ငိုေၾကြးေနတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

.
ငိုေၾကြးေနတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
===================
.
ဆြတ္ပ်ံ႕ခ်ိဳေအးတဲ့
ေတးသံေတြကို
ငါခ်စ္တယ္။

သမီးေလးရဲ႕
ငိုေၾကြးသံဟာ
ကဗ်ာခံစားမႈအလား
ႏွလံုးသားထက္
နက္ရိႈင္းစြာစူးဝင္
ရင္ခုန္ရၿပီ။

ငိုၿခင္းနဲ႔ရယ္ၿခင္းမွာ
အပ္တစ္ဖ်ားစာပဲ
အေၿပာင္းအလဲၿမန္
နက္ၿဖန္ရဲ႕အသစ္
ကေန႔အၿဖစ္ကို
ၿမိဳဝါးသြားပါလိမ့္မယ္။

ဇန္နဝါရီ
မပီမသၿမင္ကြင္း
ႏွင္းကာလရဲ႕
ညအခါမွာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဖြားၿမင္တယ္။

အို႔အို႔ေအးေအး
တိတ္ပါ့ကေလးရယ္
မိခင္ငယ္ရဲ႕ေတး
ရင္ေအးစရာ။

မၾကာမီ
ရာသီမ်ားစြာ
ထြက္ခြာစုန္ဆန္
နက္ၿဖန္ရဲ႕လက္တစ္ေခ်ာင္း
စုေဆာင္းမိမယ္။

ခုေနခါေတာ့
ငိုေၾကြးတဲ့ေတးဟာလည္း
သဲလိႈက္စူးနစ္
ခ်စ္စရာကြယ္။ ။

ေဖာ္ေဝး
(ပန္းႏုေရာင္အိပ္မက္ ကဗ်ာစုမွ..)

***************

******************************************
ေရလယ္မီးျပ
=============
.
အေမွာင္ၾကားမွာ
စမ္းတ၀ါး၀ါး
သြားေနရရင္
ဘယ္ခရီးတြင္ပါ့မလဲ။
ပင္လယ္ျပင္ဟာ
အရြယ္၀င္စ
အပ်ဳိမရဲ ့
နားလည္ရခက္တဲ့ မ်က္ႏွာလို
ခု ငိုမယ္၊ ခု ရယ္မယ္
မွန္းဆဖို ့ မလြယ္ပါဘူး။
ညဆိုတာက
ေမွာင္ႀကီးက်ပလားဆို
ဘာဆို ဘာမွ
မျမင္ရတာ
ဘယ္ဟာ ကမ္းပါး
ဘယ္နား ေက်ာက္ေဆာင္
ေသာင္က ဟိုေရွ ့
အေကြ ့ ဒီမွာ
ရွာမရႏိုင္။
ဟို…အေ၀းဆီက
မီးနီရႊန္းျပက္
တလက္လက္နဲ့
လက္ညိွဳးညႊန္တယ္
ေရလယ္“မီးျပ”
ေက်းဇူးတင္စရာ။
မီးျပကိုၾကည့္ၿပီး
ခရီးထြက္ခြာ
ဘယ္ေနရာဆို
ဘယ္လိုအႏ ၱရာယ္
ဘယ္အဆြယ္ ဘယ္အေကြ ့
ဘယ္ေရြ ့ ဘယ္မွ်
မွန္းဆလို ့ရပါၿပီ။
ဒါေပမယ့္
အနီေရာင္ တလက္လက္နဲ႔
မီးျပမ်ား…ပ်က္တဲ့အခါ
အႏ ၱရာယ္ဟာ
မငယ္ေတာ့ေပဘူး။
သဲေသာင္ေပၚမဆိုက္
ေက်ာက္ေဆာင္နဲ႔ မတိုက္
အေမွာင္ထဲက
မီးျပနဲ ့တိုက္တာေၾကာင့္
သေဘၤာေမွာက္ခဲ့ရတာမ်ဳိးေတြ။ ။
မိုးေ၀၊ ၁၉၇၂၊ ေမလ
*****************************