်က္​ႏွာက​ေလးကို အခါတပါးႏွင္​့မတူ တိုး၍ ထင္​ျမင္​​ေလ၏။ ငါမွား​ေလျခင္​း၊ ငါ့မယားမွာ အျပစ္​မ႐ွိဘဲလ်က္​ ငါႏွိပ္​စက္​ထြက္​၍ လာမိ​ေလျခင္​းဟု စဥ္​းစားဆင္​ျခင္​ အသည္​းတြင္​ မနည္​းနာ၍ ​ေန​ေလသည္​။ မိုးသံ​ေလသံ​ေတြ ၿဖိဳးလ်ွံ၍လာ​ေလ​ေလ အ​ေဆြးလံုးႀကီး​ေတြက ရင္​ကို ဆို႔ကာဆို႔ကာ တက္​၍လာ​ေလ​ေလ
အသည္​းထဲမွာ နာ​ေလ​ေလျဖစ္​​လာ၏။ သို႔ျဖစ္​​ေသာ​ေၾကာင္​့ ဟိုက်န္​းမာစဥ္​အခါက မသြားရဲမျပန္​ရဲ​ေသာ္​လည္​း ယခုမွာကား မ​ေနႏိုင္​​ေအာင္​ျဖစ္​လွသျဖင္​့ ျပန္​ရ​ေတာ့မွာပဲဟု စိတ္​ထဲ၌ ဆံုးျဖတ္​ခ်က္​ခ်လိုက္​ရ​ေတာ့သည္​။

ဘဦးသည္ ႀကိဳ႕ပင္​​ေကာက္​ၿမိဳ႕​ အ​ေ႐ွ႕စြန္​းနား၊ ထန္​း​ေတာႏွင္​့ မနီးမ​ေဝး မဒရပ္​အိမ္​ျမင္​့က​ေလး​ေအာက္​သို႔ ​ေရာက္​၍သြား​ေလ၏။ အသက္​ ၁၄ႏွစ္​အရြယ္​ခန္​႔႐ွိ​ေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦးသည္ ဘဦးအား ​ေၾကာင္​​ေတာင္​​ေငးၾကည္​့​ေန​ေလသည္​။ ဘဦးသည္​ သူငယ္​မက​ေလးအားျမင္​လ်ွင္​ " ငါ အိမ္​မွား ဝင္​လာမိ​ေလသလား၊ မွားဖို႔လည္​း မ႐ွိပါဘူး​ေလ" ဟု ​ေအာက္​​ေမ့လ်က္​ " ဒါ .. မလွစိန္​တို႔အိမ္​ မဟုတ္​လား "ဟု ​ေမး​ေလ၏။

" ဟုတ္​ပါတယ္​႐ွင္​။ မလွစိန္​​ေယာက်္​ားမဟုတ္​လား။ ကြၽန္​မ ဓာတ္​ပံုကို ျမင္​ဖူးထားလို႔ ​ေမးတာပါ။ ကြၽန္​မက မလွစိန္​ရဲ႕ညီမဝမ္​းကြဲ မႏၲေလးကပါ။ ႐ွင္​တို႔လင္​မယား ကြဲ​ေနတယ္​လို႔ ၾကားပါကလား။ အခု အိမ္​မွာ ဘယ္​သူမွ မ႐ွိဘူး။ မလွစိိ္​န္အ​ေဖ​ေတာ့ အလွဴကိုသြားတယ္​။ အ​ေမ​ေတာ့ စိတ္​မ​ေကာင္​းလို႔ အိပ္​​ေနတယ္​။ အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေနတယ္​ထင္​ပါရဲ႕။ မႏိုး​ေသးဘူး "
သူငယ္မကေလးသည္ ၿငိမ္​သက္​​ေသာ႐ုပ္​သြင္​ႏွင္​့ မလိုက္​​ေအာင္​ စကားကို စဥ္​တိုက္​ဆက္​ကာ ​ေတြးသလိုလို တစ္​ခါတစ္​ခါ အ​ေဝးထန္​း​ေတာႀကီးကို ​ေမ်ွာ္​ရင္​း​ေမ်ွာ္​ရင္​း​ ေျပာ​ေလ၏။

" မလွစိန္​​ေရာ "ဟု ဘဦးက အလ်င္​စလို​ေမး၏။

" နား​ေထာင္​ပါ။ ကြၽန္​မ​ေျပာပါ့မယ္​။ မလွစိန္​​ေလ .. အမ​ေလး .. ကြၽန္​မ မ​ေျပာခ်င္​ဘူး။ အဲ .. အခုလို အခ​်ိန္​​ေလာက္​ပဲ ျဖစ္​ပါလိမ္​့မယ္​။ ႐ွင္​ထြက္​သြားၿပီး တစ္​လ​ေလာက္​အၾကာမွာ မလွစိန္​ရယ္​.. ​ေဟာဟိုထန္​း​ေတာနားကို သြားၿပီး သရက္​ပင္​တစ္​ပင္​က အကိုင္းမွာ ႀကိဳးဆြဲခ်​ ေသရွာတယ္​။ အဲဒီကတည္​းက အရီး စိတ္​မ​ေကာင္​း​ေတာ့တာပဲ .. "

စကားအလံုးစံုကို ၾကားရၿပီး​ေသာအခါ ဘဦးသည္​ ဇက္​ကို ဝါရင္​းတုတ္​ႏွင္​့ အႏွက္​ခံလိုက္​ရသလို ျဖစ္​၍သြား၏။ သို႔​ေသာ္​လည္​း ပင္​ကိုယ္​က အ​ေတာ္​စိတ္​ခိုင္​သူျဖစ္​သျဖင္​့ စိတ္​ကို ခ်ဳပ္​ကာ အံႀကိတ္​လ်က္​ အ​ေၾကာင္​သားျဖစ္​ေန​ေလ၏။ မ်က္​ရည္​မ်ားကိုကား ခ်ဳပ္​၍မရ​ေခ်။ ရင္​ဘတ္​မွာ လိႈင္​းႀကီး​ေတြထလ်က္​ ႐ွိဳက္​ကာ႐ွိဳက္​ကာ တက္​​ေတာ့မလိုျဖစ္​​၏။ ႏႈတ္​ခမ္​းကိုကိုက္​ၿပီး မ်က္​ရည္​မ်ားကို သုတ္​​ေလ၏။ " ငါ့​ေၾကာင္​့ပါပဲ ... ငါ႐ိုက္​လို႔ ငါ့မယား ငါ့စိတ္​နဲ႔ ​ေသရ႐ွာတာ .. "ဟု ယူၾကံဳးမရ အပူလံုးႀကီးႂကြ၍ ​ေန​ေလ၏။

သူငယ္​မက​ေလးသည္​ သူ႔ကိုမၾကည္​့ဘဲ ထန္​း​ေတာဘက္​သို႔​ ေငး​ေမ်ွာ္​​ေနျပန္​၏။
" အခါတိုင္​း ဒီအခ်ိန္​မွာ သူ ​ေရခပ္​သြားတာပဲ။ ​ေရခပ္​ၿပီးရင္​ ​ေဟာဟို ျခံစည္​း​႐ိုးၾကားက​ေန ​ေရအိုးရြက္​ၿပီး ျဖတ္​ျဖတ္​ဝင္​လာ​တာ။ အဲဒီ​ေန႔မွာ​ေတာ့ ျပန္​မလာဘူး။ အရီးမွာ​ေတာ့ကာ အဲဒီကတည္​းကစၿပီး စိတ္​​ေနာက္​သြားတာပဲ။ အခုထက္​ထိ ဒီျခံစည္​း႐ိုးလမ္​း ၾကားတံခါးကို ဖြင္​့ထားတာပဲ။ အစ္မ​ေလး ဒီျခံစည္​း႐ိုးအၾကားကေန ​ေရအိုးရြက္​ၿပီး ျပန္​လာလိမ္​့မယ္​လို႔ သူ႔စိတ္​ထဲ စြဲ​ေန႐ွာတာကိုး႐ွင္​့။  ​ေတာ္​​ေတာ္​ၾကာ အိပ္​ရာကႏိုးရင္​​ ေမ်ွာ္​ပါလိမ္​့မယ္​။ အရီး​ေတာ့ ဘာ​ေျပာစရာ႐ွိမလဲ။ ကြၽန္​မ​ေတာင္​ တခါတခါ ထင္​ျမင္​​ေနတာပဲ "

ဘဦးသည္​ မိမိ၏ ႀကီး​ေလး​ေသာ မိုက္​မွားျခင္​းအတြက္​ မိမိကိုယ္​ကို ​ေဒါသျဖစ္​ကာ​ေန၏။ ​ေမးျမန္​း​ေျပာဆို ငိုယိုညည္​​းတြား​ေသာ္​လည္​း အက်ိဳးမဲ့ျဖစ္​​ေတာ့မွာပဲဟု ​ေအာက္​​ေမ့ကာ ​ေၾကာင္​​ေတာင္​​ေငးလ်က္​ ဆိတ္​ၿငိမ္​စြာ နား​ေထာင္​၍သာ​ေန​ေလ၏။ ဦး​ေခါင္​းကို ငံု႔ကာ မိမိ၏ဆံပင္​မ်ားကို လက္​ျဖင္​့ ျဖတ္​​ေတာ့မလို ဆုပ္​ကိုင္​လႈပ္​႐ွားကာသာ​ေန​၏။

ထိုအခိုက္​​ ေယာကၡမႀကီး ဆင္​း၍လာ​ေလ၏။
" မင္​း မမာလို႔​ ေဆးရံုတက္​​ေနတယ္​ၾကားပါကလား။ ငါတို႔​ေတာ့ သတင္​းနား​ေထာင္​လ်က္​ပါပဲ "ဟု ဘဦး၏ညႇိဳးငယ္ပူပင္​​ေသာမ်က္​ႏွာကို ၾကည္​့ကာ​ ေျပာ​ေလ၏။
" လွစိန္​က​ေတာ့ မင္​း တစ္​​ေန႔ျပန္​လာမယ္​လို႔ စိတ္​ခ်​ေနတာပဲ။ အခု လာပါလိမ္​့မယ္​။ ဟိုထန္​း​ေတာကို ​ေရခပ္​သြား​ေနတယ္​ "

အမယ္​ႀကီး၏စကား ဆံုးသည္​ႏွင္​့ သူငယ္​မက​ေလးသည္​ ဘဦးက္ို မ်က္​စပစ္​ကာ ၾကည္​့၏။ ဘဦးသည္​ ​ေယာကၡမႀကီးကို သနားလွသျဖင္​့ အပူမီးကို ထပ္​၍ မ​ေမႊးလို​ေသာ​ေၾကာင္​့ မိမိ၌ျဖစ္​ပြား​ေသာ ​ေသာကအရိပ္​အ​ေယာင္​ကို ပ​ေပ်ာက္​​ေအာင္​ႀကိဳးစားဖံုးဖိလ်က္​ စိတ္​​ေနာက္​ေန​ေသာ​ ေယာကၡမႀကီးကို ​ေမးျမန္​းျခင္​းမျပဳမိ​ေအာင္​ ႀကိဳးစား​ေန႐ွာ၏။ " ​ေဩာ္​ .. ငါ့အတြက္​​ ေသသူက ​ေသ၊ ႐ူးသူက ႐ူး၊ ျဖစ္​​ေန႐ွာပါကလား​ေနာ္​။ သနားစရာ ​ေကာင္​းလွပါဘိ​ေတာ့တယ္​။ ငါ​ေတာ့ ဒီဝဋ္​ကို ခံရမွာ ဆဲဆဲပါကလား "ဟု စဥ္​းစားကာ အ႐ူး​ေသြးကို ပို၍​ေနာက္​မွာစိုးသျဖင္​့ အျခားအ​ေၾကာင္​းကို​ ေျပာမည္​ျပဳၿပီးမွ " အဲ​ေလ သူ႔သမီး႐ွိ​ေသးတယ္​လို႔ ထင္​မွတ္​​ေနရင္​လည္​း သက္​သာျခင္​းတစ္​ခုပါပဲ။ ဒီလိုမွ စိတ္​​ေဖာက္​ျပန္​ၿပီး ဒီလိုထင္​မ​ေနရင္​ ရင္​ထဲမွာ မီး​ေတာက္​ၿပီး​ ေသဖို္႔ေတာင္​ ႐ွိပါကလား​ေလ။ သူထင္​ရာကိုပဲ ​ေျပာ​ေနပါ​ေစ​ေတာ့ "ဟု ​ေအာက္​​ေမ့ကာ နား​ေထာင္​​၍သာ ေနရ​ွာ၏။ အမယ္​ႀကီးကို သနားလွသျဖင္​့ သူ၏​ေသာကပင္​ အနည္​းငယ္​သက္​သာသလို ျဖစ္​​လာ၏။

ထို႔ေနာက္​ မိန္​းမႀကီးက စကားဆက္​ကာ " ပါးစပ္​က​ေတာ့ ဘယ္​​ေတာ့မွ ​ေတးဆိုမျပတ္​ဘူးကြဲ႔။ စိတ္​ကလည္​း မ​ေကာင္​း၊ အ႐ူးလိုျဖစ္​​ေနတယ္​ ထင္​ပါရဲ႕။ မင္​း​​ေၾကာင္​့ျဖစ္​တာပဲ။ ငါတို႔​ေတာ့ မင္​းကို စိတ္​မဆိုးပါဘူး။ မ​ေတာ္​တဆ အထင္​မွားတာကိုးကြဲ႔ "
အမယ္​ႀကီးသည္​ သူငယ္​မက​ေလးကို စ​​​ိုက္​ၾကည္​့ျပန္​ကာ " ဟဲ့ သူဆိုတဲ့​ေတးဟာ ဘာလဲ။ တစ္​ကြၽန္​းစီ​ေန တစ္​ျပည္​စီျခားတဲ့ ဘာဆိုလဲဟယ္​ အဲဒီ​ေတးကို အျမဲဆိုဆိုၿပီး ​ေရအိုးကို ရြက္​ရြက္​လာတာပဲ။ မၾကာမီ ၾကားရပါလိမ္​့မယ္​။ အ​ေဝးႀကီးက ဆိုလာတာပဲ "

သူငယ္​မ​ေလးသည္​ ဘဦးကို တဖန္​ မ်က္​စပစ္​ျပျပန္​သည္​။ ဘဦးမွာ ​" ေဩာ္​ .. ဒုကၡ ဒုကၡ .."ဟု​ ေတြးၿပီး ၾကင္​နာ​ေသာအမူအရာႏွင္​့ အမယ္​ႀကီး၏မ်က္​ႏွာကို ၾကည္​့ၿပီး​ ေခါင္​းငံု႔ကာ နား​ေထာင္​​ေန​ေလ၏။ ထိုအခါ ​ေနမင္​းႀကီးသည္​ အ​ေနာက္​ဘက္​၌ စက္​ဝိုင္​းႀကီးျဖစ္​၍​ေန​ေလ၏။ ​ေလသည္​ သုတ္​ႏွင္​၍လာ၏။ ထန္​းပင္​မ်ား၏အရြက္​မ်ားသည္​ ဆတ္​ဆတ္​တုန္​လႈပ္​ၾက၏။

အမယ္​ႀကီးသည္​ ထန္​း​ေတာဘက္​သို႔ ျပံဳးရႊင္​​ေသာမ်က္​ႏွာႏွင္​့​ ေမ်ွာ္​​ေလ၏။ ​
" ေဟာ လာပါပ​ေကာ။ ​ေဟာဟို​ေတာစပ္​မွာ ​ေရအိုးရြက္​လို႔ "ဟု​ ေျပာ​လိုက္သည္။

ထိုစဥ္​ သူငယ္​မက​ေလးက တဖန္​ျပံဳး၍ မ်က္​စပစ္​ျပန္​၏။ ဘဦးသည္​ ထန္​း​ေတာဘက္​သို႔ လွမ္​း​ေမ်ွာ္​ကာ ၾကည္​့​ေလ၏။ ​ေနမင္​းအား တိမ္​ကြယ္​ေလသျဖင္​့ မွိန္​​ေမွာင္​​ေသာ​ေတာစပ္​၌ ​ေရအိုးကိုရြက္​လ်က္​ လာေန​ေသာ သ႑န္​တစ္​ခုကို မထင္​မ႐ွားျမင္​ရ​၏။ ဘဦးသည္​ အံဩထိတ္​လန္​႔ မိန္​း​ေမာ​ေတြ​ေဝကာ မ်က္​​ေမွာင္​ကုတ္​လ်က္​ စူးစိုက္​ကာၾကည့္၏။

" အင္​း .. လွစိန္​သြားပံုလာပံုပါပဲ။ အမ်ွ ... အမ်ွ လွစိန္​ .. အမ်ွကြဲ႔ ... "ဟု စိတ္​၌ ​ေအာက္​​ေမ့ရင္​း မ်က္​ရည္​လည္​၍လာ၏။ " ငါလာတာသိလို႔ ျပတာပါပဲ "ဟု ဣ​ေျႏၵမဆယ္​ႏိုင္​​ေအာင္​ ျဖစ္​ရ႐ွာ​သည္​။ ​ေနသည္​ တိမ္​​ေအာက္​မွ လြတ္​ျပန္​၏။ ထိုအခါတြင္ သ႑န္​သည္​ ပိုမိုထင္​႐ွား၍လာ၏။ ဘဦးသည္​ ထိုင္​ရာမွ ထ၍​ေမ်ွာ္​၏။ " အမ​ေလး ... က်ဳပ္​မယားလွစိန္​ပါပဲကြဲ႔ ...  အမိုက္​မႀကီးရဲ႕ ..."ဟု တိုးတိုး​ေျပာကာ မ်က္​ရည္​ကို သုတ္​​၏။

ဘဦးသည္​ ျခံစည္​း႐ိုးအျပင္​ဘက္​သို႔​ ေရာက္​၍သြား၏။ အားစိုက္​ကာ ၾကည္​့၍​ေနျပန္​​၏။ လွစိန္​ထံသို႔လည္​း စြန္​႔၍ မသြားရဲ​ေ​ခ်။ ညီအကို မသိတသိအခ်ိန္​ဟာ ​ေျခာက္​တတ္​တဲ့အခ်ိန္​ပဲဟု အယူ႐ွိ​ေလ၏။ ၾကက္​သီးမ်ား တျဖန္​းျဖန္​း ထ​လာ၏။ သို႔ ၾကည္​့၍​ေနခိုက္​တြင္​ သာလြန္​အံဩဖြယ္​ ျ​ဖစ္​၍လာျပန္​သည္​ကား  တစ္​က်ြန္​းစီ​ေန တစ္​ျပည္​စီျခားတဲ့​ေမာင္​ရယ္​ဟူ​ေသာ​ ေတးသံကို ၾကားရျခင္​းျဖစ္​​ေလ၏။ " အမ​ေလး ...လွစိန္​ရဲ႕။ အခုထိ မင္​း အပူသည္​ျဖစ္​​ေနရတဲ့ဒုကၡကို ခံ​ေနရပါကလား။ အမ်ွ လွစိန္​​ေရ အမ်ွ ... မင္​း ​ေကာင္​းရာကိုသာ သြား​ေပ​ေတာ့။ ငါ ၾကာၾကာမ​ေနဘူးလွစိန္​။ ငါ လိုက္​ခဲ့မယ္​ "ဟု ​ဘဦးတစ္​​ေယာက္​ ျမည္တမ္း​​​ေလ၏။

သ႑န္​​ေရာ အသံ​ေရာ နီးလာ​သည္​။ ​ေနမင္​းႀကီး ဝင္​းကနဲ လင္​းျပန္​၏။ လွစိန္​၏သ႑န္​သည္​ မ်က္​​ေတာင္​မခတ္​ ျပဴးက်ယ္​​ေသာမ်က္​လံုးမ်ားႏွင္​့ ဘဦးကို စူးစိုက္​ကာၾကည္​့​ေလ၏။ ​ထိုသ႑န္​​၏ ေျခလွမ္​းမ်ားက ျမန္​၍လာသည္။ ​ေရအိုးသည္​ ​ေခါင္​း​ေပၚမွ က်၍ ကြဲ​ေလ၏။ ထိုသ႑န္​​သည္ ဘဦး႐ွိရာသို႔ သုတ္​​ေျခႏွင္​၍ လာ​ေလၿပီ။ ထိုအခိုက္​ ​ေနဝန္​း​ ေပ်ာက္​ကြယ္​၍သြား၏။ အ​ေဆြးအလြမ္​းကို အ​ေၾကာက္​က လႊမ္​း​ေလၿပီ။ ဘဦးသည္​ ဆန္႔က်င္ဘက္အရပ္သို႔ ထြက္​၍​ေျပး​၏။ လွစိန္​၏႐ူပါရံုသည္​ ျမန္​စြာလိုက္​​၏။ သို႔​ေသာ္​ ဘဦးသည္​ ​ေဝး၍သြား၏။

သ႑န္​သည္​ ျခံစည္​း႐ိုး၌ ရပ္​၏။
" အ​ေမ ... အ​ေမ ဘယ့္ႏွယ္​လဲ။ ဘယ္​သူလဲ။ ဘာလို႔​ေျပးသလဲ "ဟု​ အေလာတေကာေမး၏။
" စိတ္​​ေနာက္​​ေနတဲ့လူႀကီး အစ္​မ​ေလးရဲ႕"
သူငယ္​မ​ေလးက ဝင္​​ေျပာ၏။

ထိုအခိုက္​ ဘဦးသည္​ မရဲတရဲႏွင္​့ ဝင္​​ေရာက္​၍ျပန္လာ​ေလရာ " ဟင္​ ကိုဘဦး၊ ႐ွင္​ ဘာျဖစ္​​ေနတာလဲ။ ႐ူးသြားသလား။ က်ဳပ္​ကို ဘာထင္​လို႔ ခုလိုၾကည္​့တာလဲ "ဟု လက္​ညႇိဳး​ေငါက္​​ေငါက္​ထိုးကာ ​ေမး​ေတာ့၏။
" လွစိန္​... လွစိန္​​ .. နင္​ .. နင္​ ႀကိဳးဆြဲခ် ​ေသၿပီဆို "
" ႐ွင္​့ ဘယ္​သူ​ေျပာတုံး "
ဘဦးသည္ သူငယ္မကေလးအား လက္ညႇိဳးညႊန္လ်က္ " သူ​ေျပာတာ "

ထိုအခါတြင္မွ လွစိန္​သည္​ ဇာတ္ရည္လည္ကာ ဘဦးအား ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း ​​ဟက္​ဟက္​ပက္​ပက္​ရယ္​ေလေတာ့၏။ ထို႔ေနာက္ သူငယ္မကေလးအား လွည့္ၾကည့္ရင္​း " ဟဲ့ ..အရူးမ .. နင္​ ဘယ္​့ႏွယ္​ေတြ​ ေလ်ွာက္​​ေျပာ​ေနသလဲ။ နင္​့​ေၾကာင္​့ေတာ့ အင္​မတန္​ခက္​တာပဲ။ နမိတ္​မ႐ွိနမာမရွိ .. သြား .... သြား .. "ဟု​ ေငါက္လိုက္ရာ အ႐ူးမက​ေလးသည္​ အိမ္​​ေပၚသို႔  တက္​​ေျပး​ေလ​ေတာ့သတည္​း။

--------------------------
(ပီမိုးနင္​း)